ترس کودک از تاریکی، نوازشش کنید
ترس از تاریکی از حدود ۲ سالگی آغاز میشود و تا ۱۰ یا ۱۲ سالگی نیز ادامه مییابد.
ترس از تاریکی از حدود ۲ سالگی آغاز میشود و تا ۱۰ یا ۱۲ سالگی نیز ادامه مییابد. برای پرهیز از مشکل عدم استقلال کودکان در خواب، مکان خواب را باید پیش از مفهوم یافتن تاریکی برای آنها، جدا ساخت.
در مورد کودکانی که قصد جداکردن آنها را دارید، راهکارهای زیر پیشنهاد میگردد:
اتاق او را با تصاویر دلخواه، عکس خانوادگی، آذینبندی و امکاناتی چون تخت و کمد، جذابتر کنید.
با اجرای برنامهای شبانگاهی، خوابیدن را برایش خوشایند کنید.
اجازه دهید تفنگ یا خرس پشمالو و یا اسباببازی مورد علاقهاش را با خود به بستر ببرد.
پس از قرار گرفتن در بستر، پیشانی و سرش را نوازش کنید و برایش قصههای خوب و آرامشبخش بگویید. برخی کودکان با صداهایی موزون چون صدای تیکتیک ساعت یا آهنگی ملایم، آرامش مییابند.
این کارها باعث میشود تا مرحله بین بیداری تا خوابیدن را راحتتر بگذراند.
برنامه شبانگاهی
سوال: فرزند ۵ سالهام شبها به سختی میخوابد. علت آن چیست و چگونه میتوان این مشکل را حل کرد؟
یکی از علل اصلی نخوابیدن کودک در شب، زیادهروی در خواب روز است؛ پس برای خواب روز او برنامهریزی کنید.
علل دیگری چون ترس از تاریکی یا ترس از تنهایی نیز میتواند او را در خوابیدن به موقع دچار مشکل کند و بهدلیل ترس، میکوشد به بهانههای گوناگون، دیرتر به اتاق خود و بستر رود. برای مواجهه با این مشکل، به مسائل زیر توجه کنید:
زمان خواب شب را تعیین کنید؛ البته انعطافپذیر باشید و در موارد استثنایی (بازگشت پدر از مسافرت یا محل کار، آمدن یکی از نزدیکان مورد علاقه کودک مانند عمو، دایی و ...) اجازه دهید کمی بیشتر بیدار بماند.
ترتیب برنامهای شبانگاهی (دادن خوراکی قبل از مسواک، مسواک، بوسیدن اعضای خانواده و گفتن شب به خیر به آنها، همراهی کودک به اتاق خواب، نوازش، گفتن قصه، خواندن ترانه و بردن اسباببازی مورد علاقهاش به بستر)، خواب را برای کودک راحتتر میکند.
از طولانیکردن و تکرار برنامه شبانگاهی بپرهیزید. میتوانید در مدت حدود ۱۵ دقیقه، برنامه را اجرا کنید. برای پرهیز از طولانیشدن یا تکرار برنامه، ساعتی شماتهدار (جیرجیرکی) را برای ۱۵ دقیقه کوک کنید و به فرزندتان بگویید که با بلندشدن صدای ساعت، برنامه شبانگاهی پایان میپذیرد.
هرگز از خواستههای کودک برای تکرار قصه یا ترانه و ... پیروی نکنید؛ چون ممکن است این سناریو تا ساعتها ادامه یابد.
در صورت خروج از بستر و حضور در اتاق شما، کودک را به اتاقش برگردانید و با قاطعیت از او بخواهید که بخوابد. در صورت گریه، به گریههایش توجه نکنید، مگر اینکه مطمئن شوید مشکلی دارد.
در صورت استمرار گریه کودک تا ۱۵ الی ۲۰ دقیقه، به اتاق او بروید و دوباره با قاطعیت و لحنی محکم از او بخواهید که بخوابد و اتاقش را ترک کنید.
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼