نحوه صحبت با کودکان، چگونه قانع کننده باشید؟

توجه داشته باشید ؛ کودکان نوپا درک محدودی داشته و قادر به استدلال و تفکر همانند افراد بزرگسال نیستند.

توجه داشته باشید ؛ کودکان نوپا درک محدودی داشته و قادر به استدلال و تفکر همانند افراد بزرگسال نیستند اما به خوبی بسیاری از نشانه ها و سرنخ ها را درک می کنند.

آنان لحن ، بلندی صدا ، حرکات بدن و معنای هر یک از آنها را متوجه میشوند ، به همین دلیل هم کودکان خردسالی که مهارت های زبانی ضعیفی دارند ، میتوانند متناسب با حرف ها و عملکردهای شما ، پاسخ دهند و رفتار کنند.

به خاطر داشته باشید ؛ اگر هنگام صحبت کردن با بچه ، کلمات را با درایت و اندیشه انتخاب کرده و به کار ببرید ، خود و کودکتان را از دردسرهای بی مورد نجات داده اید بنابراین پیش از آنکه با او حرف بزنید ، در مورد گفته هایتان فکر کنید.

بهتر است بدانید ؛ اگر با فرزندتان جر و بحث و مجادله کنید ؛ او نیز در مقابل با شما بحث خواهد کرد. هرگز از کودک خواهش نکنید ، فقط درخواست نمایید.

در صورتی که این کار را به درستی انجام ندهید ، بچه ها نیز درخواست شما را اجابت نخواهند کرد. برای دستیابی به این هدف ، سعی کنید همواره از کلماتی نظیر (( امکان داره )) یا (( لطفا )) استفاده نمایید زیرا در عین حال که این کلمات نقش بسیار موثری خواهند داشت ، متحمل هیچ خرج و هزینه ای هم نخواهید شد.

بسیاری از والدین مایل نیستند ، به کودکان خود امر و نهی نمایند چرا که تصور می کنند ، در این صورت رفتارشان مستبدانه بوده ؛ مانع برآورده شدن خواسته های فرزندانشان می شوند یا آنکه از علاقه ی کودک نسبت به آنان کاسته خواهد شد.

در نتیجه برای اینکه میزان علاقه ی خود را به فرزندشان نشان دهند ، چند گزینه را پیش روی آنان قرار می دهند تا کودک از بین آنها یکی را انتخاب کند.

گاهی نیز ارائه پیشنهاد و حق انتخاب به بچه ها به عنوان آخرین راه حل برای جلوگیری از شروع یک جنگ جدی به کار می رود برای مثال کودک از پوشیدن شلوار خودداری می کند ، شما با خود می اندیشید که شاید دوست ندارد این شلوار آبی را بپوشد پس به او می گویید : (( دلت میخواد شلوار سبزت رو بپوشی؟ شلوار قرمزه رو که خیلی قشنگه چطور؟ )) اما مطمئن باشید که اگر تمام شلوارهایش را نیز پیشنهاد بدهید ، هیچ اتفاقی نخواهد افتاد و او باز هم از پوشیدن شلوار خودداری خواهد کرد.

فراموش نکنید ؛ بچه ی دو و نیم تا سه ساله قدرت انتخاب از بین سه ، چهار ، شش یا ده گزینه را ندارد . کودکان چهار تا پنج ساله نیز فقط میتوانند از بین چند گزینه ی محدود یکی را انتخاب و تصمیم گیری کنند.

در ضمن عدم پیشنهاد به کودکان به این معنا نیست که همانند فرمانده ی پادگان با لحنی خشن و آمرانه به وی دستور بدهید.

در این روش میتوانید خواسته ی خود را در قالب ترکیبی از راهنمایی های روشن و واضح ، مشارکت دادن وی و حتی تحسین و تمجید از او بیان کنید : (( لطفا بیا جوراب هاتو پات کنیم. حالا جورابتو بکش بالا ، آفرین . حالا واسه ی مامان کفش هاتو هم پات کن )).

چانه زدن ، رشوه دادن و معامله کردن نیز مانند پیشنهاد دادن گزینه های متعدد ، روش های بی ثمر و بی حاصلی خواهند بود. برای مثال وقتی کودک نوپایتان ناهارش را نمی خورد و به او می گویید : (( اگه پنج قاشق دیگه بخوری ، بهت شکلات می دم )).

کودک بلافاصله پس از خوردن یک قاشق دیگر از غذا ، شکلاتش را میخواهد و شما هم تصور می کنید که از روش موثرثی استفاده کرده اید زیرا بالاخره او یک قاشق غذا خورده ، در حالی که هنوز چهار قاشق دیگر از غذای او باقی است.

در نتیجه به او تخفیف می دهید و حاضرید به ازای سه قاشق دیگر از غذا ، به او شکلات بدهید ولی غافل از اینکه او همین حالا شکلاتش را می خواهد.

البته شما آخر داستان را حدس زده اید اما نمیخواهید معامله را به طور کامل به هم بزنید و باز هم تخفیف داده و از پنج قاشق اول به دو قاشق غذا رضایت می دهید ، حتی قاشق را هم پر کرده و به طرف دهانش می برید ولی او قاشق را پس زده و شروع به نق زدن می کند.

شما باز هم تلاش کرده و تخفیف آخر را هم می دهید و می گویید : (( اگه یه قاشق دیگه بخوری ، شکلات رو بهت می دم )) اما او جیغ های سرسام آورش را آغاز کرده است. شما هم برای جلوگیری از جنجال ، شکلات را به او می دهید و در همین جاست که کودکتان برنده میشود.

زیرا فقط یک قاشق بیشتر غذا خورده و شکلات را هم گرفته است ، تازه باز هم شکلات می خواهد. اغلب در چنین معامله هایی بچه ها برنده می شوند زیرا آنان به خوبی معنای معامله و قول و قرار را نمی فهمند و حتی امکان دارد تهدیدتان برای او اشتیاق و وسوسه ی بیشتری ایجاد کند.

معامله و بحث کردن هم از نظر آنان یعنی توانایی تغییر قوانین . علاوه بر این فرزند شما هم مثل همه ی بزرگسالان میداند ؛ لازم نیست از قانونی پیروی کند که قانون نیست و دایم تغییر می کند.

منبع: کودک آنلاین