نقش پدر در تربیت کودک

متاسفانه والدینی که «تک والدی» هستند یعنی مادر یا پدر به دلیل طلاق از یکدیگر، به تنهایی از کودک مراقبت می کنند، باعث به وجود آمدن مشکلاتی در کودکان می شوند، خصوصا در مورد زنانی که به تنهایی سرپرسیت کودک را برعهده دارند اما وقتی پدر و مادر کنار یکدیگر به مراقبت زا فرزندشان مشغول هستند، شرایط روانی سالم تری را برای کودک فراهم می کنند.

در سن پیش دبستانی هر چقدر تعامل کودک با پدر بیشتر و عمیق تر باشد و همچنین در نوع بازی هایی که پدر با کودک انجام می دهد، تعاملات بیشتری به وجود بیاید، باعث بهتر شدن پیشرفت تحصیلی کودک می شود. در واقع کودک به واسطه تعامل بیشتر با پدر، از دایره لغات غنی تری استفاده می کند و نگرش مثبت تری نسبت به مدرسه خواهد داشت.

علاوه بر این، این گروه از کودکان در فعالیت های بیرونی به خوبی شرکت کرده و نگرش مثبتی نسبت به دوستان خود دارند. کودکانی که ارتباط اجتماعی خوبی با پدران خود دارند، پیشرفت اجتماعی و اقتصادی خوبی در آینده شان خواهند داشت و مقام و رتبه شغلی بالاتری نسبت به بقیه افراد به دست خواهند آورد.

این گروه از کودکان در موقعیت های مختلف به راحتی می توانند شرایط را کنترل و مدیریت کنند. کودکانی که رابطه خوبی با پدر دارند، نسبت به پدر دلبستگی ایمنی دارند. اگر ارتباط کودک با پدر از نوع دلبستگی ایمن باشد (یعنی باعث ایجاد حس امنیت در کودک شود)، کودک با خیال راحت تری به اکتشاف محیط پیرامون خود می پردازد. با خاطری آسوده دنبال برقراری روابط دوستانه و یافتن دوستان جدید می رود و تعارض کمتری با محیط اطراف خود دارد. همچنین این گروه از کودکان در روابط خود با دیگران مشکلات کمتری دارند و در رابطه با روابط اجتماعی خود کمتر منفی نگر هستند.