رفتار با بچه های قلدر، چه باید بکنید؟

مشکل برخورد با بچه قلدر‌ها در مدرسه مشکل پیچیده ای‌ست اما بدون راهکار هم نیست. با رعایت کردن توصیه‌های زیر هم از قلدری دوباره تا حدی پیشگیری می‌شود و هم دستتان می‌آید موقع شنیدن از قلدری چه کار باید بکنید.

بهتر کردن رابطه‌

ارتباطتان را با فرزندتان بهتر کنید و ساعات بیشتری را برای بودن با او بگذارید. در اغلب اوقات بچه‌ها در مورد زورگویی‌هایی که در مدرسه به او شده با والدین صحبت نمی‌کنند، مگر این‌که با پدر و مادرشان ارتباط خوبی داشته باشند. یادتان باشد این مشکل معمولا مایه‌ی شرمساری بچه‌هاست و حرف زدن در مورد آن برای بچه‌ها خیلی سخت است.

پرهیز از سرزنش

هیچ وقت کودکتان را مورد سرزنش و تحقیر قرار ندهید. مثلا نگویید: «خیلی بی‌عرضه و بی‌دست‌وپایی که بهت زور گفتند». وقتی کودکتان چنین جمله‌ای می‌شنود، انگار دوبار آسیب دیده است؛ یک‌بار از طرف بچه‌ی قلدر و یک‌بار از طرف شما. از او حمایت کنید و به او اطمینان دهید که کنارش خواهید ماند تا مشکل حل شود. وقتی شما کودکتان را سرزنش می‌کنید او هرگز دوباره درمورد این مشکل و مشکلات پیچیده‌تر و شدید‌تر مثل سو استفاده‌ی جنسی با شما حرف نخواهد زد.

اطلاع دادن به مدرسه

سریع‌ تر به مدرسه اطلاع دهید و بخواهید که مشکل را پیگیری و حل کنند. خودتان هم تا حل شدن مساله پیگیری‌تان را ادامه دهید و هیچ‌وقت اجازه ندهید موضوع‌‌ رها شده و فراموش شود. این‌طور هم عملا از کودکتان حمایت می‌کنید و هم الگویی برای فرزندتان می‌شوید که در مواقع بی‌ پناهی چه‌ طور به مرجع قدرتی که می‌تواند مسئله را حل کند، مراجعه کنید.

آموزش جسور بودن

جراتمندی را به فرزند خود آموزش دهید. جراتمندی معادل خشونت نیست، بلکه مهارتی است که توسط آن بدون این‌که به طرف زورگوینده صدمه‌ای وارد کند یا با او درگیر شده یا توهینی به او بکند، اجازه ندهد با او بدرفتاری شود. مثلا به او بگویید «اگر خواست اذیتت کند، محکم جلوی او بایست و با صدای بلند به او بگو اجازه نمی‌دهی این دفعه زور بگوید». به کودک یاد دهید بلافاصله به ناظم مدرسه یا معلمین اطلاع دهد و در کنار دوستانش باشد تا فرد قلدر جرات آزار رساندن به او را پیدا نکند. البته گاهی جراتمند نبودن کودکتان می‌تواند پیام‌هایی برای خود شما داشته باشد. آیا به اندازه‌ی کافی در خانه به کودکتان اعتماد به‌ نفس داده‌اید؟ آیا اجازه داده‌اید اظهار نظر کند و نه بگوید. آیا توانایی‌هایش را تایید کرده‌اید؟ آیا نیاز‌هایش را محترم شمرده‌اید؟ آیا خودتان الگوی خوبی از جراتمندی بوده‌اید؟ خودتان درخواست‌ها و جواب درخواست‌ها را محترمانه و قاطعانه بیان کرده‌اید؟!

عدم توصیه به پرخاشگری

متاسفانه بعضی از والدین این باور را دارند که چون پرخاشگری در جامعه رایج است باید پرخاشگرانه مقابله‌به‌مثل کرد. غافل از این‌که جامعه از همه‌ی ما تشکیل شده است. اگر ما هم به جمع پرخاشگران بپیوندیم، نه‌ تنها حال جامعه خوب نمی‌شود، بلکه داریم به پرخاشگری بیشتر و بیشتر دامن می‌زنیم. پس هرگز از کودکتان نخواهید که مقابله به مثل کند. هر گز به او نگویید «دفعه‌ی بعد اگر تو را زد تو هم او را بزن». با توصیه به مقابله‌به‌مثل هم به کودکمان یاد می‌دهیم به جای جراتمند بودن پرخاشگر باشد. هم مراجع قدرت در مدرسه مثل ناظم، معلم و مدیر را نادیده می‌گیریم و پرونده انظباطی کودکمان را سنگین می‌کنیم. هم در صورتی که فرزندمان حرفمان را گوش دهد و بخواهد مقابله‌ به‌ مثل کند و نتواند غیرمستقیم اعتماد به‌ نفسش را کم می‌کنیم و خشم‌های فروخورده‌اش را زیاد.