استرس کودکان در امتحانات، چه علتی دارد؟

اضطراب ، فردی است. در بعضی دانش آموزان اضطراب باعث افزایش انگیزش و در بعضی دیگر باعث کاهش آن می شود. دانش آموزی که نمره ی منفی در یک امتحان می گیرد ممکن است از نظر هیجانی برآشفته شود و به گریه بیافتد.

دانش آموز دیگری ممکن است خیلی ناامید و عصبانی شود و معلم را به خاطر آموزش ضعیف سرزنش کند. دانش آموز دیگری ممکن است با اضطراب شدید واکنش نشان دهد و در مورد نوع واکنشی که والدینش نشان خواهند داد نشخوار ذهنی داشته باشد و در بقیه ی روز های کلاس به خوبی تمرکز نکند .


حال دانش آموز دیگری ممکن است تمرکز کند و تصمیم بگیرد که برای امتحان بعدی خود را آماده کند.
کودکان و نوجوانان مضطرب بر خود متمرکز می شوند و در مورد آنچه باید در طول یک امتحان انجام دهند نگران میشوند. در موقعیت های امتحانی سخت آنها به جای فکر کردن درباره ی امتحان در مورد اینکه دارند چه کاری انجام می دهند فکر میکنند و این امر عملکرد آنها را تحت تاثیر قرار می دهد.

تنظیم هیجان در طول امتحان شامل فرایندهای ارزیابی و تمرکز بر تکلیف و هیجان می شود. تنظیم هیجان همچنین به خاطر اضطرابی که ایجاد شده است مستلزم تمرکز دوباره می باشد.

بسیاری از کودکان در مورد امتحان نگرانی دارند و اضطراب امتحان ممکن است به علت افزایش امتحاناتی که با استانداردهای مدارس آمریکا ارتباط دارد در حال افزایش باشد. دانش آموزان موفق در موقعیت های پر استرس اغلب اضطراب را به خوبی مدیریت و از راهبردهای خودنظمی استفاده میکنند.
اگرچه در هر محیط امتحانات سخت می تواند برای بعضی از دنش آموزان استرس زا باشد اما آنهایی که نگرش های منفی دارند و آنهایی که موقعیت را تهدید کننده ارزیابی میکنند در امتحان خوب عمل نمی کنند.

علاوه بر این نارضایتی مکرر یا مداوم نوعی تنبیه بعد از شکست است و یکی از پیش آیندهای متداول اضطراب امتحان می باشد.

بر طبق انجمن علمی ملی در زمینه ی کودکان در حال رشد وقتی که فرد نمیتواند به خوبی احساساتش را مدیریت کند تفکر معیوب میشود و تحقیقات نشان داده اند که اضطراب عملکرد امتحان دانش آموز را کاهش می دهد.

اضطراب امتحان با مهارت های ضعیف مطالعه سازماندهی ضعیف ، ترس از شکست و مشکل در فهم موضوع اصلی ارتباط دارد. چندین دلیل ممکن برای اضطراب ریاضی ذکر کرده اند که شامل موارد زیر میشود :

• نبود کافی در معرض تجارب آموزشی ای که باعث ارتقاء نگرش مثبت میشود.
• والدینی که اضطراب ریاضی را تجربه کرده اند.
• کمبود کاربرد ریاضی در زندگی روزمره
• شیوه های آموزشی ضعیف
• باورهای فرهنگی خاص
• تکرار خیلی زیاد

خودگویی اطمینان بخش همانند ( نگران نباش) یا ( بیشتر تلاش کن) راهبردهایی هستند که به بعضی از کودکان در کنترل اضطرابی که در حین امتحان مداخله میکند کمک میکند.

وقتی که یک دانش آموز تجارب زیادی در مسایل خاصی دارد باورهای ویژه - موقعیت که رشد یافته اند انتظار عملکرد فرد را تحت تاثیر قرار می دهند.

از سویی دیگر اگر فرد تجارب خاصی در یک موقعیت خاص نداشته باشد ارزیابی ها ممکن است بر پایه ی خوش بینی یا بدبینی عمومی فرد صورت بگیرد. مثلا باورهای دانش آموزان درباره ی ریاضیات ، همان طوری که به تجارب اولیه در زمینه ریاضیات رابطه دارد ، به باورهای والدین درباره ریاضی ، فرهنگ خانوادگی ، و شرایط کلاسی موجود هم بستگی دارد.

بعضی از دانش آموزان معتقدند که پسران در ریاضی بهتر عمل میکنند ، یا خودشان ( استعداد ریاضی ) ندارند ، یا آنها ناتوانی در یادگیری ریاضیات دارند.

در سال های دبیرستان دختران نسبت به پسران اضطراب ریاضی بیشتری از خود نشان می دهند. آنها چندان از ریاضیات لذت نمی برند و نسبت به پسران در عملکرد ریاضی بیشتر احساس خجالت میکنند. کیت و ریمر دریافتند که اضطراب ریاضی ( سیالیت ریاضی ) را به ویژه در دانش آموزان بزرگتر تحت تاثیر قرار می دهد.

اکثرا دانش آموزانی که عقیده دارند میتوانند پیشرفت کنند عملکرد خوبی دارند. حتی آنهایی که در مورد توانایی خود غلو میکنند نسبت به آنهایی که واقع بین هستند در سطح بالاتری عمل میکنند.

غلو کردن در مورد توانایی میتواند به عنوان یک راهبرد خودتنظیمی در نظر گرفته شود و دانش آموزانی که عقیده دارند توانا هستند زمان رو به رو شدن با استرس هیجانات منفی را کم برآورد میکنند.

عقاید خودتنظیمی ناسازگارانه دانش آموزان را در برابر فشارهای تحصیلی و هیجانی در طی گذر از یک دوره ی تحصیلی آسیب پذیر می سازد.

باورهایی درباره شایستگی فرد در تنظیم هیجانات توجه و رفتارش هم میتواند باعث بدتر شدن وضع شود و هم میتواند عملکرد مدرسه را تسهیل نماید. اگر دانش آموزان بر این عقیده باشند که آنها تحت کنترل نیستند زمانی که وارد دبیرستان می شوند هیجان منفی و استرس های مدرسه ای بیشتری را تجربه میکنند.