خوردن جفت جنین، قرصش ضرر داره؟
تعداد روزافزونی از محققان با انجام پژوهشهای مختلف به این نتیجه رسیدهاند که خوردن داروهای مشتق شده از جفت جنین...
تعداد روزافزونی از محققان با انجام پژوهشهای مختلف به این نتیجه رسیدهاند که خوردن داروهای مشتق شده از جفت جنین اصلا ایده جالبی نبوده و میتواند عوارض مختلفی را به همراه داشته باشد.
جفت که یک اندام گوشتی، اسفنجی است، عضوی مسطح در بدن جانداران بوده که با بند ناف به جنین متصل است. این اندام پیشتر اغلب به عنوان یک ماده غذایی معجزه آسا شناخته میشد.
جفت، پیش از زایمان به دیواره رحم متصل است و طی زایمان، به همراه نوزاد، و پردههای جنینی از کانال زایمانی خارج میشود.
جفتخواری پس از زایمان توسط مادر، یکی از رفتارهای تغذیهای است که در میان بسیاری از جانداران دیده میشود. بهجز خوکان دریایی، آببازان و شتر، بقیه پستانداران، حتی پستانداران گیاهخوار، جفت خوار هستند.
جفت دارای سطح بالایی از پروستاگلاندین است و به این خاطر، خوردن آن به برگشت رحم به حالت اولیه و پاک شدن رحم جانوران کمک میکند.
طرفداران خوردن آن، که عمل "جفت خواری"(placentophagy)، را انجام میدهند بر این باورند که این کار میتواند هر چیزی از کمبود آهن تا افسردگی پس از زایمان را از بین ببرد.
اما نکته قابل توجه اینست که درباره تاثیرات مشابه این موضوع روی انسانها هیچ دلیل و پایه و اساس علمی وجود ندارد. در واقع، بر اساس یک متاآنالیز که در سال ۲۰۱۵ انجام شده هیچ شواهدی دال بر مفید بودن این کار برای انسانها وجود ندارد.
این تیم ۱۰ مطالعه جاری در زمینه جفت شناسی را هم در انسانها و هم در حیوانات مورد بررسی قرار دادند.
مطالعاتی که بر روی موشها انجام شده نشان میدهد که جفت خواری در حیوانات میتواند دارای برخی از مزایا نظیر تنظیم هورمون و کاهش درد باشد.
در وهله اول شاید اینطور به نظر بیاید که این کار میتواند در انسانها نیز دارای خواص مشابه باشد اما در متاآنالیز انجام شده مشخص شد که پژوهشهای انجام شده بر روی حیوانات را نمیتوان به سادگی به انسانها نیز نسبت داد.
محققان همچنین در سال گذشته با انجام یک پژوهش دو سو کور بر روی ۲۳ شرکت کننده که با پلاسیبو کنترل میشدند دریافتند این باور که جفت یک منبع غنی از آهن است یک باور کاملا نادرست است.
مطالعات دوسوکور معمولاً در مورد انسانها انجام میشوند، عواملی که میتواند باعث منحرف شدن نتیجه آزمایش شوند هم از دید شرکتکننده و هم از دید مسئول (یا مسئولان) انجام آزمایش مخفی میمانند. در بیشتر موارد آزمایش دو سو کور به منظور دستیابی استاندارد بالاتر علمی انجام میشوند.
"پلاسیبو یا دارونما" به استفاده از روشهای درمانی صوری و تلقینی گفته میشود که میتواند با فریب بیمار، اثر مثبتی در روند بهبودی وی داشته باشد. اثر درمانی که از به کار بستن چنین روشهایی حاصل میشود را نیز اثر پلاسیبو مینامند.
در این آزمایش مشخص شد که قرصهای تهیه شده از جفت در مقایسه با قرصهای دارونما با کمتر از ۱۵ درصد آهن،تفاوت معنی داری در سطح آهن نداشتند.
تمام موارد ذکر شده توسط طرفداران این عمل مانند تاثیر مثبت بر خلق و خوی، وضعیت آهن، شیردهی و انرژی تاکنون در مطالعات بالینی ثابت نشده و به نظر میرسد که تنها اثر پلاسیبو باشد.
"الکس فار" متخصص زنان از دانشگاه پزشکی وین میگوید: "از لحاظ پزشکی جفت پس از زایمان یک ماده بی استفاده و زائد محسوب می شود."
"مواد مغذی احتمالی مانند آهن، سلنیوم و روی با غلظت کافی در جفت وجود ندارد. با این حال، غلظت های بالایی از فلزات سنگین در جفت در حین بارداری وجود دارد."
یک مطالعه که در سال ۲۰۱۶ انجام شده نشان میدهد که سطح قابل توجهی از آرسنیک، کادمیوم، کبالت، مس، آهن، سرب، منگنز، جیوه، مولیبدن، روبیدیوم، سلنیوم، استرانسیم، اورانیوم و روی به قرصهای تهیه شده از جفت اضافه میشود که در دوزهای پایین باعث ایجاد آسیب نمیشود اما ممکن است در دوزهای بالاتر مضر باشند.
فار اظهار کرد: چهار درصد از شرکت کنندگان در مطالعه سال ۲۰۱۶ پس از مصرف قرصهای تهیه شده از جفت، سردرد را تجربه کرده بودند که این میتواند به دلیل وجود مواد سمی ایجاد شده باشد.
از همه بدتر اینکه اوایل سال جاری مرکز کنترل بیماری در ایالات متحده ضمن هشدار، یک مورد را گزارش کرد که یک نوزاد به دلیل استفاده مادر از قرص های گرفته شده از جفت به عفونت خونی "استرپتوکوک آگالاکتیه" (Streptococcus agalactiae) مبتلا شده است.
هیچ مقرراتی در مورد چگونگی ذخیره و آماده سازی جفت و یا مقدار مصرفی در یک دوز واحد وجود ندارد.
بعضی از شرکتها آن را خشک و فریز کرده و برای مصرف مادران به صورت پودر در قرصها ترکیب میکنند. اما روش های دیگری نیز برای استفاده از آن وجود دارد که غیر مرسوم و نامتداول است. فار بیان کرد که مادران باید از عوارض احتمالی این کار کاملا مطلع باشند.
منبع:
ایسنا
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼