علل پرخاشگری کودکان، تاثیر کمبود ویتامین
برخی اوقات کمبود های ویتامینی در بدن می تواند برخی حالات عصبی را در کودک تشدید کند.
پرسش: دختر برادرم ۲۲ ماهه است که همیشه عصبی و پرخاشگر است و هر کسی مطابق میلش رفتار نکند او را می زند و یا جیغ می کشد. دستهایش را مشت می کند، گاز می گیرد و یا ناخن هایش را می جود. که باید چه اقدامی انجام دهیم تا مشکلش حل شود؟
پاسخ: این نوع الگوی رفتاری در یک کودک ۲۲ دوماه معمولا منشا گرفته از رفتار اطرافیان و به ویژه مادر است. این کودکان اغلب با مراقب هایی عصبی و بی حوصله در ارتباطند و در محیط زندگی خود با رفتارهای خشن و درگیری های مکرری روبرو می شوند و مدل های مختلف این نوع رفتارها را می بینند. بنابراین در این صورت در اولین گام باید الگو ها به اصلاح رفتارخود بپردازند . ضمن این که وضعیت روانی مادر در دوران بارداری هم می تواند در این امر دخیل باشد.
در گام بعد لازم است رویه های رفتاری با او اجرا گردد. به این شکل که در عین محبت و توجه کافی و ارتباط خوب و مراقبت کننده، آرام آرام رفتارهای منفی او را با پیامدهای غیر مثبت روبرو کنید. پیامد غیر مثبت بعنی عدم ارائه توجه در مقابل این رفتارها. گاهی توجه می تواند یک نگاه ساده باشد. می تواند پاسخ به خواسته غیر منطقی باشد. می تواند نوازش و ... باشد .
علاوه بر این در این سن معطوف کردن حواس کودک به موضوع های دیگر و خارج کردن او از فاز هیجانی موجود بهترین نتیجه را می دهد. به نحوی که اگر کودک به صورت مکرر در وادی عصبانیت و پرخاشگری قررا نگیرد می تواند عادت ذهنی خود را نیز تغییر دهد. در مجموع مراجعه به روان شناس و جلسات حضوری و مشاده رفتار کودک توصیه می شود اما حتما این موضوع را با متخصص اطفال هم در میان بگذارید. برخی اوقات کمبود های ویتامینی در بدن می تواند برخی حالات را تشدید کند.
پاسخ: این نوع الگوی رفتاری در یک کودک ۲۲ دوماه معمولا منشا گرفته از رفتار اطرافیان و به ویژه مادر است. این کودکان اغلب با مراقب هایی عصبی و بی حوصله در ارتباطند و در محیط زندگی خود با رفتارهای خشن و درگیری های مکرری روبرو می شوند و مدل های مختلف این نوع رفتارها را می بینند. بنابراین در این صورت در اولین گام باید الگو ها به اصلاح رفتارخود بپردازند . ضمن این که وضعیت روانی مادر در دوران بارداری هم می تواند در این امر دخیل باشد.
در گام بعد لازم است رویه های رفتاری با او اجرا گردد. به این شکل که در عین محبت و توجه کافی و ارتباط خوب و مراقبت کننده، آرام آرام رفتارهای منفی او را با پیامدهای غیر مثبت روبرو کنید. پیامد غیر مثبت بعنی عدم ارائه توجه در مقابل این رفتارها. گاهی توجه می تواند یک نگاه ساده باشد. می تواند پاسخ به خواسته غیر منطقی باشد. می تواند نوازش و ... باشد .
علاوه بر این در این سن معطوف کردن حواس کودک به موضوع های دیگر و خارج کردن او از فاز هیجانی موجود بهترین نتیجه را می دهد. به نحوی که اگر کودک به صورت مکرر در وادی عصبانیت و پرخاشگری قررا نگیرد می تواند عادت ذهنی خود را نیز تغییر دهد. در مجموع مراجعه به روان شناس و جلسات حضوری و مشاده رفتار کودک توصیه می شود اما حتما این موضوع را با متخصص اطفال هم در میان بگذارید. برخی اوقات کمبود های ویتامینی در بدن می تواند برخی حالات را تشدید کند.
منبع:
تبیان
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼