«هاهاها، تو بچه ناخواسته بودی!» / حرف ِسمی که خنده دار نیست!

کودک ناخواسته به فرزندی گفته می‌شود که والدین بدون برنامه‌ریزی یا تمایل قبلی برای داشتن او، صاحبش شده‌اند. در این شرایط، فرزند به دنیا آمده است، اما ممکن است از ابتدا والدین آمادگی یا تمایل روانی لازم را برای پذیرش او نداشته باشند.

از این موضوع به کنار، برخی از پدر و مادرها فکر می‌کنند، گفتن این حرف به فرزندانشان، یک موضوع عادی و شاید خنده دار باشد. در صورتیکه اینکه به کودک گفته شود او ناخواسته بوده، می‌تواند آسیب‌های روانی جدی بر او بگذارد.

گفتن اینکه «تو ناخواسته بودی»، «ما نمی‌خواستیم بچه دار شویم»، «ما فقط دو بچه می‌خواستیم» به طور مستقیم به کودک و یا به طور نامستقیم در جمع، به کودک این احساس را منتقل می‌کند که مورد پذیرش یا محبت والدینش نیست.

کودکان به‌طور طبیعی به توجه و محبت بی‌قید و شرط نیاز دارند و احساس دوست داشته نشدن می‌تواند بر رشد عاطفی و روانی آن‌ها تأثیر منفی بگذارد. چنین پیامی ممکن است باعث کاهش اعتماد به نفس، ایجاد احساس بی‌ارزشی و کاهش حس تعلق کودک به خانواده شود.

همچنین کودک ممکن است احساس گناه کند و باور کند که بودنش یک «بار» بر دوش والدین است. این احساس گناه و بی‌ارزشی می‌تواند منجر به مشکلاتی مانند افسردگی، اضطراب، و ناتوانی در برقراری روابط سالم در بزرگسالی شود.

حتی اگر به نظر والدین این موضوع حقیقتی ساده و بدون اهمیت باشد، کودکان این حرف‌ها را بسیار جدی و عمیق برداشت می‌کنند.

بهتر است والدین، در هر شرایطی، به کودک خود احساس دوست داشته شدن و پذیرفته شدن را منتقل کنند و از به کار بردن عباراتی که به ارزش وجودی کودک لطمه می‌زند، خودداری کنند.

این کار به سلامت روانی کودک کمک می‌کند و بستر مناسبی برای رشد و بالندگی او فراهم می‌آورد.

پس اگر هم، کودکی دارید که او، ناخواسته بوده (هرچند اشتباه از شماست و نه او) هرگز چنین چیزی را با او مطرح نکنید، حتی به شوخی و حتی در یک جمع.