ترس کودک از تاریکی، علتش کم خونیه؟
دخرم به تازگی خیلی از شب و تاریکی می ترسه. طوری که اصلا تو حیاط نمی ره.
سوال مخاطب نینیبان: دخترم ۱۸ ماهه است. به تازگی خیلی از شب و تاریکی می ترسه. طوری که اصلا تو حیاط نمی ره شب ها. نه چیزی دیده نه ترسی براش اتفاق افتاده. دلیلش چی می تونه باشه و درمانش چیه؟ ممکنه از کم خونی باشه؟ چون دخترم کم خونی شدید داره.
پاسخ دکتر پرویز رزاقی، روانشناس خانواده و عضو هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس:
ترس رابطه مستقیمی با کم خونی ندارد. ترس ناشی از تصورات ذهنی و شناختی کودک از یک فضا و موقعیت و یا از یک شی داخل خانه باشد. شاید فضا برای فرزندتان وهم آور است. ممکن است تصویر سازی کند یا از وجود یک شیی یا جسمی بترسد و برایش ذهنیت منفی ایجاد کند. چون در حیاط، دوری از حضور مادر مشخص تر است، ممکن است ترس خود را در آن جا نشان دهد. یعنی ترس از جایی به جای دیگر نمود عینی پیدا می کند. یا ممکن است در موقعیت های نادانسته فرزند را از هوای بیرون ترسانده باشید ولی خود شما نسبت به این ترساندن اشراف و آگاهی نداشته باشید. ممکن است کودک از حیاط خانه خود تصورات ذهنی ترس آموزی را بپروراند. راه حل این است که لزومی ندارد که شما در این موقعیت فرزندتان را به حیاط خانه برده تا بازی کند. در صورت نیاز یا ضرورت این موضوع، حیاط خانه را بیش تر از حد معمول روشن کنید. شما می توانید فرزندتان را در آغوش بکشید و هر چند وقت یک بار در حیاط منزل چرخ بزنید و بگردید تا رفته ررفته فرزندتان در آغوش خانواده، در حیاط ترس آور بازی کند. بعد آرام آرام فرزند را زمین بگذارید و دستش را بگیرید و با او حرف بزنید. از گفتن این جمله که ترس ندارد خودداری کنید. لحظات خوبی را در حیاط سپری کنید و رفته رفته و به مرور زمان خود را ا فرزندتان در حیاط دور کنید. شما باید دقت کنید که اجرای هر مرحله از اقدامات گفته شده، بدون اضطراب و ترس همراه باشد و نباید تصور کنید که فرزندتان باید به یک باره فضای حیاطی که در ذهنش ترس آور معنی شده است را پذیرفته و به این فضا عادت کند. هر مرحله که برای کودک عادی شد و توانست بدون اضطراب در حیاط باشد وارد مرحله بعد یمی شویم تا آرام آرام با این ترس و هراس کنار بیاید.
پاسخ دکتر پرویز رزاقی، روانشناس خانواده و عضو هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس:
ترس رابطه مستقیمی با کم خونی ندارد. ترس ناشی از تصورات ذهنی و شناختی کودک از یک فضا و موقعیت و یا از یک شی داخل خانه باشد. شاید فضا برای فرزندتان وهم آور است. ممکن است تصویر سازی کند یا از وجود یک شیی یا جسمی بترسد و برایش ذهنیت منفی ایجاد کند. چون در حیاط، دوری از حضور مادر مشخص تر است، ممکن است ترس خود را در آن جا نشان دهد. یعنی ترس از جایی به جای دیگر نمود عینی پیدا می کند. یا ممکن است در موقعیت های نادانسته فرزند را از هوای بیرون ترسانده باشید ولی خود شما نسبت به این ترساندن اشراف و آگاهی نداشته باشید. ممکن است کودک از حیاط خانه خود تصورات ذهنی ترس آموزی را بپروراند. راه حل این است که لزومی ندارد که شما در این موقعیت فرزندتان را به حیاط خانه برده تا بازی کند. در صورت نیاز یا ضرورت این موضوع، حیاط خانه را بیش تر از حد معمول روشن کنید. شما می توانید فرزندتان را در آغوش بکشید و هر چند وقت یک بار در حیاط منزل چرخ بزنید و بگردید تا رفته ررفته فرزندتان در آغوش خانواده، در حیاط ترس آور بازی کند. بعد آرام آرام فرزند را زمین بگذارید و دستش را بگیرید و با او حرف بزنید. از گفتن این جمله که ترس ندارد خودداری کنید. لحظات خوبی را در حیاط سپری کنید و رفته رفته و به مرور زمان خود را ا فرزندتان در حیاط دور کنید. شما باید دقت کنید که اجرای هر مرحله از اقدامات گفته شده، بدون اضطراب و ترس همراه باشد و نباید تصور کنید که فرزندتان باید به یک باره فضای حیاطی که در ذهنش ترس آور معنی شده است را پذیرفته و به این فضا عادت کند. هر مرحله که برای کودک عادی شد و توانست بدون اضطراب در حیاط باشد وارد مرحله بعد یمی شویم تا آرام آرام با این ترس و هراس کنار بیاید.
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼