استرس داشتن در بارداری، دلتان برای جنینتان بسوزد!

استرس و شیزوفرنی
محققان به تازگی دریافته اند استرس شدید مادر در دوران بارداری، ممکن است موجب ابتلای کودک او به شیزوفرنی در آینده شود.

شیزوفرنی (schizophrenia) یک نوع بیماری روحی است که در آن فکر تخریب می شود و برداشت انسان از واقعیت غیرعادی می گردد.

احتمال ابتلا به شیزوفرنی و اختلالات مشابه در فرزند زنانی که یکی از عزیزان خود را در سه ماهه اول بارداری از دست داده اند، حدود 67 درصد بیشتر است. لازم است بدانید این ارتباط (یعنی ارتباط بین از دست دادن عزیزان و احتمال شیزوفرنی) در کسانی که سابقه بیماری روانی نداشتند، مشاهده شد.

محققان فکر می کنند مواد شیمیایی که در پاسخ به استرس از مغز مادر آزاد می شود، اثر مستقیم بر مغز جنین (که در حال تکامل است) دارد. این اثر ممکن است در اوایل بارداری که سد محافظ بین مادر و جنین هنوز کامل نشده، بیشتر باشد.

علاوه بر این احتمال شیزوفرنی به عوامل دیگری از جمله ژن ها هم ربط دارد.

استرس و نوزاد دختر
بعضی تحقیقات نشان داده که استرس بارداری باعث دختر شدن کودک خواهد شد. احتمال دختر شدن نوزاد در مادران باردار پر استرس تا ۵ درصد بیشتر از مادرانی است که آرامش خیال دارند. از آنجا که کروموزوم پدری تعیین کننده جنسیت جنین است، امکان دارد سطوح بالای هورمون استرس لانه گزینی جنین پسر را در رحم سخت کرده و باعث سقط جنین های پسر شود.

استرس و سوء تغذیه
متأسفانه از هر 50 زن باردار یک نفر به علت استرس بارداری مبتلا به اختلال در خوردن غذا می شود و نوزادی کم وزن و نارس به دنیا می آورد.

منظور از اختلال خوردن، بی اشتهایی عصبی(آنورکسیا) است که در آن فرد از ترس چاق شدن، غذا نمی خورد و همچنین بولیمیا (پرخوری عصبی) که پس از خوردن غذا برای اینکه چاق نشود، خود را وادار به استفراغ می کند.

استرس و بیمارى هاى مادر و جنین
استرس مى تواند تمامى سیستم هاى بدن مادر مانند سیستم ایمنى، گوارش، قلب، کلیه و حتى خواب و استراحت او را تحت تأثیر قرار دهد.

استرس مى تواند با تأثیر روى آنزیم ها و تولید مواد سمى و عبور آنها از جفت، منجر به مشکلات عدیده اى در جنین شود، مشکلاتى مانند مغزى، قلبى، کلیوى و ... .

گاهى استرس هاى شدید که منجر به بدبینى در مادر مى شوند، افسردگى و بى حوصلگى و حتى نگرش منفى نسبت به جنین را در مادر متظاهر مى کند و آسیب هاى وارده به جنین جدى تر خواهد بود.

برخی از استرس هاى شدید، عوارض آنها در بزرگسالى مشاهده مى شود. به طورى که این جنین ها در بزرگسالى، افرادى نابهنجار و عصبى خواهند شد و اگر در بزرگسالى مشکلات هوشى و ذهنى نداشته باشند، مسائل عاطفى و هیجانى (افسردگى، اضطراب، پرخاشگرى و…) را از خود بروز خواهند داد.

استرس و مشکل رفتاری کودک
کودکی که مشکل رفتاری دارد و مضطرب و ترسو است، ممکن است در دوران جنینی در معرض استرس مادر قرار گرفته باشد.

اضطراب در اواخر حاملگی با افزایش مقدار کورتیزول (هورمون استرس) در 10 سالگی کودک ارتباط دارد. جالب است بدانید کورتیزول خون جنین را می توان از هفته 17 جنینی اندازه گرفت.

متخصصان معتقدند مقادیر بالای کورتیزول از جفت رد می شود. این هورمون در حالت طبیعی، به بدن کمک می کند که با شرایط پر استرس به خوبی کنار بیاید. اما مواجهه طولانی مدت با آن می تواند افراد را دچار افسردگی، اضطراب و خستگی شدید کند.

فرزندان زنانی که در دوران بارداری استرس داشته اند، مستعد مشکلات رفتاری و روانی مانند مشکل بیش فعالی و کم توجهی (ADHD) هستند. علاوه بر این کودکانی که در دوران تکامل در معرض کورتیزول فراوان قرار بگیرند، در 18 ماهگی هوش کمتری خواهند داشت.