نکات سلامت کودکان، قبل از رفتن به مدرسه

این پست تبیین کننده کنترل هایی است که کودک شما به آن ها نیاز دارد تا یک سال تحصیلی سالم داشته باشد. زمانی که کودک شما می خواهد برای اولین بار به مدرسه برود و یا سال تحصیلی جدید و زمان بازگشت به مدرسه از راه می رسد، فرصت خوبی برای والدین است تا سلامت کودک خود را قبل از رفتن به مدرسه کنترل نموده و اطمینان حاصل کنند که آن ها در برابر امراض و بیماری های متداول دوران کودکی محافظت می شوند.
اولین اقدام برای کنترل سلامت کودک قبل از رفتن به مدرسه باید ایمن سازی باشد. الزام واکسیناسیون می تواند در کشور یا منطقه مدرسه شما متفاوت باشد، لذا برای پیدا کردن چیزی که در مدرسه فرزندتان لازم است، بهتر است با مدرسه تماس بگیرید. در زیر دستورالعمل های توصیه شده و مورد تایید قرار گرفته توسط کمیته مشورتی CDC در زمینه اقدامات ایمن سازی کودکان ، ذکر شده است.

تا ۲ سالگی
مجموعه واکسن های زیر باید تا سن ۲ سالگی در تمام کودکان تکمیل شود:
- هپاتیت B
- DTaP( دیفتری، کزاز و سیاه سرفه)
- Hib (هموفیلوس آنفلوآنزا یا باسیل فیفر)
- فلج اطفال
- پنوموکوک (استرپتوکوک پنومونیه)
- MMR (سرخک، اوریون و سرخجه)
- واریسلا یا آبله مرغان (محافظت در مقابل ویروس آبله)
همچنین واکسن های سالانه آنفلوانزا برای تمام نوزادان ۶ تا ۲۴ ماه توصیه می شود، زیرا این گروه سنی در معرض خطر عوارض ناشی از آنفلوآنزا بوده و ممکن است نیاز به بستری داشته باشند.
یک سری از واکسن های هپاتیت A نیز ممکن است از سن ۲ سالگی برای کودکان در بعضی از گروه ها یا مناطق پر خطر تهیه و تجویز شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک یا بخش بهداشت عمومی محله خود تماس بگیرید. واکسن های سالانه آنفولانزا ضروری هستند چرا که ایمنی به ویروس آنفلوآنزا همچنان ضرورت دارد و گونه های آنفلوآنزا از سال به سال تغییر می کنند.

۴ تا ۶ سالگی
بین سنین ۴ تا ۶ در برخی مناطق واکسن های زیر توصیه می شود:
- DTaP( دیفتری، کزاز و سیاه سرفه)
- فلج اطفال
- MMR(سرخک، اوریون و سرخجه)
کودکان کمتر از ۹ سال که قبلاً واکسن آنفلوانزا دریافت نکرده اند نیاز به دو دوز واکسن با فاصله بیش از یک ماه دارند. در صورت امکان، دوز دوم باید قبل از ماه دسامبر (دی ماه) داده شود و پس از آن، واکسیناسیون سالانه توصیه می شود.
واکسیناسیون سالانه آنفلوانزا برای کودکانی که در معرض خطر عوارض ناشی از آنفلوآنزا هستند، از جمله آن هایی که مبتلا به آسم یا سایر بیماری های ریه، کم خونی داسی شکل، اچ آی وی، دیابت و بیماری های قلبی یا کلیه هستند، توصیه می شود.

۱۱ تا ۱۲ سالگی
بازدید متخصص اطفال در سنین ۱۱ تا ۱۲ سال توصیه می شود تا او همه واکسن ها را بررسی کرده و اطمینان حاصل شود که همه واکسن های لازم داده شده است. یک سری از واکسن های هپاتیت B، MMR و یا آبله ممکن است در صورتی که در سنین کودکی نزده یا ناقص زده شده باشند، مجدداً داده شوند. علاوه بر این، اگر از زمان آخرین واکسن Td (دیفتری و کزاز) حداقل ۵ سال گذشته باشد، یک محافظ ترکیبی برای این دو باید داده شود.
اگر چه به طور خاص واکسن های آنفولانزا برای این گروه سنی توصیه نمی شوند، اما هر کودک آسیب پذیر و در معرض خطر عوارض ناشی از آنفلوآنزا، از جمله افرادی که مبتلا به آسم، کم خونی داسی شکل، اچ آی وی، دیابت و بیماری های قلبی هستند، باید یک واکسن سالانه آنفولانزا دریافت کنند.

رصد مشکلات بهداشتی معمول
شپش
هنگامی که یک کودک به شپش آلوده می شود، این موجودات کوچک را می تواند از طریق تماس نزدیک و یا به اشتراک گذاری وسایل شخصی مانند برس، شانه، شال، روسری و کلاه به سرعت به کودکان دیگر انتقال دهد. علائم آن شامل خارش و تخم های کوچک قهوه ای یا سفید است که ممکن است در خلال مو دیده شوند، اگر چه ممکن است نیاز به یک ذره بین برای دیدن آن ها داشته باشید.
اگر به شپش مشکوک هستید، می توانید از محصولات بی خطر برای کشتن شپش استفاده کنید و یا برای تأیید تشخیص، به یک متخصص بهداشت مراجعه نمایید. معمولاً شپش مشکل جدی برای سلامتی ایجاد نخواهد کرد. اما اگر کودک شما علائم عفونت پوستی مانند تب، درد، تورم، قرمزی و یا چرک ریزی را در محل آلودگی دارد باید با پزشک تماس بگیرید.
حساسیت غذایی
اگرچه اکثر بوفه های مدارس از ارائه مواد غذایی که باعث واکنش شدید آلرژیک بشوند منع می شوند، اما ممکن است این موارد در همه مدارس رعایت نشود. آلرژی غذایی در کودکان بیشتر از بزرگسالان رایج است، هرچند در بسیاری از موارد حساسیت آن ها مقطعی بوده و به مرور از بین می رود. رایج ترین مواد غذایی که باعث ایجاد حساسیت در کودکان می شوند، آن هایی هستند که دارای پروتئین بالا می باشند مانند بادام زمینی، شیر، گندم، سویا و تخم مرغ.
اگر کودک شما آلرژی غذایی داشته باشد، شما باید او را آموزش دهید تا از خوردن غذای همکلاسی ها یا تهیه غذا از اغذیه فروشی های متفرقه خودداری کند. در این موارد بهتر است میان وعده و تنقلات لازم را خودتان برایش تهیه نموده و در کیفش قرار دهید.
در موارد حاد تر اگر کودک شما یک آلرژی غذایی خطرناک داشته باشد، باید عوامل مدرسه را مطلع کنید. پزشک شما همچنین ممکن است داروی اپی پن (اپی نفرین) را برای کودک تجویز کند تا در صورت واکنش شدید در دست داشته باشد.
اپی‌نفرین به عنوان آدرنالین، هورمون غده فوق‌کلیوی (بخش مرکزی)، یک هورمون و انتقال دهنده عصبی و از دسته کاتکول‌ آمین های درون‌ساز است. این ماده باعث افزایش ضربان قلب، انقباض عروق و انبساط راه‌ های هوایی شده که باعث می شود تا زمانی که کمک های پزشکی برسد، کودک بتواند نفس بکشد.
چشم صورتی
ورم یا التهاب ملتحمه که همچنین به عنوان چشم صورتی یا کنژنکتیویت نیز شناخته می شود، التهاب یا عفونتی در غشاء شفاف چشم است که پلک و بخش سفید کره چشم را درگیر می کند. وقتی رگ های خونی کوچک در سفیدی چشم ملتهب می شوند بخش سفید چشم، قرمز یا صورتی دیده می شود. هنگامی که یک کودک آلوده می شود، مانند شعله های آتش می تواند این عفونت را در کلاس گسترش دهد.
علائم چشم صورتی عبارتند از: قرمزی چشم، پلک های متورم، خارش، چرک ریزی غیرعادی از چشم و حساسیت به نور. اکثر موارد این بیماری در میان کودکان به علت ویروس هایی است که هیچ درمان خاصی برایشان وجود ندارد، اما عفونت به آرامی و به طور خود به خودی حل می شود.
به همین دلیل مهم است که در هنگام ظهور، گسترش عفونت هر چه سریع تر کنترل و متوقف شود. شستشوی بد دست علت اصلی گسترش چشم صورتی است و به اشتراک گذاشتن یک شیء با فردی که این عارضه را دارد نیز می تواند عفونت را گسترش دهد. کودکان مبتلا به این مرض تا زمانی که علائمشان بهبود یابد نباید در مدرسه حضور پیدا کنند. اغلب موارد در عرض چند روز بهبود می یابند.

مشکلات مربوط به کیف و کوله پشتی کودک
کوله پشتی بیش از حد بزرگ می تواند به کودک شما آسیب برساند. به گفته انجمن ماساژ آمریکا، کوله پشتی کودک نباید بیش از ۱۰٪ وزن خود کودک را داشته باشد. اگر فرزندتان به طور مرتب و معمول کوله ای سنگین تر از آنچه که برای وزنش مناسب است، حمل می کند به شما توصیه می شود، خرید یک کوله چرخ دار یا دارای یک کمربند پشتیبانی را در نظر بگیرید تا وزن آن را به طور مساوی روی بدنش توزیع کند.