چگونه وابستگی کودک به مادر را کم کنیم؟

پرسش: من دختری 5 ساله دارم که وابستگی زیادی به من دارد. شب ها بایستی تا زمانی که خوابش می برد در کنار او دراز بکشم، وقتی جایی او را برای چند ساعت می گذارم بی تابی می کند، و امسال که می خواهم او را مهد کودک بگذارم بسیار ابراز ناراحتی می کند. می گوید مهد را دوست ندارد و می خواهد پیش من بماند.

با بچه ها (خصوصا پسر ها) کمتر ارتباط برقرار می کند و پس از کمی بازی با بچه ها به قول خودش خسته می شود. اولا خواستم برایم توضیح دهید که چگونه وابستگی او را کاهش دهم و بیشتر احساس استقلال کند و دیگر اینکه قوه اعتماد به نفس را چطور در او بیشتر تقویت کنم؟ او بچه ای خوب و به نظرم با هوش است. خیلی سوالات ظریف و دقیقی می پرسد و خیلی علاقه به یادگیری خصوصا قران و شعر و خواندن دارد. خیلی دوست دارد باهاش بازی کنیم و برایش کتاب بخوانیم. او تنها فرزند من است و متاسفانه شرایطمان طوری است که نمی توانیم رفت و آمد زیادی با اقوام و دوستان داشته باشیم.

پاسخ:
از بین بردن وابستگی در کودکان همیشه به صورت تدریجی انجام می شود . هر کودکی اگر قرار باشد استقلال را یاد بگیرد نیاز به اعتماد به اطرافیان و شناخت و توانایی خود دارد و این موضوع به مرور برای او به وجود می اآید .

لذا اولا توصیه می کنم معاشرت های خود را گسترده کنید. حتی با دوستان. همسایه ها. اقوام .
دوما حتما او را در مهد ثبت نام کنید اما در ابتدا ساعات کمی را برای او در نظر بگیرید . مثلا هفته اول دو ساعت/ هفته دوم بین سه تا چهار ساعت و...

در هنگام خواب حتما برنامه ای بریزید تا به مرور او را عادت دهید برای مقدار زمان اندکی هم که شده تنها بخوابد. و یا شما را با فاصله ببیند و یا فقط با صدای قصه شما به خواب رود و... این روند باید تدریجی باشد . تا او خو بگیرد.

برای افزایش اعتماد به نفس یعنی فکر کنید به سئوال های او ارزش و بهای زیادی بدید . خوب فکر کنید و پاسخ دهید . اگر پاسخ را نمی دانید تحقیق کنید و به او ارائه دهید . هر روز زمانی را برای با او بودن . با او کتاب خواندن . با او بازی کردن و .. اختصاص دهید .

در مواقعی مثل مسافرت و یا گردش با او در مورد مناظر طبیعی، و هر چیز دیگر صحبت کنید تا کنجکاوی وی را ارضا کنید .تکیه بیشتری بر رفتارهای مثبتش داشته باشید. رفتارهای منفی را مورد چشم پوشی و یا تذکر در خلوت قرارد هید . رفتارهای مثبت را در عیان تشویق کنید .

برای نظراتش اهمیت قایل باشید. با او مشورت کنید . انتخاب هایش را به عهده خودش بگذارید . مسئولیت به او بدهید . کارهایی که در حد توانش هست و شخصی است به خودش بسپارید . از ایراد گیری های غیر ضروری بپرهیزید . با او محترمانه صحبت کنید.