راههای رسیدن به سلامتی، آقایان بخوانند!

از این هفته در این ستون نگاه متفاوتی از دید یک جراح عمومی به مقوله سلامت و بهداشت خواهیم داشت و بسیاری از ضرورت‌هایی که قبل و بعد از اقدام به جراحی برای حفظ سلامت عمومی باید به آن توجه کنید، مرور خواهیم کرد . با ما همراه باشید.

بی‌شک از نقطه نظر یک جراح، صحبت کردن حول و حوش محورهایی که به ارتقای آگاهی عمومی در ارتباط با عمل جراحی منجر شود باید در اولویت قرار بگیرد، اما به اعتقاد من آنچه بیش از توانمندی حوزه جراحی در ارائه خدمات تخصصی‌اش به مردم در سیستم سلامت جامعه اهمیت دارد، ارتقای شاخص‌های عمومی سلامت و تندرستی در میان مردم است. اگر مهم‌ترین وظایف حکومت‌ها را امنیت، آموزش، سلامت و رفاه عمومی بدانیم بدون شک سلامت یکی از مهم‌ترین ارکان وظایف ذاتی دولت‌ها در جهان امروز است. حتی سازمان بهداشت جهانی تندرستی را نه صرفا فقدان بیماری و نقص عضو، بلکه عبارت از تأمین رفاه کامل جسمی، روانی و اجتماعی انسان می‌داند.

برای رسیدن به اهداف بهداشت جهانی در تعریف سلامت، دولت‌ها موظف هستند با رعایت اصل عدالت اجتماعی در برخورداری یکسان آحاد مردم و توزیع مناسب امکانات لازم برای سلامت آنان اقدام کند.

عوامل زمینه‌ساز تندرستی طیف وسیعی از امکانات فردی و جمعی را شامل می‌شود که برنامه‌ریزان حوزه سلامت باید به تنوع و گستردگی زیرساخت‌های لازم برای برقراری اهداف سه‌گانه تأمین رفاه جسمی، روانی و اجتماعی اشراف کامل داشته باشند. این گستردگی زیرساخت‌ها از عوامل ژنتیک و تغذیه سالم، محیط‌زیست مناسب تا تنپوش کافی و مناسب، خواب کافی، شرایط سالم کار و نبود ترس و فشار مزمن در محیط کاری، اعتماد به نفس، کسب موفقیت، آزادی بیان و عقیده، احساس امنیت اقتصادی، سیاسی و روحی، داشتن رابطه خوب و درست با اطرافیان و برخورداری از همسر و فرزندان و خانواده را شامل می‌شود.

بنابراین رسیدن به سلامت مورد قبول برای بیشتر افراد جامعه نیازمند توجه خاص خود فرد و برنامه‌ریزان آن و آموزش مستمر و صرف هزینه‌های فراوان و رعایت اصل عدالت اجتماعی است. این برنامه‌ریزی باید درسه سطح پیشگیری، درمان و بازتوانی به دقت انجام شود. برای افزایش بهره‌وری و کاهش هزینه‌های سلامت به علت محدودیت منابع مالی و انسانی باید اولویت‌بندی لازم در مورد عواملی که باعث تهدید طول عمر و ناتوانی شخص می‌شود را مدنظر داشت، به عنوان مثال سوانح و حوادث سومین عامل مرگ و میر کلی بعد از سکته‌های مغزی و قلبی و سرطان و اولین عامل مرگ و میر قابل پیشگیری در کشورمان است که بی‌شک قسمت عمده این حوادث با آموزش و نظارت و کنترل ارگان‌های ذی‌ربط و سرمایه‌گذاری لازم قابل پیشگیری است.