دکتر مریم خوشخوی، روانشناس بالینی تصریح کرد: این آگاهی به اعضای خانواده کمک میکند تا به درستی با حیوان خانگی رفتار کنند، همچنین شایسته است که مسئولیت مراقبت از حیوان را به کودک خود محول کنیم تا این امر باعث افزایش حس مسئولیتپذیری در او شود.
وی با اشاره به اینکه حیوانات خانگی با وجود مزایای زیادی که دارند، میتوانند معایبی نیز به همراه داشته باشند، مطرح کرد: یکی از این معایب این است که هنگامی که کودک یا بزرگسالی یک حیوان خانگی را به خانه میآورد، ممکن است ارتباط او با همسن و سالهایش کاهش یابد، این امر میتواند منجر به کاهش رشد کلامی و اجتماعی او شود. در واقع، بازیها و فعالیتهای او بیشتر با حیوان خانگیاش خواهد بود که میتواند به تدریج او را به انزوا سوق دهد و از جامعه دور کند.
روزبهانی عنوان کرد: در بزرگسالان نیز افرادی که حیوان خانگی دارند، ممکن است به دلیل وابستگی عاطفی به حیوان به سختی به سمت تشکیل خانواده و ازدواج تمایل داشته باشند، این افراد احتمالاً کمتر تمایل به فرزندآوری خواهند داشت که میتواند به ایجاد تنهایی و افسردگی در آنها منجر شود.
این روانشناس بالینی افزود: از سوی دیگر از دست دادن یک حیوان خانگی و تجربه سوگ آن میتواند تأثیر زیادی بر روی کودکان داشته و شوک عاطفی قابل توجهی برای آنها ایجاد کند، به همین دلیل این وضعیت میتواند منجر به کاهش روابط اجتماعی و رشد کلامی و بین فردی کودک شود.
با توجه به اینکه امروزه نگهداری از حیوان خانگی به امری تقریبا شایع بدل شده است لازم است خانوادهها با در نظر گرفتن تمامی جوانب مثبت و منفی و آگاهانه اقدام به این کار کنند تا از بروز چالشهای بعدی ناشی از آن، بخصوص برای فرزندان جلوگیری شود.
منبع: ایسنا