احتمال بارداری دوقلویی، بسته به چه عواملی است؟

میزان بروز دوقلوئی در کل زایمان ها حدود ۱% می باشد، که فراوانی آن در مناطق مختلف متفاوت است و این امر به عوامل گوناگون ازجمله نژاد مادر بستگی دارد . این میزان در زنان بالاتر از ۳۵ سال و چاق بیشتر است . اما بارداری دوقلوئی هنوز هم ازحالت های پرخطر بارداری است، که همراه با افزایش چهار برابر در میزان مرگ و میر جنین و افزایش شش برابر در مرگ و میر نوزادیLow Birth Weight (LBW) است. در نوزادان با وزن کم هنگام تولد میزان بقای دوقلوها بهتر از یک قلوها است. سن بارداری در زمان تولد و میزان اختلاف وزن مهم ترین عامل پیشگوئی کننده مستقل برای میزان مرگ و میر و عوارض پری ناتال دوقلوئی است ، دو عامل مهم در عوارض نوزادی و جنینی در دوقلوها میزان ناهمگونی وزن ومنوکوریونیسیتی است که نارسی بر هر دو آنها تاثیر دارد. فراوانی دوقلوهای دی زیگوت در مناطق مختلف متفاوت است و عوامل زیادی آن ر ا تحت تاثیر قرار می دهند. اما میزان بروز دوقلوزائی در زنان بالاتر از ۳۵ سال و چاق بیشتر است. مصرف برخی از داروها در مرحله پیش از تخمک گذاری سیکل ماهانه فراوانی دوقلوهای دی زیگوت را افزایش می دهد (ازجمله اپیوئیدها و داروهای القا کننده تخمک گذاری مثل کلومیفن و .(GNRH, FSH بارداری دوقلوئی عوارضی دارند که ازجمله آنها می توان زایمان زودرس(که ۱۰-۷ بار در دوقلوئی شایع تر از یک قلو است)، هیدرآمنیوس (که در اثر انتقال خون جنین به جنین به همراه اختلاف رشد جنین ها بوجود می آید ) و عدم تناسب که به صورت تفاوت بارز در وزن دو نوزاد به میزان ۲۰-۲۵% تعریف می گردد و علت آن تفاوت سطح جفتی جنین ها و انتقال خون جنین به جنین است. تفاوت سطح هموگلوبین بند ناف دو نوزاد اگر بیش از پنج میلی گرم باشد نشانه سندرم انتقال خون بین جنین ها و عوارضی چون هیپر بیلی روبینمی است. ارتباط بین اختلاف وزن نوزادان دوقلو و عوارض دوقلوئی از ۳۰سال پیش شناخته شده است. شیوع ناهمگونی وزن > ۲۵% در دوقلوئی۶/۸ % بود که همراه با سن بارداری کمتر هنگام زایمان و میزان بالای مرگ و میر نوزادی است. ناهمگونی در دوقلوها ممکن است علامت م حدودیت رشد پاتولوژیک در یک قل باشد که با وزن قل بزرگتر به عنوان اندکس مقایسه می شود همچنان که اختلاف وزن بین دوقلوها افزایش می یابد مرگ و میر پری ناتال به طور متناسب با آن زیاد می شود. معمولا محدودیت سیمتریک است و معرف خطر بیشتری برای مرگ جنین است. معمولا پیدایش ناهمگونی زودرس در بارداری عوارض وخیم تری را به دنبال دارد . علت ناهمگونی وزن در دوقلوها نامشخص است، اما شواهد موجود معرف آن است که اتیولوژی در دوقلوهای منوکوریونیک یا دی کوریونیک متفاوت است. در دوقلوی منوکوریونیک، ناهمگونی معمولاً همراه با آناستوموزهای عروقی جفت است که سبب عدم تعادل همودینامیک بین دوقلوها می شود. کاهش فشار خونرسانی قل دهنده ممکن است منجر به نارسائی جفت و رشد شود. گاهی دوقلوهای منوکوریون از نظر اندازه ناهمگون هستند چون ناهنجاری های ساختمانی متفاوتی دارند. دوقلوهای دی کوریون ممکن است پتانسیل رشد ژنتیک متفاوتی داشته باشند، به ویژه اگر جفت آنها متفاوت باشد. هم چنین از آنجایی که جفت ها مجزا هستند و نیازمند محل بیشتری برای کاشته شدن هستند، یک جفت ممکن است محل جایگزینی مناسبی نداشته باشد. انسیدانس ناهمگونی در سه قلوئی دو برابر دوقلوئی است بنابراین شلوغی داخل رحمی در محدودیت رشد جنین نقش دارد. هم چنین ضایعات جفتی در دوقلوهای دی کوریون ناهمگون در قل کوچکتر دیده می شود که برخلاف دوقلوهای منوکوریون ناهمگون است .

برخی معتقدند تشخیص ناهمگونی وقتی داده می شود که اندازه گیری دور شکم دوقلوها بیش از ۲۰ میلی متر تفاوت داشته باشد . ناهمگونی وزن بیش از۲۵-۳۰% معمولا با محدودیت رشد در یک یا هر دوقل همراه است و به طور دقیق تری پیامد سو ء پری ناتال را پیشگوئی می کند. در مطالعه ای که در سال ۱۹۹۹ در بیمارستان پارکلند انجام شد درصد ناهمگونی وزن به بیش از ۴۰-۵۰% رده بندی گردید. ، انسیدانس دیسترس تنفسی، IVH، تشنج، لوکومالاسی پری ونتریکولار، سپسیس و NEC (انتروکولیت نکروزان ) به طور مستقیم با درجه ناهمگونی وزن افزایش می یابد، به ویژه وقتی اختلاف وزن > ۲۵% باشد، خطر نسبی مرگ جنین هنگامی که بیش از ۳۰ % اختلاف وزن وجود دار د، به ۵ برابر می رسد و اگر بالغ بر ۴۰ % ناهمگونی وجود داشته باشد خطر به ۱۸برابر خواهد رسید .