نوک پنجه راه رفتن، مشکلی ندارد؟

کودکان نوپایی که با بزرگ شدن همچنان روی انگشتان پای خود راه می روند، از روی عادت این کار را انجام می دهند. گاهی اوقات راه رفتن روی انگشتان پا به دلیل فلج مغزی، دیستروفی عضلانی (تحلیل عضلات) و سایر بیماری های عصبی و عضلانی است.

کودکان مبتلا به اوتیسم نیز روی پنجه پای خود راه می روند، اما خیلی از آن ها این طوری نیستند.

راه رفتن روی انگشتان پا از روی عادت گاهی اوقات در یک خانواده وجود دارد.

این طور راه رفتن به طور مداوم، خطر افتادن و زمین خوردن کودک را زیاد می کند.

علل راه رفتن روی انگشتان پا:
معمولا وقتی کودک راه می افتد، از روی عادت روی انگشتان پای خود راه می رود.

در موارد کمی، راه رفتن روی پنجه پا در اثر یک بیماری مانند بیماری های زیر است:

1- کوتاه بودن تاندون آشیل: تاندون آشیل عضلات ساق پا را به پشت استخوان پاشنه پا متصل می کند. اگر این تاندون خیلی کوتاه باشد، استخوان پاشنه نمی تواند به زمین برسد.

2- فلج مغزی: راه رفتن روی پنجه پا می تواند در اثر فلج مغزی باشد. فلج مغزی یک نوع اختلال حرکتی، کشش عضلانی و یا وضعیت قرارگیری بدن است که در اثر آسیب یا رشد غیرطبیعی مغز نارس در کودکان رخ می دهد و بیشتر اوقات قبل از تولد نوزاد و یا نزدیک تولد بروز می کند.

3- دیستروفی عضلانی: دیستروفی عضلانی یک بیماری ژنتیکی و مادرزادی است که در آن فیبرهای عضلات به تدریج آسیب دیده و ضعیف می شوند.

نقش این بیماری زمانی بیشتر مطرح می شود که کودک در ابتدا به طور طبیعی راه بیفتد و بعد روی پنجه پایش راه برود.

4- اوتیسم: راه رفتن روی پنجه پا می تواند با بیماری اوتیسم ارتباط داشته باشد. اوتیسم گروهی از اختلالات است که روی توانایی ارتباط برقرار کردن بیمار با دیگران تأثیر می گذارد.

راه های تشخیص:
اگر کودک شما برای مدت زمان طولانی به طور مداوم به این شکل راه رفت، او را نزد متخصص مغز و اعصاب و یا متخصص ارتوپد ببرید.

پزشک، کودک شما را معاینه بدنی می کند. در برخی موارد، پزشک آزمایشی به نام الکترومیوگرافی را انجام می دهد.

در طی الکترومیوگرافی، یک سوزن نازک با یک الکترود را وارد عضله پا می کنند. الکترود، فعالیت الکتریکی عصب یا عضله تحت تاثیر را اندازه می گیرد.

اگر پزشک به وجود یک بیماری مثل فلج مغزی یا اوتیسم در کودک شک کند، یک آزمایش عصبی برای کودک تجویز می کند تا عقب افتادگی کودک را بسنجد.

راه های درمان:
1- فیزیوتراپی: کشیدن آرام عضلات پا توسط متخصص فیزیوتراپ، می تواند شیوه راه رفتن کودک را بهبود ببخشد

2- بریس یا آتل پا: گاهی اوقات استفاده از بریس یا آتل پا تحت نظر پزشک باعث می شود کودک به طور طبیعی راه برود.

3- گچ گرفتن پا: اگر فیزیوتراپی و یا بریس پا در بهبود راه رفتن کودک موثر نبودند، پزشک از زانو به پایین پای کودک را گچ می گیرد تا به تدریج انگشتان را به طرف بالا بیاورد و کف پا صاف شود.

4- عمل جراحی: اگر روش های بالا اثر نکردند، پزشک با عمل جراحی عضلات و یا تاندون های پشت ساق پا را می کشد.

اگر فلج مغزی، اوتیسم و سایر بیماری ها باعث شوند که کودک روی انگشتان پاهایش راه برود، برای درمان این مشکل باید بیماری زمینه ای مسبب آن را درمان کرد.