میزان نوشیدن آب در کودکان، نیاز بدنشون چقدره؟
به مادران و مربیان ورزشی کودکان توصیه می شود حتما کودکان را مجبور نمایند در طول روز هر ساعت یک سوم تا دوسوم لیوان مایعات بنوشند.
کورکان در مقایسه با بزرگسالان نیاز بیشتری به آب دارند. مخصوصا نوجوانان و جوانانی که ورزش می کنند در صورت عدم تامین آب از دست رفته در معرض شوک‌های کم آبی و عوارض ناشی از آن قرار می گیرند چرا که بعلت عدم توانایی کودکان در تعدیل دمای بدن در دماهای بالای ۳۷ درجه بخصوص در مناطق با رطوبت زیاد که احتمال گرمازدگی را افزایش می دهد در صورت عدم توانایی در جبران آب و الکترولیت‌های از دست رفته، دچار دهیدراتاسیون و عدم تعادل الکترولیت‌ها مخصوصا سدیم خون می گردند.
علایم بارز گرمازدگی و دهیدراتاسیون و عدم تعادل الکترولیت‌ها
1- دفع مقدار ناچیز ادرار تیره رنگ
2- بی‌حالی، تهوع و سردرد و سرگیجه
3- عدم توانایی حفظ برون ده قلبی
4- درهم ریختگی فشارخون و تبادلات بافتی
5- ناتوانی سیستم گردش خون در انتقال مواد مغذی و اکسیژن به بافت‌ها و انتقال مواد زاید به خارج بدن از طریق مجاری دفعی
توجه مهم
به مادران و مربیان ورزشی کودکان توصیه می شود حتما کودکان را مجبور نمایند در طول روز هر ساعت یک سوم تا دوسوم لیوان مایعات نوشیده و متناسب با وزن و سایز بدن‌شان یک تا یک ونیم لیوان مایعات اضافی در ساعت قبل از ورزش و ۱۵۰-۲۰۰ میلی لیتر هر ۲۰ دقیقه بین ورزش و تمرین و ۴۰۰ تا ۶۰۰ میلی لیتر مایعات بلافاصله بعد از ورزش بنوشند.
در راستای افزایش حساسیت مکانیسم تشنگی و حفظ اسمولالیته پلاسما و کاهش اثر دیورتیک (ادرارزایی) آب لیموی تازه و یک قاشق عسل یا شکر و یک سوم قاشق چایخوری جوش شیرین را به یک لیوان (۲۴۰ میلی لیتر) آب افزوده و با نوشیدن آن بتدریج مایعات و الکترولیت‌های از دست رفته را جبران نمایند.
این فرآورده در افت فشار و سطح قندخون نیز تاثیرگذار بوده و جای سرم نمکی را در اغلب موارد می گیرد و خیلی مفیدتر از شربت نبات داغ عمل می کند.
تغییرات ناشی از نوشیدن آب و مایعات بیشتر از نیاز
در اکثریت قریب به اتفاق افرادی که کلیه های سالم و قلب و عروق خوبی دارند مایعات مازاد نوشیده شده از طریق کلیه ها بصورت ادرار دفع می گردد تا حدی که سطح مایعات بدن و مواد محلول در آن بحالت تعادل برسند.
در جهت کنترل میزان دفع ادرار و یا نگهداری تعادل ترکیبات آن، گیرنده های اختصاصی اندازه گیری و ثبت میزان غلظت مایعات در مغز وجود دارند که با زیاد و کم شدن نسبت مواد محلول عکس العمل نشان می دهند و با احساس تشنگی جهت تامین و تنظیم مایعات بدن، از طریق افزایش میزان و دفعات دفع ادرار، تعادل مطلوب را برقرار می کنند بشرطی که از میزان معینی فراتر نرفته باشد.
توصیه می شود اصل طلایی تناسب و تعادل در نوع و میزان مایعات نوشیده شده رعایت شود چرا که افراط در نوشیدن آب فراوان هم می تواند صدمات و لطمات جبران ناپذیری را به سلامتی و ادامه زندگی وارد سازد.
حتی افراط در نوشیدن آب بیش از چندین لیتر به مرگ منتهی می شود.
خطرات نوشیدن آب فراتر از نیاز
همان‌طوری‌که عدم نوشیدن آب لازم و کافی، بیماریزا و مرگ آفرین می تواند باشد، زیاده روی و افراط در نوشیدن آب فراتر از نیاز و حد تحمل فردی نیز می تواند عوارض متعدد و مختلفی را پدیدار نموده حتی منجر به بروز مسمومیت و از کار افتادن ارگان‌های حساس بدن و از دست دادن زندگی منجر گردد.
گرچه چندین مکانیسم کنترل و هورمون‌های مختلفی در تنظیم مقدار مایعات بدن و میزان الکترولیت‌های محلول و سایر ترکیبات بافت خون نظارت دارند ولی در مواردی که تحت تاثیر باورهای غلط و عدم آگاهی از خطرات هیپوناترمی یا کاهش میزان سدیم بدن به زور و اجبار به آب درمانی مبادرت گردد و یا بیش از حد توان میزان تنظیم ،آب نوشیده شود عوارضی نظیر توهم، گیجی، بی‌حالی، سردرد، تکرر ادرار و حتی کما ظاهر می گردد.
ادرار این افراد بیرنگ تر به نظر می رسد.
نشانه های افراط در نوشیدن آب
افزایش فشارخون، گیجی، دو بینی، ضعف و گرفتگی عضلات، اشکال در تنفس ، خواب آلودگی، حالت تهوع و استفراغ
نتیجه می گیریم حتی مهم ترین ماده غذایی نیز از اصل سه گانه غذا-دوا و سم تبعیت می کند.
وقتی غذا تلقی می شود که نیاز بدن را تامین و حالت رضایت ایجاد نماید.
هنگامی دوا تلقی می شود که با رفع تشنگی، مواد مورد نیاز سلول‌ها را به تک تک ریز مغذی‌ها برطرف سازد.
مصرف بیش از اندازه و فراتر از حد نیاز باعث بهم خوردن مکانیسم‌های دفاعی بدن خواهد شد.
پاسخ به سوالات رایج
سوال۱- آب لوله کشی بهتر است یا آب‌های معدنی عرضه شده در بطری؟
خوشبختانه آب لوله کشی اغلب شهرهای کشورمان هم از نظر اقتصادی و هزینه متعلقه و هم از نظر سلامتی مقرون به صرفه بوده و اگر کنترل درستی از بعد تندرستی و منابع تهیه و انبار و توزیع آب به‌عمل آید بر آب‌های عرضه شده در بطری های پلاستیکی ترجیح دارد چرا که خطر استفاده از پلیمرهای نامناسب جهت تهیه بطری‌های مزبور و نگهداری و توزیع آنها و زمان نگهداری باعث رها شدن مونومرهای زیانبار در محتوی بطری شده که در بلند مدت بیماریزا است.
سوال ۲- چه تفاوتی بین آب‌های حاوی سدیم زیاد و سدیم کم وجود دارد؟
آب‌های عرضه شده بعنوان آب کم نمک نبایستی بیشتر از بیست میلی گرم مواد معدنی در هر لیتر داشته باشند.
این قبیل آب‌ها به‌علت مقدار سدیم ناچیزی که دارند برای افراد مبتلا به پرفشاری خون مناسب‌تر هستند.
دسته دوم آب‌هایی هستند که در هر لیتر بیش از ۲۰۰ میلی گرم نمک دارند.
این قبیل آب‌ها برای ورزشکاران و افرادیکه بعلت شغل خاص میزان قابل توجهی آب و نمک با تعریق مداوم خود دفع می نمایند مناسب می باشند.
جهت برطرف کردن عطش و تامین آب و مایعات مورد نیاز، مایعات ایزوتونیک یا نوشیدنی‌های انرژی زا مناسب هستند.
برای کسانی که ساعت‌ها ورزش کرده‌اند مخصوصا در محیط گرم، مایعات ایزوتونیک برای جبران مایعات از دست رفته مناسب‌تر می باشند و در قبال جایگزین نمودن نمک کاهش یافته، آب‌های حاوی سدیم بیشتر که در حدود دویست میلی گرم سدیم دارند کافی است.
در هر حال، بهیچ وجه نوشیدنی‌های انرژی زا و حتی آب میوه جات رقیق نشده (بعلت مواد قندی زیادی که دارند) و به کندی جذب می شوند مناسب نمی باشند.
منبع:
زندگی آنلاین
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼