دلیل کمرویی کودکان، درمان آن

کمرویی دلایل مختلفی دارد؛ یکی از علل کم‌رویی، محدودیت‌های بیش از اندازه‌ای است که پدر و مادر‌ها برای کودکان خود به وجود می‌آورند. با کوچک‌ترین رفتار فرزند خود، به هر علتی مخالفت می‌کنند.
کمرویی یعنی خجالتی‌ بودن که بر اثر آن کودک نمی‌تواند خواسته‌ها و پیشنهاد‌های دیگران را رد کند و در نتیجه ممکن است بیشتر از بقیه آسیب ببیند. برای اینکه بفهمیم فرزند ما کم‌رو است یا خیر، باید در شرایط گوناگون رفتار او را ارزیابی کنیم. کودکان کم‌رو معمولا قوی، اما آرام هستند و آهسته صحبت می‌کنند. آن‌ها سکوت اختیار کرده و از مواجهه با افراد و محیط‌های ناآشنا اجتناب می‌کنند.
افرادی هستند درون‌گرا و زود عصبانی می‌شوند. در خود احساس ناامنی و بی‌کفایتی می‌کنند. دوستان بسیار کمی دارند و از جمع گریزان‌اند. به‌جای استفاده از کلام از رفتار‌های غیرکلامی استفاده می‌کنند. احتمالا کودکانی خلاق هستند. کم‌رویی دلایل مختلفی دارد؛ یکی از علل کم‌رویی، محدودیت‌های بیش از اندازه‌ای است که پدر و مادر‌ها برای کودکان خود به وجود می‌آورند. با کوچک‌ترین رفتار فرزند خود، به هر علتی مخالفت می‌کنند.
دائم دستور می‌دهند و امر‌و‌نهی می‌کنند، او را بازخواست می‌کنند، در بگو‌و‌مگو‌ها و کشمکش‌های کودک با کودکان دیگر دخالت و بیش از اندازه کودک را وابسته به خود می‌کنند. خجالتی‌بودن و کم‌رویی ارثی نیست، بلکه اکتسابی است. کودکان به‌خصوص در دوران کودکی، از رفتار پدر و مادر خود تقلید می‌کنند و اگر پدر و مادر خجالتی باشند، در ایجاد چنین رفتاری در کودکان نقش مؤثری دارند.
کم‌رویی پیامد‌هایی بسیاری دارد و در خیلی از موارد برای والدین بسیار نگران‌کننده است. معمولا رفتار کودک کم‌رو باعث عصبانیت و آزردگی دیگران می‌شود. کودک کم‌رو نظر خود را بیان نمی‌کند و حرف خود را نمی‌زند و باعث می‌شود حرف‌ها را درون خود ریخته و زندگی او را متزلزل کرده و از رشد طبیعی او جلوگیری کند.
کم‌رویی معمولا باعث می‌شود کودک همراه با ترس زندگی کند و، چون توانایی نه گفتن و مهارت آن را یاد نگرفته، مجبور به گفتن آری به تمام گفته‌های دیگران شود و مدام نگران قضاوت دیگران باشد. با توجه به نکات مطرح شده، راهکار‌هایی برای کم‌کردن کم‌رویی در کودکان پیشنهاد می‌شود که امید است پدر و مادران عزیز با به‌کارگیری آنها، فرزندانی با عزت‌نفس بالا تربیت کنند.
به‌منظور مدیریت صحیح رفتار کودکان کم‌رو، ابتدا باید دلایل رفتار و نیاز‌های کودک را شناسایی و با استفاده از روش‌ها و فنون برای اصلاح آن اقدام کرد.
۱ـ به کودک فرصت اظهارنظر بدهید.
۲- به نرمی و آهستگی با او صحبت کنید.
۳ـ به خلوت عاطفی او احترام بگذارید.
۴ـ تعاملات اجتماعی کودک را افزایش دهید.
۵- فضایی ایجاد کنید تا با دیگر کودکان مشارکت کند.
۶ـ از اجبار کمتر استفاده کنید و نظر او را در هر زمینه جویا باشید.
۷ـ وقتی سؤالی از او می‌پرسید، صبور باشید و خود را برای شنیدن پاسخ در زمان طولانی‌تر از زمان متعارف آماده کنید؛ زیرا او به زمان بیشتری برای پاسخ‌دادن نیاز دارد.
۸ـ به توانمندی‌ها و خودباوری کودک احترام بگذارید.
۹ـ در حد توان کودک به او مسئولیت بدهید.
۱۰ـ با تحسین، از تلاش او قدردانی کنید.
۱۱- به کودک فرصت استفاده از دوران کودکی و تجربه‌کردن دهید و توقع نداشته باشید که او مانند یک انسان بالغ رفتار کند و اجازه دهید کودکی کند.