سیپروفلوکساسین و عفونت واژن، روش درمانی صحیح است؟

اگر شما به بروشور دسترسی ندارید، این مطلب در مورد قرص سیپروفلوکساسین تمام اطلاعات لازم را به شما می دهد.

عفونت خفیف تا متوسط مجاری ادراری، عفونت‌های شدید یا دارای عوارض مجرای تنفسی و اسهال عفونی، برخی از موارد مصرف سیپروفلوکساسین به شمار می روند.

قرص سیپروفلوکساسین چیست؟

آنتی بیوتیک سیپروفلوکساسین در سال ۱۹۸۷ معرفی شد. این دارو خوراکی است و مصرف با غذا یا بدون غذا را پزشک میبایست تشخیص دهد و معمولا دو بار در روز و در وعده های صبح و شام تجویز میگردد.

قرص خوراکی این دارو باید حتما بطور کامل بلعیده شود لذا از خرد کردن یا جویدن آن بپرهیزید. از آنجایی که این قرص دارای طعم نامطبوعی می باشد می توانید آن را همراه با یک لیوان آب میل نمایید.

قبل از مصرف قرص سیپروفلوکساسین چه باید بکنم؟
مهم است که دوره مصرف تجویزی سیپروفلوکساسین را کامل کنید . اگر قبل از درمان مصرف آن را متوقف کنید به دلیل اینکه احساس می کنید حالتان بهتر شده است ، عفونت شما بیشتر می شود و ممکن است دوباره بروز کند و باکتری هایی که باعث عفونت می شوند بیشتر به آنتی بیوتیک مقاوم می شوند.
اطمینان حاصل کنید که در طول مصرف سیپروفلوکساسین مقدار زیادی مایعات بنوشید. این به منظور کاهش خطر کریستال دارو در ادرار است.
سیپروفلوکساسین ممکن است حساسیت پوست شما به نور UV را افزایش دهد، در نتیجه در معرض نور آفتاب، لامپ های خورشیدی یا لامپ های شیشهای قرار نگیرید. اگر یک بثورات یا سایر واکنش های پوستی دارید، باید مصرف سیپروفلوکساسین را متوقف کنید و به پزشک خود مراجعه کنید.
اگر اسهال را در طول یا بعد از مصرف سیپروفلوکساسین دریافت کردید، به خصوص اگر شدید یا مداوم باشد یا حاوی خون یا مخاطی باشد، باید بلافاصله به پزشک مراجعه کنید.
آنتی بیوتیک های Quinolone به ندرت با آسیب تاندون ارتباط دارند. شما باید در هنگام استفاده از سیپروفلوکساسین مصرف داروهای ضد درد و یا التهاب را انجام دهید. اندام آسیب دیده را ببندید و بلافاصله به پزشک خود مراجعه کنید.

آیا می توانم هنگام مصرف قرص سیپروفلوکساسین رانندگی کنم؟
مصرف سیپروفلوکساسین ممکن است موجب کاهش حساسیت شما شود و توانایی شما در انجام کارهایی مانند رانندگی، کار با ماشین آلات و دوچرخه سواری را تحت تأثیر قرار دهد. اطمینان حاصل کنید که قبل از رانندگی یا ماشینکاری، به آن چه واکنشی نشان می دهید.

آیا در هنگام مصرف سیپروفلوکساسین باید از مواد غذایی یا نوشیدنی ها اجتناب کنم؟
در دو ساعت قبل و بعد از مصرف دوز سیپروفلوکساسین، باید از مصرف فراورده های لبنی مانند شیر یا ماست جلوگیری کنید، زیرا این می تواند جذب آن را در روده کاهش دهد.

موارد و مقدار مصرف قرص سیپروفلوکساسین

الف) عفونت خفیف تا متوسط مجاری ادراری ناشی از باکتری‌های حساس

بزرگسالان: مقدار ۲۵۰ میلی‌گرم خوراکی یا ۲۰۰ میلی‌گرم تزریقی هر ۱۲ ساعت مصرف می‌شود.

ب) اسهال عفونی، عفونت‌های خفیف تا متوسط مجاری تنفسی، عفونت‌های استخوان و مفصل و عفونت‌های شدید یا دارای عوارض.

بزرگسالان: ۵۰۰ میلی‌گرم خوراکی یا ۴۰۰ میلی‌گرم وریدی هر ۱۲ ساعت مصرف می‌شود.

پ) عفونت‌های شدید یا دارای عوارض مجرای تنفسی، استخوان‌ها، مفاصل، پوست یا ساختمان‌های پوستی

بزرگسالان: ۷۵۰ میلی‌گرم خوراکی هر ۱۲ ساعت یا ۴۰۰ میلی‌گرم وریدی هر ۸ ساعت مصرف می‌گردد.

ت) عفونت‌های داخل شکمی (همراه با مترونیدازول)

بزرگسالان: ۵۰۰ میلی‌گرم خوراکی هر ۱۲ ساعت برای مدت ۷ تا ۱۴ روز مصرف می‌شود.

ث) سینوزیت حاد خفیف تا متوسط ناشی از هموفیلوس آنفلو انزا، استرپتوکوک پنومونیه یا موراکسلا کاتارالیس، پروستاتیت خفیف تا متوسط مزمن ناشی از اشریشیاکولی یا پروتئوس

بزرگسالان: ۴۰۰ میلی‌گرم از راه انفوزیون وریدی طی ۶۰ دقیقه هر ۱۲ ساعت یا ۵۰۰ میلی‌گرم خوراکی هر ۱۲ ساعت مصرف می‌شود.

ج) سوزاک ساده

بزرگسالان: ۲۵۰ میلی‌گرم خوراکی در یک دوز منفرد مصرف می‌گردد.

چ) پنومونی بیمارستانی ناشی از هموفیلوس آنفلوانزا یا کلبسیلا پنومونیه؛ درمان تجربی تب در بیماران نوتروپنی (همراه با پیپراسیلین)

بزرگسالان: ۴۰۰ میلی‌گرم وریدی هر ۸ ساعت به مدت ۱۰ تا ۱۴ روز تجویز می‌گردد.

ح) آنتراکس استنشاقی (پس از تماس)

بزرگسالان: ابتدا ۴۰۰ میلی‌گرم هر ۱۲ ساعت به‌صورت وریدی تجویز می‌گردد تا وضعیت حساسیت مشخص شود و سپس به صورت ۵۰۰ میلی‌گرم خوراکی هر ۱۲ ساعت ادامه پیدا می‌کند.

کودکان: mg/kg۱۰ هر ۱۲ ساعت از راه وریدی و سپس mg/kg۱۵ خوراکی هر ۱۲ ساعت مصرف می‌شود. نباید دوز مصرفی از mg/day۸۰۰ در فرم وریدی یا mg/day۱۰۰۰ در فرم خوراکی بیشتر شود.

در تمام بیماران، از یک یا دو ترکیب ضدمیکروبی دیگر نیز باید استفاده شود. به محض بهبودی بالینی از فرم خوراکی دارو استفاده شود. درمان برای مدت ۶۰ روز ادامه پیدا می‌کند.

خ) عفونت ساده مجاری ادراری ناشی از اشریشیاکولی، پروتئوس، انتروکوک یا استافیلوکوک ساپروفیتوکوس

بزرگسالان: ۵۰۰ میلی‌گرم (از فرم آهستهرهش) از راه خوراکی یک بار در روز به مدت ۳ روز.

د) عفونت شدید مجاری ادراری ناشی از اشریشیاکولی، کلبسیلا، پروتئوس، انتروکوک یا سودومونا، پیلونفریت ساده ناشی از اشریشیاکولی

بزرگسالان: ۱۰۰۰ میلی‌گرم (از فرم آهستهرهش) از راه خوراکی یک بار در روز به مدت ۷ تا ۱۴ روز مصرف می‌شود.

ذ) عفونت شدید مجاری ادراری یا پیلونفریت

کودکان ۱ تا ۱۷ سال: mg/kg۱۰-۶ (تا حداکثر ۴۰۰ میلی‌گرم) از راه وریدی هر ۸ ساعت مصرف می‌شود.

در صورت امکان باید دارو را به mg/kg۲۰-۱۰ از فرم خوراکی (تا حداکثر ۷۵۰ میلی‌گرم) هر ۱۲ ساعت تبدیل نمود.

حتی در کودکانی که وزن بالاتر از ۵۱ کیلوگرم دارند، نباید از دوزهای ذکر شده فراتر رفت.

- مصرف شیر و لبنیات، آب پرتقال و نوشیدنی های انرژی زا همراه با این دارو منجر به کاهش اثربخشی آن می شود.

تداخل دارویی قرص سیپروفلوکساسین

آنتیاسیدهای حاوی آلومینیم و منیزیم ممکن است با جذب سیپروفلوکساسین تداخل کنند. باید حداقل دو ساعت بین مصرف آنها فاصله باشد.

پروبنسید با ترشح لوله‌ای کلیوی سیپروفلوکساسین تداخل کرده و مصرف همزمان آن به ایجاد غلظت پلاسمایی بالای سیپیروفلوکساسین منجر می‌شود. مصرف همزمان سوکرالفات با سیپروفلوکساسین، جذب این دارو را حدود ۵۰ درصد کاهش می‌دهد.

سیپروفلوکساسین ممکن است دفع تئوفیلین را کاهش و خطر مسمومیت با تئوفیلین را افزایش دهد.

آمینوگلیکوزیدها و بتالاکتام‌ها می‌توانند باعث ایجاد اثرات سینرژیک شوند. از مصرف همزمان آنها پرهیز شود.

سیپروفلوکساسین ممکن است باعث افزایش سطح پلاسمایی تیزانیدین و افت فشارخون، بی‌خوابی، منگی و کاهش مهارت‌های سایکوموتور گردد. از مصرف همزمان آنها پرهیز شود.

سیپروفلوکساسین می‌تواند منجر به افزایش اثرات ضدانعقادی وارفارین شود. لازم است PT از نزدیک مانیتور شود.

این دارو بایستی حداقل ۲ ساعت قبل یا ۶ ساعت پس از مصرف سایر داروها مصرف گردد که ممکن است با آن ترکیب شود، و اثربخشی آن را کاهش دهد. از داروساز خود در مورد سایر داروهایی که میتوانید با آن مصرف نموده و ممنوعیتی ندارد کسب اطلاع نمایید.

این نمونه ها عبارتند از: کوئیناپریل، سولامر، سوکرالفات، ویتامین ها / مواد معدنی (از جمله آهن و روی، مکمل ها) و محصولات حاوی منیزیم، آلومینیوم، یا کلسیم (مانند آنتی اسیدها، محلول دیدانوزین، مکملهای کلسیم).

عوارض قرص سیپروفلوکساسین

تاول پوستی: احساس سوزش یا خارش در پوست، بئورات جلدی، سرخی یا تورم پوست.

تهوع، اسهال، سرگیجه، سبکی در سر، سردرد، و مشکلات خواب ممکن است در هنگام مصرف دارو رخ دهد. اگر هر یک از این اثرات در شما باقی بماند یا وخیم تر شود، دکتر یا داروساز خود را بی درنگ مطلع کنید.

چنانچه شما هر گونه از این عوارض جانبی را در خود مشاهده نمودید بلافاصله کمک پزشکی دریافت کنید: از جمله: سردرد شدید یا مداوم، تغییرات بینایی، لرزیدن اعضا بدن (لرزش)، تشنج، سرگیجه شدید، غش، ضربان قلب سریع یا نامنظم، تغییرات خلق و خوی (مانند اضطراب، سردرگمی، توهم، افسردگی، و در موارد نادر افکار خودکشی).

این دارو به ندرت ممکن است باعث یک بیماری شدید در روده (کلستریدیوم سخت مربوط به اسهال) به دلیل یک نوع باکتری مقاوم گردد. این وضعیت ممکن است در طول درمان یا به طور هفتگی یا ماه ها پس از درمان ٬ رخ دهد. چنانچه این علائم پیشرفت کرد به پزشک خود اطلاع دهید: اسهال مداوم، درد شکم یا گرفتگی معده، خون در مدفوع یا مخاط خود.

این دارو درمانی ممکن است بندرت موجب تغییرات جدی در سطح قند خون شود، مخصوصا اگر شما دیابت دارید. مراقب علائم قند خون بالا شامل افزایش تشنگی و میزان دفعات ادرار باشید.

این دارو ممکن است باعث گیجی شما شود. پس از مصرف دارو، رانندگی نکنید، از دستگاه ها و ماشین آلات استفاده نکنید، یا از هر فعالیتی که نیازمند هوشیاری است تا زمانیکه مطمئن نشدید که میتوانید بطور امن انجامش دهید، اجتناب کنید. از مصرف نوشیدنی های الکلی دوری کنید.

این دارو ممکن است شما را به نور حساس کند. از قرار گرفتن طولانی تحت نور آفتاب،حمام های برنزه و لامپ های خورشیدی اجتناب کنید. زمانیکه خارج از منزل هستید، از کرم های ضد آفتاب و البسه محافظ در برابر نور آفتاب استفاده کنید.

قرص سیپروفلوکساسین در بارداری

در طول بارداری، این دارو باید تنها زمانیکه واقعا موردنیاز باشد، استفاده شود. در مورد خطرات این دارو با پزشک خود مشورت کنید.

این دارو وارد شیر مادر می شود ! با پزشک خود قبل از شیر دادن به نوزادتان مشورت کنید.

نکته: در صورت انجام هرگونه اقدام دندانپزشکی مصرف این دارو را به دندانپزشک اطلاع دهید.

این دارو ندرتاً موجب التهاب و حتی پارگی رباط ها می شود. اگر بعد از فعالیت دردی ناگهانی احساس کردید. (برای مثال در مچ پاریال مچ دست، پشت زانو و پا، شانه، آنرج و ...) مصرف دارو را قطع کرده و به پزشک اطلاع دهید و تا حصول اطمینان از عدم آسیب رباط از فعالیت خودداری کنید.