مشکلات ناباروری مردان، قابل درمان است؟

سید جلیل حسینی، عضو هیئت علمی ذانشگاه شهید بهشتی، فلوشیپ تخصصی ارولوژی ترمیمی، رئیس مرکز تحقیقات بهداشت باروری و ناباروری: آنچه بسیاری از عموم مردم از آن مطلع نیستند این است که بیش از ۹۰ درصد ناباروری‌ها قابل درمان هستند. برخی از این درمان‌ها در مراحل اولیه بدون دارو، برخی با داروهای ساده و سری دیگر با جراحی و نهایتاً تنها حدود ۳۰ درصد آنها با روش‌های ART قابل درمان هستند.

تنها ۵ درصد از زوجین نابارور کامل هستند. برای آنها هم اهدا گزینه مناسبی است. به همین علت به جرات می‌توان گفت قابلیت فرزندآوری در زوج‌های نابارور ۱۰۰ درصد است.به همین علت کنگره‌های سالیانه باروری و ناباروری به مدت ۹ سال است با موضوعات بهداشت باروری برگزار می‌شود. اهمیت این مسئله از آنجا است که به جمعیت کشور ارتباط پیدا می‌کند.

بهداشت باروری همچنین به شعار و هدف کلی فرزند سالم، خانواده سالم متصل است و در سخنرانی‌های گردهمایی امسال نیز به دلیل پر اهمیت بودن، به دو مبحث جمعیت و جمعیت سالم پرداخته شده است. علت تمرکز امسال روی ناباروی مردان نیز از سیاست‌های کشوری در این حوزه نشات می‌گیرد و تلاش شده است از دیدگاه‌های مختلف مردمی، علمی و اجتماعی به این مسئله نگاه شود.متاسفانه در کشور ما هنوز یک نگاه سنتی وجود دارد و همیشه تقصیر ناباروری برگردن زنان انداخته می‌شود. در صورتی که ناباروری در زوجین ۵۰ در ۵۰ است و ما باید این نگرش منفی به سمت زنان را اصلاح کنیم. همچنین بسیاری از بیماری‌های سیستمیک مانند دیابت، رماتیسم و غیره نقش مهمی در ناباروری مردان دارند که به این مسئله نیز بی‌توجهی زیادی شده است.

موضوع دیگر بحث شیوع انواع سرطان‌ها است که طی سال‌های اخیر افزایش بسیار چشمگیری داشته است. بیماران نیز برای درمان اغلب تحت درمان‌های شیمیایی و رادیوتراپی قرار می‌گیرند که منجر به ناباروری می‌شود و در نتیجه باید برای حفظ باروری آنها از فریز کردن تخمک و اسپرم استفاده کرد که در آینده بتوانند صاحب فرزند شوند.چالش‌های ملاحظات اخلاقی اجتماعی این حوزه نیز در این است که زمانی که زوج و به خصوص مرد نابارور است، چه دیدگاهی نسبت به ناباروری دارد و ما باید به چه افرادی اجازه دهیم که برای فرزندآوری اقدام کنند. همچنین نقش آقایان در حاملگی‌هایی که منجر به سقط جنین می شود، چیست و مرز اختیارات تا کجا است.