آداب معاشرت کودکان، نحوه آموزش

بسیاری از بچه ها از رفتارهای بد خودآگاه نیستند و باید به آنها آموزش دهیم. آموزش آداب معاشرت به کودکان یعنی این که، نه تنها چه کاری را انجام ندهند، بلکه باید چه کاری را انجام دهند.آموزش آداب اجتماعی به کودک را هر چه زودتر آغاز کنید، تا به شکل رفتاری خودکار در کودک درآید.
مثلا اگر یکی از دوستان شما با فرزندتان صحبت می کند و او به کفش هایش نگاه می کند و توجهی به دوستتان ندارد، معمولا این رفتار او ناشی از خجالت اوست.
پس از رفتن آن دوست، جمله ای کوتاه به کودک بگویید: « پسرم ! هر وقت بزرگ تری با تو صحبت می کند، مؤدبانه این است که به چشم ها یش نگاه کنی و در جوابش چیزی بگویی، وقتی خانم همسایه , از کفش های نوی تو تعریف می کرد، می توانستنی بگویی متشکرم، پدرم تازه آنها را خریده است. مردم دوست دارند که جوابشان این طور داده شود».

نحوه برخورد با کودک بی ادب
اگر فرزندتان با بی ادبی برخورد کرد: باید کودک بی ادب را به جایی دور از دیگران ببرید و به آرامی و مختصر، رفتارش را اصلاح کنید ، لبخندی به او بزنید. و او را در آغوش بگیرید تا نشان دهید که دوستش دارید. به این صورت می توانید او را در حالی که برای تغییری مثبت آماده است، به جمع برگردانید.
در نحوه برخورد با کودک بی ادب دقت کنید. کودک این اجازه را ندارد که با کلمات نامناسب با فرد دیگری صحبت کند. سپس به او کمک کنید تا احساسش را بروز دهد. او باید از فعل اول شخص استفاده کند؛ مثلا بگوید «من عصبانی هستم»برای تشویق او به این کار می‌توانید از او درباره احساساتش سؤال کنید. به کودک خود راه‌های درست بروز احساساتش را یاد دهید. درضمن به او این فرصت را بدهید تا بداند در عین حال که کاملا طبیعی است گاهی فرد ناراحت یا عصبانی باشد اما این دلیل محکمی برای این نیست که به دیگران توهین کند یا بر سر آنها داد بزند.
آموزش آداب معاشرت به کودکان باید قبل از شرکت در مناسبتی اجتماعی توسط والدین انجام گیرد. رفتارهایی را که از فرزندتان توقع دارید، به صورت مختصر به او بگویید. برای بچه های کو چک تر بهتر است در خانه نقش بازی کنید و رفتارهایی را که از آنها توقع دارید با هم مرور کنید. به فرزندان خود آداب اجتماعی را بیاموزید و مواردی را که در ارتباط با دیگران باید رعایت کنند، یاد بدهید.
وقتی فرزندتان رفتار خوبی داشت، او را تحسین کنید. شاید باور نکنید اما بچه ها وقتی با بزرگ تر ها برخورد می کنند و رفتارهای خوبی انجام می دهند، خجالت می کشند. از آنجا که شنیده اند بزرگترها حرف هایی از این قبیل می گویند: «خوبم، متشکرم، شما چطورید ؟» وقتی خودشان این حرفها را می زنند، احساس می کنند که مصنوعی رفتار کرده اند.