بهترین روش تربیت بچه، خوب و بد نمیفهمه!

یک کودک یک ساله معمولا شناخت درستی از رفتارهای خوب و بد ندارد. برای او دو نوع کار بیشتر وجود ندارد: کارهای سرگرم کننده و کارهای کسل کننده. بنابراین اگر فرزندتان سه بار در روز غذایش را زمین می ریزد از دید خودش کار بامزه ای انجام داده و متوجه نیست که شما باید کف اتاق را تمیز کنید و بابت آماده کردن غذایش انرژی گذاشته اید.
برای این که بتوانید رفتار و عکس العمل های مناسبی داشته باشید باید از دید کودک به قضیه نگاه کنید و انتظارات خود را سبک و سنگین کنید. نباید رفتاری را که با یک بزرگسال یا کودک بزرگ تر داریم با کودک یک ساله هم داشته باشیم. البته این بدان معنا نیست که به کودک اجازه بدهید هر کاری می خواهد انجام دهد. اگر از یک سالگی قوانین بنیادی مورد انتظارتان را به او آموزش دهید خیلی بهتر از زمانی است که وارد سن وحشتناک دو سالگی (زمانی که متوجه می شود بسیاری از باورهایش مورد تایید والدین نیستند) می شود.
هر پدر و مادری برای تربیت فرزند خود روش متفاوتی دارد ولی باید میانه رو باشید. محدودیت برای کودک خوب هم هست، زیرا از او در مقابل دنیایی بزرگ و پر از شگفتی محافظت می کند. اگر کسی نباشد که هر از چند گاهی جلوی شان درآید تصور می کنند هیچ چیز غیرممکن نیست که چنین ذهنیتی برای یک کودک نوپا می تواند ترسناک باشد. کودکان به خصوص آن دسته که وارد دوره نوپایی شده اند باید بدانند که هر چیزی حدی دارد و هیچ چیز بی قانون نیست.
اگر خانه تان بی قانون باشد، فرزندتان در آینده در جامعه دچار مشکل خواهد شد. در مدرسه، در خانه دوستش یا هر جا که ناگهان با قوانینی روبرو شود که ملزم به اطاعت از آن ها باشد بسیار برایش سخت خواهد بود. بالعکس، بار آوردن کودک با کلی محدودیت و قانون و قاعده باعث می شود او از کشف دنیای اطرافش به شدت بترسد و سمت آن نرود. پس بهترین توصیه میانه روی در تربیت است.