اعتماد به نفس کودکان، امری مهم است؟

در دوران کودکی همه بچه ها به اعتمادبه نفس نیاز دارند. چه برای وارد شدن به یک مدرسه جدید باشد یا برای اولین بار با جنس مخالف وارد رابطه شدن، بچه ها با محیط های غریبه زیادی برخورد خواهند داشت.

والدین به طور طبیعی دوست دارند نگرشی در فرزندشان ایجاد کنند که می توانند هر کاری را انجام دهند تا شجاعانه با موقعیت های تازه روبه رو شوند و به مرور زمان خود را باور کنند. با اینکه هر بچه با دیگری متفاوت است اما والدین می توانند با استفاده از راهبردهایی اعتمادبه نفس را در فرزندانشان پایه ریزی کنند.

اعتمادبه نفس از حس توانایی ریشه می گیرد. به عبارت دیگر، بچه ها نه به این دلیل که والدینشان به آنها می گویند که فوق العاده هستند بلکه بخاطر دستاوردهایشان، چه کوچک و چه بزرگ، اعتمادبه نفس پیدا می کنند. مطمئناً شنیدن جملات تشویقی و دلگرم کننده از جانب والدین خیلی خوب است اما اگر این جملات تحسین کننده به یک تلاش یا توانایی جدید فرزندتان برگردد، تاثیر بیشتری پیدا می کند.

وقتی بچه ها کاری را یاد می گیرند یا به چیزی دست پیدا می کنند، چه مسواک زدن دندان هایشان باشد چه دوچرخه سواری، خود را توانا می بینند و اعتمادبه نفسشان بالا می رود.

ساختن اعتمادبه نفس را می توان خیلی زود شروع کرد. وقتی بچه ها یاد می گیرند صفحات یک کتاب را ورق بزنند یا کودکی نوپا راه رفتن را می آموزد، به این فکر دست پیدا می کنند که، "من می توانم!" با هر مهارت و توانایی جدید، اعتمادبه نفس بچه ها بالا و بالاتر می رود.

والدین می توانند با ایجاد فرصت های زیاد برای تمرین و مهارت یافتن فرزندانشان، اجازه دادن به آنها برای اشتباه کردن و پشتیبانی کردن از آنها و دلگرمی دادن به فرزندانشان کمک کنند. وقتی فرزندتان می خواهد مهارت تازه خود را به شما نشان دهد، با علاقه و هیجان به او پاسخ دهید و با تحسین و تمجید به او پاداش دهید.

با ایجاد فرصت های زیاد، آموزش مناسب و صبر از جانب والدین، بچه ها می توانند در مهارت های اصلی و پایه استاد شوند-مثل بستن بند کفش یا مرتب کردن رختخوابشان. بعد وقتی چالش های مهمترین پدیدار شود، آنها با این فکر به آن نزدیک می شوند که می توانند از پس آن هم برآیند.

در گوشه و کنار بمانید
البته نظارت برای اطمینان یافتن از ایمن ماندن فرزندان، اهمیت زیادی دارد. اما برای اینکه به آنها کمک کنید یک مهارت را واقعاً یاد بگیرند، خیلی مهم است که زیاد دور و بر آنها نپلکید. به بچه ها فرصت دهید چیز جدیدی را امتحان کنند، اشتباه کنند و از آن درس بگیرند.

مثلاً، اگر پسرتان می خواهد یاد بگیرد که چطور یک ساندویچ کره بادام زمینی درست کند، به او نشان دهید، وسایل لازم را برایش مهیا کنید و اجازه بدهید خودش امتحان کند. شاید کمی ریخت و پاش کند اما اشکالی ندارد. درواقع باید سعی کنید از انتقاد کردنی که او را دلسرد کند و باعث شود دیگر هیچ کار جدیدی را امتحان نکند، خودداری کنید. اگر برای تمام کردن ساندویچ جلو بیایید، پسرتان ممکن است تصور کند که، "احتمالاً من نمی توانم این ساندویچ را درست کنم."

اما اگر برای ریخت و پاش های او صبر و حوصله کافی داشته باشید و به او زمان دهید که یاد بگیرد، نتیجه خوبی در بر خواهد داشت. خیلی زود او خواهد گفت، "گرسنمه. میرم برای خودم یک ساندویچ کره بادام زمینی درست کنم." شما هم ممکن است جواب بدهید، "خیلی عالیه، یک دونه هم برای من درست می کنی؟" این یعنی به توانایی او ایمان دارید.

تحسین کنید و دلگرمی بدهید
گاهی اوقات، بچه ها وقتی خسته می شوند دست از کار می کشند. با تشویق و ترغیب کردن آنها باید مانع از این عقب کشیدن شوید. با دوباره امتحان کردن، بچه ها یاد می گیرند که با موانع کنار بیایند و از آنها عبور کنند.

وقتی بچه ها به هدفی دست پیدا کنند، نه تنها باید نتیجه نهایی را تحسین کنید، بلکه از اشتیاق و پشتکار آنها نیز باید تمجید کنید. مثلاً وقتی پسرتان در درست کردن آن ساندویچ کره بادام زمینی مهارت پیدا کرد، می توانید با گفتن، "دوست داری دفعه بعدی یاد بگیری که چطور تخم مرغ آب پز کنی؟" اعتمادتان به او را نشان دهید. درست کردن ساندویچ و تخم مرغ آب پز کردن شاید دستاوردهای خیلی بزرگی نباشند اما قدم های مهمی برای پیدا کردن جهت صحیح زندگی به سمت استقلال فرزندتان هستند.

والدین در طول دوران کودکی فرزندانشان فرصت دارند تا آنها را برای مراقبت کردن از خودشان آماده کنند. مطمئناً خیلی خوب است که احساس کنید فرزدانتان به شما نیاز دارند اما وقتی آنها اعتمادبه نفس پیدا می کنند و مستقل می شوند، رابطه آنها با شما قوی تر می شود. می توانید نه فقط از راه وابستگی آنها به خودتان بلکه از راه عشق غروری که به دست آورده اند به هم نزدیک شوید.

و مطمئن باشید که وقتی بزرگ شوند بخاطر اینکارتان از شما تشکر خواهند کرد.