کابوس دیدن کودکان، خیلی میترسه!

هرکسی گه‌گاه کابوس یا خوابهای بد می‌بیند، بنابراین اگر فرزندتان کابوس می‌بیند، کاملاً طبیعی است. خوابهای بد ترسناک می‌باشند، اما کاملاً عادی هستند.
خوابها در مرحله‌ای از خواب که چشمان شما بسیار سریع به‌جلو و عقب حرکت می‌کنند (REM یا حرکت سریع چشم)، رخ می‌دهند. اگر فرزندتان طی مرحلۀ REM از خواب بیدار شود، احتمالاً خواب بد و احساس وحشت زدگی یا نگرانی شدید را به‌یاد می‌آورد.
وقایع پر استرسی که در روز اتفاق می‌افتد، ممکن‌است خواب فرزندتان را به‌یک کابوس تبدیل کند؛ این راهی طبیعی برای از میان بردن فشار روزی پرمشغله است.
فشارها معمولاً شامل دست و پنجه نرم کردن با مشکلات عادی مدرسه، تکالیف، دوستی‌ها یا شرایط جدید است. تغییرات عمده در زندگیِ کودک مثل طلاق، جابجایی خانه یا مرگ در خانواده میتواند عامل افزایش خوابهای بد باشد.

دلایل دیگر خوابهای بد شامل تماشای فیلم‌های ترسناک، خشن یا نامناسب یا خواندن کتابهای ترسناک درست قبل از زمان خواب است. عصبانیت شدید، داروی جدید یا حساسیت غذایی نیز مؤثر است.

پیشگیری از کابوس‌ها
والدین می‌توانند با تبدیل مرحلۀ به‌خواب رفتن به‌رویدادی شاد، در کاهش کابوس‌ها به‌ویژه در بچه‌های کوچکتر کمک کنند. فرزندتان را آرام کنید، برای او داستانی شاد بخوانید، با هم استراحت و گفتگو کنید، رختخوابش را درست کنید و او را با فکری شاد ترک کنید تا زمانی که به‌خواب برود.
اگر از اتاق خواب فرزندتان به‌عنوان مکانی برای تنبیه استفاده می‌کنید، یا هر بار شیطنت می‌کند او را به‌آنجا می‌فرستید، بعید است هنگام رفتن به‌رختخواب در شب احساس آسودگی کند. به‌جای اتاق خواب به‌مکانی دیگر برای نشستن زمان استراحت بیندیشید.
دقت کنید فرزندان بزرگتر، زمان خواب منظم و روال عادی استراحت، بدون تحریک‌های بسیار زیاد بازیهای رایانه‌ای، دی‌وی‌های بسیار مهیج یا پلی استیشن به‌عنوان آخرین فعالیت در شب داشته باشند.
همچنین مطمئن شوید در اتاقهای خود برنامه‌های تلویزیونی نامناسب تماشا نمی‌کنند یا به‌ایستگاه‌های رادیویی بزرگسالان گوش نمی‌دهند، زیرا این کار ممکن است‌به کابوس منجر شود.

پرداختن به‌وحشتهای شبانه
گاهی اوقات خردسالان، وحشت‌های شبانه را تجربه می‌کنند که معمولاً اوایل شب قبل از خواب عمیق، تقریباً بیدارشان می‌کند. نترسید، وحشت‌های شبانه کم و بیش شایعه هستند و در واقع، شما را بیش از فرزندان به‌وحشت می‌اندازد، زیرا بچه‌ها معمولاً روز بعد چیزی به‌یاد ندارند.
وحشت‌های شبانه اغلب در خانواده‌ها موروثی است و به‌نظر می‌رسد پسرها بیش از دخترها آمادگی آن را دارند. گاهی اوقات وحشت‌های شبانه میتواند تا اوایل نوجوانی طول بکشد، اما به‌نظر می‌رسد خودبه‌خود متوقف می‌شود.
هنگام وحشت شبانه، فرزندتان شما یا واکنش شما را تشخیص نمیدهد، حتی اگر چشم‌های او را باز کنید. ممکن‌است جیغ بکشد، تکان بخورد، حمله‌ور شود و حتی دور اتاق بچرخد.
خونسرد بمانید، فرزندتان را به‌تختش برگردانید و بی‌سروصدا پیش او بمانید تا آرام شود. هیچ وقت فرزندتان را از یک خواب بد بیدار نکنید، فریاد نزنید یا او را تکان ندهید، چون ممکن‌است بترسد. این را هم بدانید که وحشت شبانه ممکن است‌تا نیم ساعت طول بکشد؛ بنابراین صبور باشید.
اگرچه فرزندتان خیلی کوچک به‌نظر می‌رسد، اما ممکن است‌از استرس رنج ببرد. ببینید چه چیزی آرامش فرزندتان را به‌هم ریخته است، زیرا وحشت‌های شبانۀ دائمی میتواند نشانه‌ای از بیماری باشد. بنابراین به‌دنبال مشاورۀ پزشکی باشید، به‌خصوص اگر طی وحشت آب از دهانش جاری می‌شود، می‌لرزد یا میخکوب می‌شود.
درادامه توصیه‌های عملی برای واکنش به‌وحشت‌های شبانه آمده است:
- مکان ایمنی برای خواب خردسالتان فراهم کنید. اسباب بازیها را بردارید، پنجره‌ها را قفل یا مسدود کنید و از حفاظ پله استفاده کنید.
- هرگز کودکی را که وحشت‌های شبانه دارد، روی طبقۀ بالای تخت دو طبقه قرار ندهید.
- به‌پرستار بچه و سایر افرادی که ممکن است شب با بچه‌ها بمانند، هشدار دهید واکنش تندی انجام ندهند.
- خوابیدن با یک اسباب بازی دوست داشتنی یا پتوی مورد علاقه به‌برخی بچه‌ها کمک می‌کند تا احساس امنیت بیشتری داشته باشند.
- روال عادی و منظم زمان خواب برقرار کنید. به‌این ترتیب فرزندتان با آگاهی، احساس آرامش و راحتی می‌کند.
- از چراغ خواب استفاده کنید. حتی اگر فرزندتان عادت داشتن چراغ خواب را ترک کرده، آن را دوباره برقرار کنید تا اگر فرزندتان از وحشت شبانه بیدار می‌شود، بتواند چیزهای آشنا را با اطمینان خاطر ببیند.
- در اتاق را باز بگذارید. وقتی بداند شما نزدیک او هستید و به‌راحتی به‌او دسترسی دارید، احساس امنیت می‌کند.
- بگذارید فرزندتان با برادر، خواهر یا خود شما به‌تختخواب برود. این به‌اطمینان خاطر او کمک می‌کند.