بیماری کاوازاکی کودکان، همه اطلاعاتی که باید بدانید

بیماری کاوازاکی را میتوان یکی از بیماری هایی دانست که بیشتر در کودکان زیر ۵ سال رخ میدهد.

بیماری کاوازاکی را میتوان یکی از بیماری هایی دانست که بیشتر در کودکان زیر ۵ سال رخ میدهد. قرمزی چشم ها, قرمزی لب ها, ورم کردن زبان از علائم این بیماری است.

بیماری کاوازاکی در کودکان زیر ۵ سال

این بیماری برای اولین بار توسط پزشک متخصص کودکان ژاپنی به نام تامی ساکو کاوزاکی ( بیماری به نام او ثبت شده ) در متون پزشکی انگلیس سال ۱۹۶۷گزارش شده است . وی تعدادی بیمار با علایمی بشکل :تب ، راش پوستی ، کنژکتیویت(قرمزی چشم ) ، انانتم( قرمزی گلو و دهان )، ادم دست ها و پاها وبزرگی غدد لنفی گردنی مشخص و معرفی نمود .این بیماری در ابتد ا" موکوکوتانئوس لنف نود سندرم "نام گرفت.

بیماری کاوازاکی کودکان

چند سال بعد ، عوارض درگیری قلبی همانند :درگیری عروق کرونری( گشادی وسیع شریان های خونی ) نیزدر این بیماری گزارش شد. سندرم کاوازاکی یا بیماری کاوازاکی (به انگلیسی:Kawasaki syndrome) شایع ترین واسکولیت دوران کودکی است و بیشتر در کودکان کمتر از ۵ سال بروز می کند[۱].

شیوع بیماری بین ۳-۸/۰درصد می باشد. نسبت مونث به مذکر ۳۷/۱ است.بعضی ازکودکان مبتلا به بیماری کاوازاکی، بدون درمان خود بخود بهترمی شوند، درحالی که ٪۲۵-۱۵ دچارصدمه به عروق کرونرمی گردند. دربیماری کاوازاکی بسیاری ازعروق دچار آسیب می شوند، اما عروق کرونربیشترصدمه می بینند که باعث شده بیماری کاوازاکی یکی ازعلل عمدهٔ بیماری قلبی دردوران کودکی (بعد ازتولد) باشد.

کاوازاکی، یکی از سندرم هایی است که اغلب در کودکان زیر پنج سال رخ می دهد. عروق کرونر از جمله شریان هایی است که در بیماری کاوازاکی ملتهب می شوند. عروق کرونر، خون را برای تغذیه به عضله قلب می رسانند.غدد لنفاوی پوست و غشای مخاطی دهان و بینی و گلو نیز دچار التهاب می شود.نشانه اصلی بیماری کاوازاکی تب بدون منشا مشخص است.

علائم بیماری کاوازاکی

-قرمزی شدید چشم ها

-کهیر و جوش روی شکم، سینه و دستگاه تناسلی

-قرمزی، خشکی و ترک خوردگی لب ها

-ورم زبان و سفید شدن و برآمدگی های بزرگ قرمز روی زبان

-گلو درد

-ورم کردن کف دست ها و کف پاها و تغییر رنگ آنها به قرمز-بنفش

-ورم گره های لنفاوی

بیماری با یک تب با درجه بالا - که علتی ناشناخته دارد و برای حداقل ۵ روز طول کشیده باشد - شروع می شود. کودک مبتلا معمولاً بسیار تحریک پذیر است. التهاب ملتحمه چشم (قرمز شدن چشمها) می تواند همزمان با تب یا به دنبال آن رخ دهد که همراه چرک یا ترشح چشمی نیست.

انواع مختلفی از بثورات پوستی در کودک دیده می شود که مشابه بثورات سرخجه یا تب مخملک، کهیر، ضایعات پوستی گرد و برجسته و … است. بثورات پوستی اکثراً تنه و اندامهای فوقانی و تحتانی را درگیر می کند و می تواند ناحیه پوشک کودک را نیز گرفتار سازد.تغییرات دهانی در بیماران عبارتند از:لبهای ترک خورده با رنگ قرمز رنگ پریده، زبان قرمز رنگ (که معمولاً "زبان توت فرنگی" نامیده می شود) و قرمز شدن حلق.

نشانه های بیماری کاوازاکی

دست ها و پاها نیز ممکن است درگیر شوند که در این صورت کف دست ها و پاها متورم شده، قرمز رنگ می شوند. به دنبال این حالت (در حدود هفته های دوم یا سوم بیماری)، نوک انگشتان دست و پا دچار پوسته ریزی می شود.بیش از نیمی از بیماران دچار بزرگ شدن غدد لنفاوی گردنی می شوند که اندازه هر غده لنفاوی بزرگ شده حداقل ۵/۱ سانتی متر است.

گاهی وقتها علایم دیگری مانند درد مفصلی و یا مفاصل متورم، درد شکمی، اسهال، تحریک پذیری و سردرد نیز بروز می کنند.

جدی ترین تظاهر بیماری کاوازاکی درگیری قلبی است که احتمال عارضه دار شدن آن در گذر زمان وجود دارد. صداهای غیرطبیعی قلبی، اختلالات ریتم قلبی و ناهنجاری قابل مشاهده در اکوکاردیوگرافی قلبی ممکن است وجود داشته باشد. همه لایه های مختلف قلب ممکن است تا حدودی دچار التهاب شوند. پریکاردیت (التهاب پرده های اطراف قلب)، میوکاردیت (التهاب عضله قلب) و درگیری دریچه های قلبی می تواند رخ بدهد.

با این حال، تظاهر اصلی این بیماری ایجاد آنوریسم عروق کرونر است.

علت بیماری کاوازاکی چیست؟

هنوز علت مشخصی برای این بیماری پیدا نشده است. دانشمندان علوم پزشکی بر این باورند که این بیماری مسری نمی باشد و از فردی به فرد دیگر منتقل نمی شود. برخی از نظریه هایی که در این خصوص وجود دارد، بیان کننده این است که علت این بیماری می تواند باکتری و یا ویروس باشد، اما اثبات نشده است و ژن های مشخصی در برخی افراد وجود دارند که حساسیت او را به بیماری کاوازاکی افزایش می دهند.

تذکر:متاسفانه به این دلیل که هنوز عامل این بیماری به درستی مشخص نشده است، نمی توان راه مناسبی برای پیشگیری از ابتلا به آن پیشنهاد داد.معمولا کودکانی که یک بار به این بیماری مبتلا می شوند، نسبت به ابتلای مجدد مصون می شوند.

عوارض بیماری کاوازاکی

در صورت عدم درمان مناسب احتمال عارضه قلبی وجود دارد و به طور کلی طبق آمار ۲ درصد از بیماران از التهاب عروق کرونر و عوارض آن از بین می روند. در ابتدای این بیماری باید اکوکاردیوگرافی انجام شود و سپس ۲ ماه بعد تکرار شود در صورت طبیعی بودن اکوکاردیوگرافی دوم احتمال بروز مشکل قلبی در این دسته بیماران به علت بیماری کاوازاکی بسیار بعید می باشد.

درمان بیماری کاوازاکی

درمان کاوازاکی در بیمارستان انجام می شود و ممکن است شامل موارد زیر باشد:

داروی ایمونوگلوبولین (IVIG) که از طریق وریدی به بیمار تزریق می شود و باعث کاهش التهاب رگ های خونی می شود.

آسپرین که به کاهش تب و درد کمک می کند و از خطر احتمالی لخته شدن خون کم می کند.مصرف آسپرین معمولا در خانه و بعد از مرخص شدن از بیمارستان نیز باید ادامه داشته باشد. به یاد داشته باشید از مصرف خودسرانه هر دارویی از جمله آسپرین خودداری کنید. مصرف خودسرانه آسپرین ممکن است باعث بروز سندرم ری (Reye) شود لذا قبل از دادن آسپرین به کودکتان با پزشک مشورت کنید.

اگر کودک شما در حین مصرف آسپرین در معرض ابتلا به بیماری آنفلوانزا و یا آبله مرغان قرار گرفت و یا به این بیماری ها مبتلا شد بلافاصله به پزشک مراجعه کنید.ممکن است کودک شما خسته شود، گریه کند و یا پوست او برای مدت یک ماه و یا بیشتر خشک شود. سعی کنید کاری کنید که کودکتان بیش از حد خسته نشود.

می توانید برای مرطوب نگه داشتن پوست انگشتان دست و پای کودکتان، از لوسیون های مخصوص کودکان استفاده کنید.اگر کاوازاکی منجر به بروز مشکلات قلبی شود ممکن است مجبور به پیگیری ها و دریافت درمان های بیشتری باشید.

آیا بیماری در همه کودکان مشابه است؟

شدت بیماری در کودکان مختلف فرق می کند. در همه بیماران تمام تظاهرات بالینی بروز نمی کنند و در اکثر بیماران درگیری قلبی وجود ندارد. آنوریسم های عروق کرونر فقط در ۲% کودکان تحت درمان مبتلا به کاوازاکی دیده می شود.

برخی از کودکان بسیار کم سن و سال (کودکان زیر ۱ سال) به انواع ناکامل بیماری دچار می شوند؛ یعنی تظاهرات بالینی مشخص بیماری به طور کامل در آنها بروز نمی کند و در نتیجه تشخیص بیماری در این کودکان بسیار سخت است. برخی از این کودکان کم سن و سال ممکن است به آنوریسم مبتلا شوند.

بیماری کاوازاکی در بزرگسالان

این بیماری مختص کودکان است؛ اما انواع مشابهی از چنین واسکولیت هایی در بزرگسالان دیده می شود که تظاهرات بالینی آنها متفاوت است.

منبع: سلامتی