بیماریهای آمیزشی چیست؟

دکتر محمدرضا صفری‌نژاد، جراح و متخصص بیماری‌های کلیه و مجاری ادراری؛ بیماری‌های آمیزشی، بیماری‌هایی است که از طریق روابط جنسی منتقل می‌شود. عامل اصلی انتقال بیماری‌های آمیزشی در جامعه خانم‌ها هستند چون یک خانم اگر در مواجهه با بیماری آمیزشی قرار گیرد، احتمال بیشتری دارد که مبتلا شود و نیز احتمال این که بدون علامت باشد، بیشتر است. در نتیجه دنبال درمان نمی‌رود و بیماری را در جامعه منتقل می‌کند. در ادامه باید گفت، بعضی بیماری‌های مقاربتی سبب ایجاد زخم در ناحیة تناسلی می‌شود. خطر ابتلا به ایدز در این افراد نیز ۱۰ برابر افراد عادی است. بنابراین هرگونه زخم، بریدگی یا حتی خراش جلدی، خطر ابتلا به بیماری‌های آمیزشی را بشدت افزایش می‌دهد.

اهمیت کاندوم‌های لاتکس
در این که کاندوم در پیشگیری از عفونت‌های آمیزشی مؤثر است، هیچ شکی وجود ندارد ولی استفاده از کاندوم اگر به صورت صحیح صورت نگیرد، از قدرت پیشگیری‌کنندگی آن کم می‌شود. کاندوم فقط نواحی‌ای را که می‌پوشاند حفاظت می‌کند. اگر ناحیه‌ای از پوست بدن خراش داشته باشد (مثل دست)، عفونت بویژه ویروس ایدز براحتی وارد بدن می‌شود. حتی بعضی میکروارگانیسم‌ها و ویروس‌ها از سوراخ‌های کاندوم‌های معمولی عبور می‌کنند. بنابراین بهتر است از کاندوم‌هایی که دارای جنس لاتکس هستند، استفاده کرد. از طرفی با کاندوم‌های لاتکس نباید از مواد روان‌کننده یا نرم‌کننده استفاده کرد، چون سوراخ‌های کاندوم را قابل نفوذ می‌کند. کاندوم‌هایی هم که در آنها از مواد طعم‌دهنده استفاده می‌شود، سبب رشد قارچ می‌شوند.

علائم شایع بیماری‌های آمیزشی
سازمان بهداشت جهانی، استراتژی‌هایی را برای دولت‌ها جهت پیشگیری از بیماری‌های آمیزشی ارائه کرده است که از جمله آنها می‌توان به آگاهی دادن مردم نسبت به رفتارهای جنسی پرخطر، دسترسی عمومی به کاندوم‌های با کیفیت خوب و قیمت مناسب و تشویق افراد مبتلا به بیماری آمیزشی برای مراجعه سریع با شریک جنسی به مراکز بهداشتی درمانی اشاره کرد.

فراموش نکنید در افرادی که روابط مشکوک و خارج از خانواده داشته‌اند، می‌توان با اخذ شرح حال، هفت نوع بیماری آمیزشی(STD) یعنی سیفلیس، سوزاک، کلامیدیا، هرپس، تریکومونا، هپاتیت و ایدز را بررسی کرد. البته بیماری‌های آمیزشی می‌توانند بدون علامت باشند و این بویژه در باره خانم‌ها صدق می‌کند. مثلا ۷۰ درصد خانم‌هایی که مبتلا به سوزاک یا عفونت کلامیدیایی هستند،می توانند بدون علامت باشند.

از طرفی هر کدام از بیماری‌های آمیزشی دارای علائم و نشانه‌های اختصاصی مربوط به خود هستند اما علائمی مثل ترشح از مجرا، زخم در ناحیة تناسلی، بزرگ شدن غدد لنفاوی کشاله ران، تورم کیسه‌های بیضه، ترشح از واژن، درد در قسمت تحتانی شکم و عفونت چشمی در نوزاد تازه متولد شده می‌تواند ناشی از وجود احتمالی بیماری‌های آمیزشی باشد و باید بلافاصله به پزشک مراجعه و نسبت به درمان اقدام کرد.