علائم بیماری هیدروسل، راه های تشخیص

هیدروسل عبارتست از مایع اطراف بیضه که باعث تورم در بیضه می شود. بیماری هیدروسل در بچه های زیر یک سال زیاد دیده می شود و معمولا بدون درمان در سال اول زندگی، خود به خود از بین میرود.

سایر کودکان و بالغین معمولا به دنبال التهاب و ضربه و تروما به بیضه مبتلا به هیدروسل می شوند، افراد مبتلا به سرطان بیضه ۱۰ درصد مبتلا به بیماری هیدروسل می شوند.

بیماری هیدروسل چیست ؟

هیدروسل یک ساختمان ایجادشده ازمایع آب مانند اطراف یک یا دو بیضه می باشد، که باعث می شود اسکروتوم یا پوست بیضه یا ناحیه کشاله ران متورم شود. این بزرگی و تورم بدون علامت و ناراحت کننده می باشد. معمولا بدون درد است و بطورکلی خطرناک نیست، اگرچه در بچه های زیر یکسال بیشتر دیده می شود ولی درهر سنی در زندگی اتفاق می افتد.

علت بیماری هیدروسل

علت اکثر هیدروسل ها نامشخص است. هیدروسلی که در بچه های زیر یکسال بوجود می آید، به معنای باز بودن ارتباط شکم با اسکروتوم می باشد و قبل از یکسالگی و یا موقع تولد بطور طبیعی این ارتباط بسته می شود و هیدروسل خود به خود محو می گردد. هیدروسلی که بعدا"در طول زندگی بوجود می آید به علت ضایعه، ضربه و جراحی اسکروتوم یا ناحیه کشاله ران می باشد، و ممکن است به علت التهاب یا عفونت اپی دیدیم یا بیضه بوجود می آید.

بیماری هیدروسل ممکن است ۱۰ درصد به علت سرطان بیضه یا سرطان کلیه بوجود آید. این فرم از هیدروسل در هر سنی بوجود می آید ولی بیشتر در سن بالای ۴۰ سالگی بوجود می اید.

علائم بیماری هیدروسل

بیماری هیدروسل معمولا" بدون علائم خاصی می باشد. هنگامی که هیدروسل بزرگ شود، از نظر شکل و ظاهر بدشکل و احساس سنگینی در فرد می کند و راه رفتن در فرد با اشکال روبرو می شود. گاهی باعث درد، تورم وقرمزی پوست بیضه شده وباعث فشار در قاعده آلت می شود.

راه های تشخیص بیماری هیدروسل

تشخیص بر اساس معاینه بالینی می باشد. در معاینه بیضه، بزرگی آن قابل مشاهده است و پزشک از پشت بیضه نور به پوست بیضه می تاباند که به آن (TRANSILLUMINATION) گویند. در این معاینه به منظور بررسی وجود توده در بیضه (سرطان بیضه) صورت می گیرد. وقتی نور به پوست بیضه تابیده می شود، مایع اطراف بیضه روشن می شود و وجود توده در این حالت رد می گردد. اگر توده یا سرطان وجود داشته باشد، نور از مایع رد نمی شود و مایع روشن نمی شود. تشخیص قطعی با انجام سونوگرافی بیضه می باشد.

درمان بیماری هیدروسل

بیماری هیدروسل معمولا"خطرناک نیست و درمان زمانی صورت می گیرد که باعث درد یا اضطراب، خجالت و در صورت کم کردن گردش خون بیضه درمان باید انجام شود. اگر هیدروسل از نظر اندازه تغییر نکند یا کوچک شود، چون بدن مایع را جذب می کند، درمان ضرورتی ندارد.

تخلیه مایع هیدروسل از فرم های درمانی نمی باشد، چون اگر با سوزن مایع کشیده و هیدروسل کاملا"تخلیه شود، مجددا"عود می کند. چند دهه قبل هر مقدار مایع را تخلیه می کردند به همان مقدار داروی تتراسیکلین وارد ساک بیضه می کردند، مجددا"مقدار دیگری تخلیه می شد و مجددا"تتراسیکلین تزریق می شد، ولی چون اثر درمانی بالائی نداشت و عود می کرد، این روش درمانی ادامه پیدا نکرد. روش استاندارد و رایج امروزه، باز کردن پوست بیضه و لایه های مختلف روی بیضه و تخلیه مایع و لایه ای که در ان مایع جمع شده انرا به دور بیضه می دوزند و سپس لایه های دیگر و پوست را می دوزند. دوره استراحت بعد از عمل ۲ روز بوده و عمل به طور سرپایی انجام می شود.

بیماری هیدروسل در افراد جوانتر از ۶۵ سال نیازی به درمان ندارد، اما در افراد مسن تر نباید از نظر درمان بی توجه گذشت . کشیدن مایع هیدروسل فقط در مردانی که از نظر جسمانی ضعیف اند و قادر به عمل جراحی نیستند، باید صورت گیرد. اگر هیدروسل بزرگتر شود و موجب ناراحتی بیمار گردد، عمل جراحی هیدروسلکتومی باید صورت گیرد.