درمان عفونت های واژن، همه دانستنی ها

درمان عفونت واژینال مقاله ای است که حتما برای شما مفید خواهد بود. اگر شما فکر می کنید دچار عفونت واژن شده اید،ابتدا تعیین نوع عفونت بسیار مهم است. مهبل (واژن) سالم دارای جمعیت زیادی از باکتری ها است که برای کنترل و متعادل کردن باکتری های مضر، مخمر، و موجودات دیگر مانند تریکوموناس نقش حیاتی دارند. عدم تعادل در مهبل می تواند انواع مختلفی از عفونت های واژن را سبب شود همانند واژینوز باکتریال (BV)، که رایج ترین نوع عفونت مهبلی است. دیگر عفونت های واژن که توسط مخمر (معمولا به همراه گونه های کاندیدا که منجر به عفونت قارچی یا برفک واژن) می شوند و یا توسط یک ارگانیسم تک یاخته به نام تریکومونا (که باعث عفونت های مقاربتی تریکومونا) میگردد ایجاد می شود. درمان وابسته به تشخیص است. احتمال دارد دکتر شما یک دوره آنتی بیوتیک و یا داروهای بدون نسخه دیگر را پیشنهاد کند.

بخش یک: تشخیص دادن

۱) به دنبال علائم واژینوز باکتریال (BV) باشید.

اگر شما شک دارید که دچار عفونت واژن شده اید، به علائم خود توجه کنید. ابتدا ممکن است زنان دارای واژینیت باکتریا آن علائم را نداشته باشند، اما علائم زیر اغلب مربوط به BV است.:

-ترشح واژن با بوی ناخوشایند و یا بوی "ماهی"

- ترشح زرد

-سوزش و یا ناراحتی هنگام دفع ادرار

-خارش و سوزش در داخل و اطراف مهبل (واژن)

۲) توجه به نشانه های عفونت مخمر (کاندیدیازیس).

علائم و نشانه های عفونت مخمری مشابه BV است.که عبارتند از:

-ترشحات غیر طبیعی واژن که می تواند ترشحات رقیق سفید آبکی یا ترشحات غلیظ ، سفید، و یا ترشحات تکه ای(اغلب به صورت پنیر) باشد.

- خارش و سوزش واژن و لب های واژن

- مقاربت دردناک

- دفع دردناک ادرار

- قرمزی و تورم در منطقه خارج از واژن.

3) به دنبال نشانه هایی برای عفونت تریکومونا (trich) باشید.

اگرچه بسیاری از مردم با (trich) هیچ علایمی ندارند اگرچه این علایم نشانه های یک عفونت هستند.

-ترشح از مهبل که بد بو، کف مانند ، حباب مانند، و یا کف آلود باشد.

- خارش مهبل

- ترشحات زرد یا خاکستری مایل به سبز

- ادرار دردناک

۴) علت عفونت باکتریایی خود را در نظر بگیرید.

همیشه غیراز عدم تعادل باکتریایی علت خاصی برای بروز BV و یا یک عفونت قارچی وجود ندارد. Trich یک STI است که توسط یک انگل تک یاخته به نام تریکوموناس واژینالیس ایجاد می شود. بسیاری از زنان احتمالا حداقل یک بار دچار عفونت باکتریایی می شوند.

خطر ابتلا به واژینیت باکتریایی با یک شریک جنسی جدید (و یا افراد مختلف)، دوش واژینال، داشتن رابطه جنسی بدون استفاده از کاندوم و یا استفاده از دستگاه داخل رحمی (IUD) به عنوان یک روش کنترل بارداری افزایش می یابد.

اگر تشخیص داده شود که شما به تریکومونیازمبتلا هستید ، شما نیاز دارید که قضیه را به اطلاع شریک جنسی خود برسانید تا مورد مداوا قرار بگیرند.

عفونت مخمر و یا BV می تواند با استفاده از آنتی بیوتیک ها ایجاد شود. آنتی بیوتیک در تعادل طبیعی باکتریها اختلال ایجاد می کند که می تواند اجازه دهد باکتری "بد" یا مخمر درون مهبل (واژن) رشد کنند.

دیگر علل شامل: پوشیدن لباس زیر تنگ و یا شورت غیر پنبه ای(که می تواند درجه حرارت در اطراف مهبل را افزایش دهد و سطح رطوبت را بالا ببرد)، یک سیستم ایمنی ضعیف ،استفاده از دوش واژینال و یا اسپری های بهداشتی معطر زنانه، یا ضربه به واژن (خراشیدگی واژن به دلیل قرار دادن اشیاء همانند تامپون در مهبل و یا در طول رابطه جنسی خشن).

شما همچنین باید با شریک جنسی خود در مورد گونه های مختلف عفونت واژن صحبت کنید،البته نیازنیست.

۵) بدانید که چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنید.

از آنجایی که عفونت های مختلف اغلب نشانه های مشابهی دارند. تشخیص دکتر مهم است ، تا بتوانیم متد درمان مناسبی را در پیش بگیریم. اگر شما هر گونه علائم عفونت واژن را در خود مشاهده کردید به دکتر خود مراجعه کنید. دکتر شما یک دوره درمان برای شما تجویزخواهد کرد، اما اگر شما پس از سه روز متوجه بهبود نشدید، تب، و علائم ترشح بدتر شد، یا در هر جای بدن بثورات جلدی جدید پدیدار گردید، با دکتر خود تماس بگیرید.

به خاطر داشته باشید که عفونت مکرر مخمری می تواند نشانه ای از یک اختلال جدی تر مانند دیابت، سرطان یا ایدزباشد. عفونت های مکررمخمری ممکن است نشانه یک مشکل در سیستم ایمنی بدن شما باشد.

۶)یک معاینه جسمی انجام دهید.

در مطب دکتر، پزشک شما احتمالا یک نمونه از ترشحات واژن شما را بردارد، یا درخواست یک نمونه ادرارو انجام یک معاینه واژن کند. این آزمون ممکن است ناراحت کننده باشد اما معمولا به سرعت انجام میگیرد. ترشح ها برای حضور باکتری، مخمر و یا موجودات دیگر مانند تریکوموناس تست خواهند شد.

دکتر شما ممکن است درباره روابط جنسی گذشته تان ویا درباره قاعدگی ، بهداشت واژن و یا هرنوع دارویی را که مصرف میکنید سوال بپرسد.

۷) یاد بگیرید چگونه عفونت های دوباره را مدیریت کنید.

از آنجایی که هرنوع عفونت به نحو متفاوتی درمان می شوند ،ضروری است که قبل از شروع هر گونه درمان با پزشک خود مشورت کنید. معمولا بعد از اولین عفونت شما قادربه تشخیص عفونت های بعدی خواهید بود ، اما هنوز تشخیص نوع عفونت بسیار مهم است.

عفونت های باکتریایی که درمان نشدند یا دوره درمان ناقصی را طی کرده اند می توانند سبب بیماری های (PID) و بیماری های التهابی لگن گردد ، تولدهای نوزادهای نارس با وزن کم و همچنین می تواند سبب برقراری زمینه برای ابتلا به بیماری های واگیر مقاربتی ویروس هرپس سیمپلکس HSV)) سوزاک و Clamydia همانند ایدز شود و ریسک ابتلا به این گونه بیماری ها را افزایش دهد.

عفونت تریکومونا که درمان نشدند یا دوره درمان ناقصی را طی کرده اند می توانند خطر ابتلا به بیماری ایدزرا افزایش دهد.

بخش دو : درمان عفونت های واژن

۱) دارو مصرف کنید.

دکتر شما در صورت تشخیص عفونت واژن ممکن است یک دوره درمان را توصیه کند. روند درمان به نوع عفونت، یا میزان گستردگی و یا شدت آن واینکه چه مدت شما عفونت داشته اید بستگی دارد. در اینجا یکسری از درمان های معمولی آورده شده است:

واژینوز باکتریال:

آنتی بیوتیک هایی مانند مترونیدازول یا کلیندامایسین اگر شما حامله هستید این داروها بی خطر هستند. شرکای مرد معمولا نیازی به درمان ندارند، اما شرکای زن باید آگاه شوند و مورد آزمایش قرار بگیرند.

عفونت قارچی:

کرم های ضد قارچ، پماد، دوز خوراکی فلوکونازول، یا شیاف واژن نمونه هایی از این درمان ها بوتوکونازول، کلوتریمازول، میکونازول و terconazole هستند. دکتر شما می تواند آنها را تجویز کند یا (در دوزهای ضعیف تر) در داروخانه ها در دسترس هستند.

ابتلای مجدد یا عفونت مخمر پیچیده تر:

دوزهای بالاتر از داروها برای درمان عفونت قارچی یا استفاده از آنها برای مدت زمان طولانی تر. از آنجا که شریک زندگی شما ممکن است منبع عفونت مخمر باشد، شریک زندگی تان شما نیز ممکن است نیاز به درمان داشته باشد.

تریکوموناسیس:

یک دوز از مترونیدازول یا تینیدازول. این آنتی بیوتیک ها اگر شما حامله هستید بی خطر هستند. تریکومونیاز یک STI است، بنابراین مطمئن شوید که شریک جنسی تان درمان شود و همچنین شما باید از سرگیری فعالیت جنسی را به مدت ۷ روز پس از درمان به تعویق بیاندازید.

۲) اجتناب از دوش واژینال.

دوش واژینال به این صورت است که داخل واژن با آب یا سایر مایعات شستشو داده میشود و تمیز میگردد. دوش واژینال توصیه نمی شود زیرا واژن به طور طبیعی خود را پاک میکند و دوش واژینال می تواند خطر عفونت های باکتریایی را افزایش دهد.

دوش واژینال در واقع خود می تواند باکتری ایجاد کند و باعث عفونت های واژن و سایر عفونت های جدی مانند بیماری التهابی لگن گردد. هیچ روش شناخته شده ای برای کاهش خطر ابتلا به عفونت از طریق دوش واژینال وجود ندارد.

۳) خوردن ماست.

اگربه صورت مکرر عفونت های باکتریال دارید، ماست های پروبیوتیک را در نظربگیرید. دریافت پروبیوتیک از طریق ماست .پروبیوتیک می تواند در جلوگیری از عفونت های آینده موثر باشد .هر روز ۱۵۰ گرم ماست بخورید این میزان شامل ۴-۵۰۰۰۰۰۰۰۰۰ کلنی های واحد (CFU) است. بعد از خواندن برچسب های اطلاعات از آن اطمینان حاصل کنید .

در حالی که تحقیقات بیشتری لازم است، برخی از مطالعات نشان می دهد باکتریای کشت شده در ماست و یا پروبیوتیک در افزایش جمعیت باکتری های واژن میتواند موثرباشد.

ماست رابه داخل واژن خود وارد نکنید.

بخش سه: ریکاوری و یا جلوگیری از عفونت های واژن

۱) زمان بازگشت به دکتر را بدانید.

با دکتر خود تماس بگیرید اگر: علایم شما بهتر نشد، اگر تب شما افزایش پیدا کرد، و یا هنگام ادرار کردن احساس درد و مشکل داشتید، یا رابطه جنسی دردناک، و تجربه درد شکم دارید.

شما همیشه باید با دکتر خود در هنگام استفاده از درمان های طبیعی مشورت کنید.

معمولا، شما می توانید همزمان با درمان های طبیعی از داروهای خوراکی استفاده کنید.

۲) منطقه را تمیز نگه دارید.

از یک صابون بسیار ملایم و آب گرم برای شستن ناحیه تناسلی خود استفاده کنید. ویا با یک حوله تمیز یا هوای خشک بدنتان را خشک کنید. شما همچنین می توانید برای خشک کردن منطقه از یک خشک کن با هوای سرد استفاده کنید. • از حمام حباب، روغن های حمام، تالک، یا پودر (به خصوص پودر که شامل نشاسته ذرت)باشد اجتناب کنید. این مواد می تواند این منطقه را تحریک کنند وسبب تامین مواد غذایی لازم برای رشد میکروارگانیسم عفونت زا شوند.

۳) اجتناب از رایحه ها و محرک ها.

شورت خود را با استفاده از یک صابون ملایم و بدون عطر شستشو دهید. لباس زیر خود را دوبار بشویید این روش ایده خوبی است. این روش ما را مطمَئن میکند که تمام مواد شوینده از بین رفته است.از نرم کننده های پارچه یا دستمال های خشک کن که ممکن است حاوی مواد شیمیایی باشند ومهبل (واژن) شما را تحریک کنند استفاده نکنید.

از محصولات بهداشتی زنانه استفاده نکنید، زیرا که می تواند سبب تحریک فرج شود. این محصولات عبارتند از دئودورانت نوار بهداشتی، تمام اسپری زنانه و خنک کننده، و محصولاتی که حاوی وازلین، روغن و یا گریس هستند.

۴) اعمال خوب بهداشتی را تمرین کنید.

بعد از استفاده از دستشویی، از دستمال توالت سفید، نرم استفاده کنید و به یاد داشته باشید برای پاک کردن از جلو شروع کنید. این روش خطر ابتلا به عفونت را از باکتری روده به حداقل می رساند. اگر شما در طول روز از تامپون استفاده میکنید، هر چند ساعت بسته به ترشح خود تامپون خود را عوض کنید واز تامپون های با رایحه و عطر استفاده نکنید.

استفاده از تامپون را ترک کنید. در طول شب از نوار بهداشتی به جای تامپون استفاده کنید.

۵) پوشیدن لباس زیر غیرمحرک .

لباس زیر ۱۰۰ درصد پنبه سفید، را انتخاب نمایید. پنبه اجازه می دهد تا ناحیه تناسلی خشک و خنک باقی بماند. لباس زیر سفید عاری از محرک هایی است که ممکن در رنگ های مختلف وجود داشته باشد. از لباس زیر ساخته شده با نایلون استات یا هر الیاف مصنوعی اجتناب کنید. شما همچنین باید از پوشیدن لباس زیربندی که سبب تحریک ناحیه تناسلی می شود اجتناب کنید.

-هنگامی که شما با حجم ترشحتان احساس راحتی کردید، بدون لباس زیر بخوابید. این می تواند برای شما مفید باشد به ویژه اگرمکررا مبتلا به BV شوید.

-از خارش و یا مالش آلت تناسلی اجتناب کنید.

-از پوشیدن جوراب شلواری اجتناب کنید.این گرما و رطوبت می تواند به باکتری ها، مخمر ها و دیگر موجودات اجازه دهد که رشد کنند. در عوض، میتوانید از لباس زیر نایلونی با قسمت داخلی از جنس پوشش پنبه استفاده کنید.