فیبروم رحمی در زنان، علت

رحم یا زهدان اندامی گلابی شکل است که به منظور نگهداری و تغذیه فرزند برای نه ماه طراحی شده است. در هر ماه پوشش یا جدار رحم (آندومتر) ضخیم تر می شود تا برای جنین بستری مغذی فراهم کند. اگر شما در آن ماه باردار نشوید این پوشش فرو می ریزد و به صورت خونریزی قاعدگی یا پریود از رحم خارج می شود.

شکل رحم
رحم اغلب زنان با شکل استاندارد آن مطابقت ندارد. رحم استاندارد به شکل یک گلابی برعکس است. اگر رحم شما به این شکل است پس رحم تان وزن خود را به طرف جلو روی استخوان شرمگاهی انداخته است. بیست درصد زنان رحمی نوک تیز یا به عقب برگشته دارند و این موضوع برخلاف تصور مشکلی برای بارداری ایجاد نمی کند.
حدود ۲ تا ۳ درصد زنان رحم شان شکل غیر طبیعی دارد. رایج ترین نوع دگرسانی رحم، رحم تیغه دار است یعنی یک بافت نواری (دیواره) قسمتی محدود یا تمامی فضای درون رحم را جدا می کند. این بافت می تواند با عمل جراحی برداشته شود یک رحم تی شکل معمولا یکی از عوارض جانبی مصرف داروی DES است که احتمالا مادرتان برای جلوگیری از سقط جنین مصرف کرده است.

رحم دو شاخه و تک شاخه به ترتیب یک و دو دهانه رحم دارند که از حالت طبیعی باریک تر است. زنانی که رحم تی شکل، دو شاخه و تک شاخه دارند بیشتر در معرض سقط جنین هستند. عارضه ای به نام عارضه رحم دیدلفیس وجود دارد که در آن زنان دو دهانه رحم دارند. زنانی که دهانه رحم دوگانه داشته باشند باید سزارین کنند.

دهانه رحم
دهانه رحم پایین ترین نقطه رحم است. این قسمت به دلیل بافت سفت و ماهیچه ای شکلی که دارد مانع افتادن بچه به بیرون از رحم در دوران بارداری می شود. دهانه رحم همچنین عاملی محافظتی در برابر عفونت است زیرا با مخاطی پر شده است که مانعی بر سر راه عفونت در میان واژن و درون رحم به شمار می رود. اگر دهانه رحم ناکارآمد باشد یعنی وقتی باردار شوید سفت و محکم سر جایش قرار نمی گیرد بلکه در اثر وزن بچه در حال رشد شروع به گشاد شدن می کند. در این صورت دهانه رحم معمولا با یک بخیه به نام سرکلاژ در آغاز بارداری دوخته می شود تا بتواند جنین را در همان جا نگه دارد.

پولیپ ها و فیبروم ها
حتی اگر رحم تان کاملا طبیعی باشد باز هم ممکن است در رحم غده های ناخوشایندی مانند پولیپ و فیبروم رشد کنند که باعث کاهش شانس کاشته شدن جنین در رحم و رشد آن می شود. پولیپ ها به آسانی برداشته می شوند اما برداشتن فیبروم ها فرآیند پیچیده تری است. فیبروم های کوچک تر را می توان از طریق واژن و با وارد شدن به رحم از طریق دهانه رحم با یک عمل سرپایی برداشت اما فیبروم های بزرگ تر ممکن است نیاز به برش های شکمی و بستری شدن یکی دو روزه در بیمارستان داشته باشند. این احتمال وجود دارد که جای بریدگی بافت داخل رحم باقی بماند که این موضوع فرآیند باردار شدن را دشوارتر می کند زیرا جنین نمی تواند در جای بریدگی کاشته شود. همچنین احتمالا پس از برداشتن فیبروم نیاز به عمل سزارین خواهید داشت. بافت زخم همچنین می تواند پس از ایجاد آماس یا کورتاژ در رحم ایجاد شود، اگر میزان بافت زخم زیاد باشد و تقریبا تمام رحم را فرا گیرد به آن سندرم آشرمن می گویند. این بافت هم می تواند طی عمل جراحی برداشته شود و فرآیند باردار شدن را آسان تر کند.