سرطان های شایع در کودکان، درمانشان چیست؟
پزشکان علت سرطان‌های کودکان را نمی‌دانند. اما آن‌ها می‌دانند عوامل متعددی وجود دارند که خطر را افزایش می‌دهند.
هر سلول بدن دارای سیستمی است که رشد، تعامل با سلول‌های دیگر و حتی طول عمر آن را کنترل می‌کند. سرطان هنگامی ایجاد می‌شود که سلول‌های خاص، که کنترل و رشد می‌کنند، از بین می‌روند به‌طوری‌که بدن دیگر نمی‌تواند تنظیم شود.
نوع سرطان کودکان کاملاً متفاوت از سرطان‌هایی است که نوجوانان و بزرگسالان را تحت تأثیر قرار می‌دهند. انواع مختلف سرطان کودکان، بسته به نوع سلول درگیر و سرعت رشد سلول‌ها دارای نشانه‌ها، علائم، درمان و نتایج متفاوت هستند.
گاهی اوقات، متخصص اطفال ممکن است علائم اولیه سرطان را در معاینه‌های دوره‌ای تشخیص دهد. بااین‌حال، برخی از نشانه‌های سرطان (مانند تب، تورم غدد، عفونت‌های مکرر، کم‌خونی یا کبودی) می‌توانند با سایر عفونت‌های دوران کودکی یا مشکلاتی که شایع‌تر از سرطان هستند اتفاق بیفتند. به همین علت هنگامی‌که علائم ابتدایی سرطان ظاهر می‌شوند هم پزشک و هم والدین ممکن است این علائم را با علائم سایر بیماری‌های دوران کودکی اشتباه بگیرند.
دلیل
پزشکان علت سرطان‌های کودکان را نمی‌دانند. اما آن‌ها می‌دانند عوامل متعددی وجود دارند که خطر را افزایش می‌دهند اگرچه اکثر کودکان مبتلابه سرطان هیچ‌کدام از این عوامل خطر را ندارند و بسیاری از کودکانی که دارای عوامل خطر هستند به سرطان مبتلا نمی‌شوند. این عوامل خطر عبارت‌اند از:
-مشکلات ارثی پزشکی
-مشکلات رشد در رحم مادر
-قرار گرفتن در معرض عفونت‌ها
-قرار گرفتن در معرض اشعه
-درمان‌های قبلی مرتبط به سرطان
برخی گزارش‌ها نشان داده‌اند که قرار گرفتن در معرض میدان‌های الکترومغناطیسی (به عنوان مثال، خطوط برق) ممکن است خطر ابتلا به سرطان را افزایش دهد. اما تاکنون رابطه قانع‌کننده‌ای پیدا نشده است.
شایع‌ترین انواع سرطان‌های کودکان
انواع سرطان‌هایی که اغلب در کودکان اتفاق می‌افتد، متفاوت از مواردی است که در بزرگسالان دیده می‌شود. شایع‌ترین سرطان‌های کودکان عبارت‌اند از:
لوسمی
سرطان لوسمی که سرطان مغز استخوان و خون است، از شایع‌ترین سرطان‌های دوران کودکی است. شایع‌ترین انواع در کودکان لوسمی حاد لنفوسیتی و لوسمی حاد میلوگوئین است. لوسمی می‌تواند درد استخوان و مفصل، خستگی، ضعف، رنگ‌پریدگی، خونریزی یا کبودی، تب، کاهش وزن و سایر علائم را ایجاد کند. لوسمی حاد می‌تواند به‌سرعت پیشرفت کند بنابراین باید هرچه سریع‌تر درمان (معمولاً با شیمی‌درمانی) شود.
تومورهای مغز و نخاع
تومورهای مغزی و سیستم عصبی مرکزی دومین نوع از سرطان‌های رایج در کودکان هستند. انواع بسیاری از تومورهای مغزی وجود دارد و درمان برای هر یک متفاوت است.
بیشتر تومورهای مغزی در کودکان از قسمت‌های پایین مغز، مانند مخچه و ساقه مغز، شروع می‌شوند. تومورها می‌توانند باعث سردرد، تهوع، استفراغ، تاری دید، سرگیجه، تشنج، مشکل در راه رفتن یا دست زدن به اشیاء و سایر علائم ایجاد شود. تومورهای نخاعی کمتر از تومورهای مغزی در کودکان و بزرگسالان کمتر است.
نوروبلاستوما
نوروبلاستوما در اشکال اولیه سلول‌های عصبی که در جنین یا جنین در حال رشد هستند، شروع می‌شود. این نوع سرطان در نوزادان و کودکان جوان ایجاد می‌شود. این بیماری به‌ندرت در کودکان بالای ۱۰ سال یافت می‌شود. تومور می‌تواند در هرکجا شروع شود اما معمولاً در شکم شروع می‌شود که به شکل تورم دیده می‌شود. نوروبلاستوما همچنین می‌تواند درد استخوان و تب را ایجاد کند.
تومور ویلمز
تومور ویلمز (همچنین به نام نفروبالستوما) در یک یا به‌ندرت هر دو کلیه شروع می‌شود. این تومور اغلب در کودکان ۳ تا ۴ ساله یافت می‌شود و در کودکان بالای ۶ ساله غیرمعمول است. تومور ویلمز ممکن است به عنوان تورم یا توده در شکم ظاهر شود. گاهی اوقات کودک ممکن است نشانه‌های دیگری مانند تب، درد، تهوع یا کم‌اشتهایی (لینک به مقاله کم‌اشتهایی) داشته باشد.
لنفوم
لنفوم ها در سلول‌های سیستم ایمنی بدن (لینک به مقاله اختلالات سیستم ایمنی) شروع می‌شوند. این سلول‌ها لنفوسیت‌ها نامیده می‌شوند. لنفوم ها اغلب در گره‌های لنفاوی و سایر بافت‌های لنفاوی مانند لوزه‌ها یا ایمون ها شروع می‌شوند. این سرطان‌ها همچنین می‌توانند مغز استخوان و سایر اعضای بدن را تحت تأثیر قرار دهند. نشانه‌ها بستگی به مکان سرطان دارد و می‌تواند شامل کاهش وزن، تب، عرق، خستگی و توده‌ها (گره‌های لنفاوی متورم) زیر پوست در گردن، زیر بغل یا کشاله ران باشد.
۲ نوع اصلی لنفوم، لنفوم هوچکین و لنفوم غیر هوچکین است. هر دو نوع در کودکان و بزرگسالان رخ می‌دهد.
لنفوم هوچکین بیشتر در اوایل بزرگ‌سالی (۱۵ تا ۴۰ سالگی، معمولاً افراد بالای ۲۰ سال) و در اواخر بزرگ‌سالی شایع‌تر است. لنفوم هوچکین در کودکان کمتر از ۵ ساله نادر است. این نوع سرطان و نوع درمان آن در کودکان و بزرگسالان بسیار مشابه است.
لنفوم غیر هوچکین در کودکان کوچک‌تر شایع‌تر از لنفوم هوچکین است اگرچه در کودکان کمتر از ۳ سال نادر است. شایع‌ترین نوع لنفوم غیر هوچکین در کودکان متفاوت از بزرگسالان است. این سرطان‌ها اغلب به‌سرعت پیشرفت می‌کنند و نیاز به درمان سریع دارند اگرچه نسبت به بسیاری از لنفومهای غیر هوچکین در بزرگسالان به درمان جواب بهتری می‌دهند.
رابدومیوسارکوم
رابدومیوسارکوم در سلول‌هایی که معمولاً در عضلات اسکلتی رشد می‌کنند، شروع می‌شود. عضلات اسکلتی عضلاتی هستند که همه بدن را کنترل می‌کنند. این نوع سرطان می‌تواند تقریباً در هرجایی از بدن ازجمله سر و گردن، کشاله ران، شکم، لگن یا دست‌وپا شروع شود و باعث درد، تورم یا هر دو باشد. این شایع‌ترین نوع سارکوم بافت نرم در کودکان است.
رتینوبلاستوما
رتینوبلاستوما سرطان چشم است که معمولاً در کودکان بالای ۲ سال رخ می‌دهد و به‌ندرت در کودکان بالای ۶ سال دیده می‌شود. رتینوبلاستوما معمولاً زمانی تشخیص داده می‌شود که والد یا پزشک متوجه می‌شود که چشم کودک غیرمعمول است. معمولاً وقتی‌که پدر یا مادر نور در چشم کودک می‌اندازند، مردمک چشم (نقطه تاریک در مرکز چشم) به دلیل خون در عروق پشت چشم قرمز به نظر می‌آید. در چشم‌هایی با مشکل رتینوبلاستوما، مردمک چشم اغلب سفید یا صورتی است. این برق سفید در چشم می‌تواند پس از گرفتن عکس فلش دار دیده شود.
سرطان استخوان
سرطان‌هایی که در استخوان شروع می‌شوند (سرطان‌های اولیه استخوانی) اغلب در کودکان بزرگ‌تر و نوجوانان رخ می‌دهند اما در هر سنی ممکن است رشد کنند.
دو نوع اصلی سرطان اولیه استخوانی در کودکان وجود دارد:
استئوسارکوم در نوجوانان شایع است و معمولاً در مناطقی که استخوان به سرعت رشد می‌کند، مانند در نزدیکی انتهای استخوان‌های کشیده در پاها یا بازوها، پیشرفت می‌کند و اغلب باعث استخوان‌درد می‌شود که در شب و یا با فعالیت شدیدتر می‌شود. این مشکل می‌تواند باعث تورم در ناحیه اطراف استخوان شود.
سارکوما یوینگ یک نوع سرطان استخوانی است که شیوع کمتری دارد و می‌تواند باعث درد و تورم استخوان شود. این عارضه بیشتر در نوجوانان یافت می‌شود. شایع‌ترین مکان‌هایی که برای شروع وجود دارد، استخوان‌های لگن، استخوان ران، دیواره قفسه سینه (مانند رباط یا تیغه‌های شانه‌ای) یا در وسط استخوان‌های بلند پا است.
درمان
درمان سرطان در کودکان می‌تواند شامل جراحی (حذف سلول‌های سرطانی یا تومور)، شیمی‌درمانی (استفاده از داروهای پزشکی برای کشتن سلول‌های سرطانی)، اشعه (استفاده از انرژی تابشی برای کشتن سلول‌های سرطانی) و پیوند مغز استخوان باشد.
پزشکان ممکن است برای کودک مبتلا به سرطان از یک یا چند درمان استفاده کنند. نوع درمان موردنیاز بستگی به سن کودک، نوع سرطان و میزان پیشرفت سرطان دارد.
کودکان در طول درمان، پس از اتمام درمان و به عنوان بازماندگان سرطان ممکن است با مسائل و مشکلات مختلفی روبه‌رو شوند. به عنوان مثال کودکان ممکن است درمان‌های شدیدی دریافت کنند، سرطان و درمان آن اثرات متفاوتی بر بدن‌های رشدنیافته نسبت به بدن‌های بالغ دارد و ممکن است واکنش به داروهایی که علائم بالینی را کنترل می‌کنند متفاوت باشد.
منبع:
دکتر حمید شیخ الاسلامی
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼