رفتار با کودک پرخاشگر، چگونه باید باشد؟

سوال: پسرم دو ساله و ۸ماهه اس. معمولا بچه های کوچکتر از خودشو میزنه وچون از حد معمول چاقتره ٬باقدرت بچه هارو پرت میکنه ۲.من زیاد دعواش میکنم و به تازگی یاد گرفته زیاد داد میزنه ٬مخصوصا اگه منو باباش باهم حرف بزنیم٬ شروع به داد وبیداد میکنه که با هم حرف نزنید.۳ .از لحاظ دستشویی رفتن هم بسیار مشکل داره وحتما باید خودم به زور ببرمش.۴ . وقتی توی خونه تنها هستیم هیچ فعالیتی نداره وفقط یه گوشه میخوابه و با ماشین هاش بازی میکنه و هرزگاهی میاد پیش من تا من بغلش کنم.

پاسخ: در انواع مشکلات رفتاری کودکان من اول توصیه می کنم والدین بررسی کنند و سرمنشا مشکل را شناسایی نمایند. مثلا خیلی از اوقات مشکل در برخورد خود والدین است مثلا مادر یا پدری که خودش زیاد با کودک بداخلاقی می کند و یا او را می زند باید توقع داشته باشد که فرزندش هم با همسالان یا با بچه های کوچکتر از خودش همین گونه رفتار کند.

گاهی اوقات هم مساله فقط برای جلب توجه بیشتر است و ... لذا حتما به عنوان یک مادر بررسی کنید. البته توجه داشته باشید که وجود غریزه‌ پرخاشگری لازم است، لذا هدف از بین بردن آن نیست بلکه با شناسایی علل و عوامل مؤثر در پرخاشگری کودک سعی می‌شود در جهت تعدیل این رفتار و سوق دادن آن به سوی اعمال مناسب گام برداشت.

مهم‌ترین علل پرخاشگری کودکان عبارت است از: * هیجانات دوران بارداری که بر جنین اثر می‌گذارد و او را مستعد پرخاشگری می‌سازد .

* مشاهده‌ رفتارهای پرخاشگرانه و الگو قرار دادن رفتار بزرگترها و همسالان.

* اگر والدین برخوردهای جسمانی(کتک زدن) را برای کنترل و منضبط کردن فرزندانشان به کار ببرند، با زبانِ بی زبانی به فرزندان خود می‌آموزند «آنچه را من انجام می‌دهم، انجام ده» و به این طریق عملاً آن‌ها را به رفتار پرخاشگرانه تشویق می‌کنند. فراموش نکنید کودکان فقط تقلید نمی‌کنند و با ابتکارات و خلاقیت‌های دوران کودکی، رفتارهای پرخاشگرانه‌ جدیدی را ابداع می‌کنند.

چند روش مناسب برای برخورد با پرخاشگری کودکتان ارایه می شود: - در برابر عصبانیت کودک، پرخاشگری و رفتار نادرست نداشته باشید.

- تا زمانی که کودک عصبانی است به هیچ وجه با او بحث و جدل نکنید.

- کودک را به شرکت در کارهای گروهی و جمعی تشویق نمایید

- کودک را از محیط‌هایی که پرخاشگری را تقویت می‌کند (مثل بازی‌های رقابتی خشن یا شرایط درگیری با دیگران) دور سازید.

- شرایط مساعد برای تخلیه‌هیجانات و عواطف کودک را به صورت‌های مختلف فراهم کنید.

- والدین، بزرگترین الگوهای رفتاری هستند. پس سعی کنید تا حد ممکن به بهترین نحو رفتار کنید.

- رفتارهای جانشین را به کودکان بیاموزید، کلمات کلیدی «نوبت را رعایت کن»، «با هم بازی کنید»، «آرام باشید» و ...مفید است. ضمنا سایرمسایلی که بیان کردید هم کاملا طبیعی است.

کودکان تا ماههای زیادی برای دستشویی رفتن مقاومت زیاد می کنند خصوصا در سالهای اولیه ای که تربیت توالت انجام شده است لذا سعی کنید فعلا صبر و تحمل تان را بالا ببرید. کودکتان را به فعالیتهای گروهی ترغیب کنید و خودتان فعالیتهای جسمانی رابرای وی برنامه ریزی کنید مثلا هرروز به اتفاق هم برای خرید کردن بیرون بروید یا پارک زیاد بروید.(تبیان)