مشکل کمرویی در کودکان، آثاری که بر جای می گذارد

کودکان نیز مانند بزرگسالان میل دارند درباره آنها عقیده ای خوب داشته باشند و آنها را آدمی ارجمند و باارزش بشمارند. هرگاه این میل به درجه ای از شدت برسد و با حس بی اعتمادی به خویشتن همراه گردد (( کمرویی )) ظهور می کند.
بنابراین کمرویی برخاسته از ترس و واهمه ای است که مبادا او را دست کم بگیرند یعنی برایش ارزشی کمتر از آنچه برای خویش سزاوار میداند قائل شوند.
کمرویی حسی است اجتماعی که کودک را تنها در صورتی عارض میشود که با یک یا چند تن از کسانی که پیرامونش هستند برخورد کند. اشیا ممکن است او را بترسانند و خشمگین یا خوشحال سازند اما نمیتوانند سبب کمرویی کودک شوند بنابراین آثار کمرویی میتواند به این شرح باشد:
- رنگ چهره اش سرخ می شود.
- دچار ضعف و سستی می گردد.
- سر به زیر می افکند یا در گوشه ای جای می گیرد.
- به سختی سخن می گوید.
- از غذا خوردن طفره میرود.
- از نشستن کنار دیگران لذت نمی برد.
- حس و هوش او خوب کار نمی کند.
- گوش او خوب نمیشنود.
- استدلال هایش غلط می گردد.
- سخنان و حرکاتش بی جا و نامتناسب می شود.
- ترس بر او غالب می شود.
- به سوی دروغ و دورویی روی می آورد.
- مردد و بی تصمیم می شود.
- حس ابتکار را از دست می دهد.
- اعتماد به نفس کودک را از بین می برد.
برای جلوگیری از کمرویی باید والدین و مربیان دست در دست هم کودک را یاری دهند بنابراین بهتر است به شرح زیر عمل کنند:
1- علت و علل کمرویی را شناسایی کنید. ممکن است ترس از قضاوت دیگران باشد . نخستین وسیله برای جلوگیری از کمرویی کودکان برانگیختن حس خودنمایی آن هاست. بنابراین والدین از ستایش خارج از اندازه و هم از سرزنش و خرده گیری دائمی جدا اجتناب ورزند و از ریشخند و دست انداختن کودک در امور ناشیگرانه اش خودداری کنند.
هیچ چیز بیش از این موضوع سبب خجالت و کمرویی کودک نمی شود. زیرا کودکان همواره در این ترس می باشند که مبادا مورد تمسخر والدین یا مربیان قرار گیرند و آبرویشان در برابر سایرین و هم سالان ریخته شود.
2- نباید کودک را عادت داد که همیشه در این خیال باشد دیگران درباره ی او چگونه فکر می کنند و از او چه می گویند.
۳- کودک را باید به سخنگویی و حرکت و فعالیت وا داشت. کودک کمرو از ترس این که مبادا کار بدی صورت دهد از کار خوب نیز امتناع می ورزد. باید او را تشویق کرد تا از توانایی هایش بهره گیرد.
4- ویژگی های اجتماعی کودک را باید پرورش داد تا مانع گوشه گیری وی شود و با معاشرت با هم سالان به جنب و جوش و بازی تشویق کرد و در جشن ها شرکت داد.
۵- سخن گفتن را حتی با داد و فریاد ولی شمرده با کودک تمرین کرد. کودک سعی کند در حال سخن گفتن به چشمان مخاطب خیره شود و در معاشرت و بازی با هم سالان اصرار داشته و او را تشویق کنید.