کنجکاوی کودکان در مورد اعضای بدن، چی بگم؟
وقتی بچه‌ها دنیای بیرونی خود را کشف می کنند، ناخواسته نسبت به اعضای خصوصی بدن همجنس و یا غیر همجنس خود کنجکاو می شوند.
وقتی بچه‌ها دنیای بیرونی خود را کشف می کنند، ناخواسته نسبت به اعضای خصوصی بدن همجنس و یا غیر همجنس خود کنجکاو می شوند. شکل اعضای تناسلی پسرها برای دختر‌ها جالب است و بر عکس. اگر بچه‌ای خواهر و برادر نداشته باشد یا در روند زندگی، فرصت دیدن اندام برهنه جنس مخالف را نداشته باشد این کنجکاوی تشدید می شود. این کنجکاوی جنسی تا حدی طبیعی است و بیشتر والدین هنگام رویارویی با آن برای اولین بار می فهمند که واقعاً باید برای رفتار فرزند خود حدودی را تنظیم کنند تا بداند از نظر اجتماعی کدام یک از رفتارهای او در خصوص مسائل جنسی قابل قبول است.
با ذکر این مقدمه مختصر، شایسته است در این زمینه دو نکته مهم بیان گردد تا فضای روشن‌تری از بحث داشته باشید.
با فرزندان خود ارتباط برقرار کنید
ارتباط برقرار کردن والدین با فرزندان خود در مورد رفتارهای جنسی و مسایل مربوط به آن از جمله وظایف تربیتی والدین است که شایسته است در برقراری و حفظ آن جهت جلوگیری از زمینه بسیاری از انحرافات و گناه‌ها کوشید. نگاه ضد اخلاقی برخی والدین به این مسأله و برخورد شدید و خشن آن‌ها پیامدهای نامطلوبی را به ارمغان خواهد آورد؛ زیرا چنین موضوع روان شناختی را تبدیل به موضوعی اخلاقی کرده و کودک را حساس تر نموده و باعث تثبیت وی در عمل مورد نظر می گردد.
ارتباط برقرار کردن والدین با فرزندان خود در مورد مسائل و رفتارهای جنسی کودکان از جمله وظایف تربیتی والدین است. این مساله یک موضوع روانشناختی است نه یک موضوع اخلاقی.
درخصوص رفتارهای جنسی کودکان از روش غیر مستقیم استفاده کنید.
در بیان نکاتی که در زمینه مسائل جنسی لازم است به کودک انتقال پیدا کند، باید از روش‌های غیر مستقیم استفاده کرد و کمتر به روش‌های مستقیم متوسل شد.
با رفتارهای جنسی کودکان چگونه برخورد کنیم؟
وقتی والدین، پسر و دخترشان را برهنه و عریان، در حال بازی می‌بینند، با هیجان زدگی و عصبانیت نباید به آن‌ها بگویند: « چه کار دارید می‌کنید؟ خجالت بکشید! بدوید بروید لباس هایتان را بپوشید»، بلکه به صورت غیرمستقیم باید به آن‌ها گفت: « بچه‌ها فکر نمی‌کنید بدون لباس سردتان می‌شود، بروید لباس‌هایتان را بپوشید» و در فرصت مقتضی که پدر با پسر و مادر با دختر تنها می‌شوند، بدون نصیحت و پند و اندرزهای کسل کننده و بدون تهدیدهای بی اثر، باید خیلی صریح و رک و پوست کنده به آن‌ها گفت:
« من دیدم برهنه بودید و لباس‌هایتان را درآورده بودید، بچه‌ها اصلاً اجازه ندارند جلو بچه‌های دیگر، لباس‌هایشان یا لباس‌های بچه‌های دیگر را در بیاورند، این کار قدغن است».
ممکن است مهمترین دلیل چنین رفتاری از سوی کودک، کنجکاوی وی برای آشنایی با اعضای بدن خود باشد که در قالب دستکاری و در سنین بالاتر در قالب دکتر بازی و ... خود را نشان می دهد. بنابراین در چنین زمانی هول نشوید، او را سرزنش نکنید، از تنبیه کودک پرهیز کنید. تنها کاری که شما باید در چنین موقعیتی انجام دهید این است که به گونه‌ای برنامه ریزی کنید که او دیگر در چنین موقعیتی قرار نگیرد.
بهتر است به طور نامحسوس مراقب خلوت‌های چنین کودکانی بود. شایسته است مکان خلوت آن‌ها (مثلاً اتاق مستقل‌شان) به گونه‌ای باشد که از چشم والدین دور نمانند و والدین گاه‌گاهی به عناوین مختلف که رنگ مداخله به خود نگیرد،سرکشی هایی داشته باشند تا فرزندان از خلوت خود احساس امنیت برای انجام این عمل نکنند.
موقعیت‌هایی که کودک در آن دست به چنین رفتاری می زند را شناسایی کنید و کودک را برای مدتی از آن مکان‌ها دور کنید.
اگر کودک شما با کودک دیگری مشغول به انجام این عمل است، روابط دو طرف ماجرا را با دقت زیر نظر بگیرید و به گونه‌ای عمل کنید که روابط بین آن دو بسیار محدود شود. گرچه این کار در ابتدا ممکن است برای شما مشکل باشد اما فراموش نکنید کودکان در سن فرزند شما از خود مهارگری کمی برخوردار هستند و زمانی که با محرک‌های جنسی روبرو می شوند کمتر می تواند از بروز رفتارهای جنسی خودداری کنند؛ بنابراین بهترین راه، کنترل ارتباط کودکتان با کودکانی است که با یکدیگر به این موضوع می‌پردازند. فراموش نکنید، با توجه به تجربه ای که دو کودک بزرگتر به دست آورده اند ممکن است دوباره این رفتار را انجام دهند، پس باید با دقت مراقب دوستان او باشید.
برای مدتی به کودکتان شلواری بپوشانید که در آوردن آن برای او امکان پذیر نباشد (به عنوان مثال شلواری که دارای کمربند و یا دکمه محکم است برای این کار مناسب است).
به فرزند خود آموزش دهید که بدن او خصوصی است و دیگران حق دست ورزی با برخی از اعضا او را ندارند (بهتر است برای بیان این نکته از شیوه‌های غیر مستقیم استفاده کنید).
روابط اجتماعی کودک خود را افزایش دهید و سعی کنید او ارتباط بیشتری با دیگر همسالانش داشته باشد.
برخی از مسئولیت‌های خانه را بر عهده او قرار دهید؛ البته این مسئولیت‌ها باید با توجه به توان کودک باشد.
سعی کنید با همسر خود زمانی را برای بازی با فرزندتان معین کنید (حداقل روزی ۴۵دقیقه). این برنامه باید هر روز و به صورت مداوم انجام شود تا نتیجه دلخواه را به همراه داشته باشد. به یاد داشته باید بازی موجب صرف انرژی روانی فرزندتان می شود و در تعادل روانی او نقش مهمی را دارد (در این میان بازی کردن پدر با کودک، نقش اساسی دارد).
با ذکر این مقدمه مختصر، شایسته است در این زمینه دو نکته مهم بیان گردد تا فضای روشن‌تری از بحث داشته باشید.
با فرزندان خود ارتباط برقرار کنید
ارتباط برقرار کردن والدین با فرزندان خود در مورد رفتارهای جنسی و مسایل مربوط به آن از جمله وظایف تربیتی والدین است که شایسته است در برقراری و حفظ آن جهت جلوگیری از زمینه بسیاری از انحرافات و گناه‌ها کوشید. نگاه ضد اخلاقی برخی والدین به این مسأله و برخورد شدید و خشن آن‌ها پیامدهای نامطلوبی را به ارمغان خواهد آورد؛ زیرا چنین موضوع روان شناختی را تبدیل به موضوعی اخلاقی کرده و کودک را حساس تر نموده و باعث تثبیت وی در عمل مورد نظر می گردد.
ارتباط برقرار کردن والدین با فرزندان خود در مورد مسائل و رفتارهای جنسی کودکان از جمله وظایف تربیتی والدین است. این مساله یک موضوع روانشناختی است نه یک موضوع اخلاقی.
درخصوص رفتارهای جنسی کودکان از روش غیر مستقیم استفاده کنید.
در بیان نکاتی که در زمینه مسائل جنسی لازم است به کودک انتقال پیدا کند، باید از روش‌های غیر مستقیم استفاده کرد و کمتر به روش‌های مستقیم متوسل شد.
با رفتارهای جنسی کودکان چگونه برخورد کنیم؟
وقتی والدین، پسر و دخترشان را برهنه و عریان، در حال بازی می‌بینند، با هیجان زدگی و عصبانیت نباید به آن‌ها بگویند: « چه کار دارید می‌کنید؟ خجالت بکشید! بدوید بروید لباس هایتان را بپوشید»، بلکه به صورت غیرمستقیم باید به آن‌ها گفت: « بچه‌ها فکر نمی‌کنید بدون لباس سردتان می‌شود، بروید لباس‌هایتان را بپوشید» و در فرصت مقتضی که پدر با پسر و مادر با دختر تنها می‌شوند، بدون نصیحت و پند و اندرزهای کسل کننده و بدون تهدیدهای بی اثر، باید خیلی صریح و رک و پوست کنده به آن‌ها گفت:
« من دیدم برهنه بودید و لباس‌هایتان را درآورده بودید، بچه‌ها اصلاً اجازه ندارند جلو بچه‌های دیگر، لباس‌هایشان یا لباس‌های بچه‌های دیگر را در بیاورند، این کار قدغن است».
ممکن است مهمترین دلیل چنین رفتاری از سوی کودک، کنجکاوی وی برای آشنایی با اعضای بدن خود باشد که در قالب دستکاری و در سنین بالاتر در قالب دکتر بازی و ... خود را نشان می دهد. بنابراین در چنین زمانی هول نشوید، او را سرزنش نکنید، از تنبیه کودک پرهیز کنید. تنها کاری که شما باید در چنین موقعیتی انجام دهید این است که به گونه‌ای برنامه ریزی کنید که او دیگر در چنین موقعیتی قرار نگیرد.
بهتر است به طور نامحسوس مراقب خلوت‌های چنین کودکانی بود. شایسته است مکان خلوت آن‌ها (مثلاً اتاق مستقل‌شان) به گونه‌ای باشد که از چشم والدین دور نمانند و والدین گاه‌گاهی به عناوین مختلف که رنگ مداخله به خود نگیرد،سرکشی هایی داشته باشند تا فرزندان از خلوت خود احساس امنیت برای انجام این عمل نکنند.
موقعیت‌هایی که کودک در آن دست به چنین رفتاری می زند را شناسایی کنید و کودک را برای مدتی از آن مکان‌ها دور کنید.
اگر کودک شما با کودک دیگری مشغول به انجام این عمل است، روابط دو طرف ماجرا را با دقت زیر نظر بگیرید و به گونه‌ای عمل کنید که روابط بین آن دو بسیار محدود شود. گرچه این کار در ابتدا ممکن است برای شما مشکل باشد اما فراموش نکنید کودکان در سن فرزند شما از خود مهارگری کمی برخوردار هستند و زمانی که با محرک‌های جنسی روبرو می شوند کمتر می تواند از بروز رفتارهای جنسی خودداری کنند؛ بنابراین بهترین راه، کنترل ارتباط کودکتان با کودکانی است که با یکدیگر به این موضوع می‌پردازند. فراموش نکنید، با توجه به تجربه ای که دو کودک بزرگتر به دست آورده اند ممکن است دوباره این رفتار را انجام دهند، پس باید با دقت مراقب دوستان او باشید.
برای مدتی به کودکتان شلواری بپوشانید که در آوردن آن برای او امکان پذیر نباشد (به عنوان مثال شلواری که دارای کمربند و یا دکمه محکم است برای این کار مناسب است).
به فرزند خود آموزش دهید که بدن او خصوصی است و دیگران حق دست ورزی با برخی از اعضا او را ندارند (بهتر است برای بیان این نکته از شیوه‌های غیر مستقیم استفاده کنید).
روابط اجتماعی کودک خود را افزایش دهید و سعی کنید او ارتباط بیشتری با دیگر همسالانش داشته باشد.
برخی از مسئولیت‌های خانه را بر عهده او قرار دهید؛ البته این مسئولیت‌ها باید با توجه به توان کودک باشد.
سعی کنید با همسر خود زمانی را برای بازی با فرزندتان معین کنید (حداقل روزی ۴۵دقیقه). این برنامه باید هر روز و به صورت مداوم انجام شود تا نتیجه دلخواه را به همراه داشته باشد. به یاد داشته باید بازی موجب صرف انرژی روانی فرزندتان می شود و در تعادل روانی او نقش مهمی را دارد (در این میان بازی کردن پدر با کودک، نقش اساسی دارد).
منبع:
نی نی نما
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼