چگونه رابطه بهتری با همسرمان داشته باشیم؟

برای اینکه رابطه عاشقانه و مستحکمی با همسر یا پارتنر خود داشته باشیم باید بتوانیم شراکت و همپایی متقابلی ایجاد کنیم . شراکت و همپایی به معنی ایجاد تعادل در ارتباط و سهیم شدن روحی و حسی با همسر یا پارتنر می باشد
هر یک از ما برای ایجاد ارتباط عاشقانه و ازدواج دلایلی داریم، ولی برخی از رواشناسان معتقدند حتی بدون آنکه خودمان بدانیم، بسیاری از ارتباطات ما با جنس مخالف و خصوصا با همسرانمان، ارتباط های ابزاری هستند.!!!
جوهره اصلی یک ارتباط سالم، رابطه‌ای بدون وجود تسلط و کنترل گری یکی بر دیگری است. اما متاسفانه در رابطه ی دو همسر، گاهی تعریف رابطه به شکلی است که یکی از طرفین مدام می خواهد نظر و عقاید خود را بر دیگری تحمیل کند و طرف مقابل را تحت تسلط و کنترل در آورد.

انتقادهای عمیق!
همچنین همسر ما می تواند واقعیت هایی را به ما بگوید که دیگران هرگز به ما نگفته اند. او می تواند بگوید آیا متوجهی رفتارت ظالمانه است؟ آیا می دانی با همسرت مثل یک برده رفتار می کنی؟ آیا می دانی احترام کافی را برای من قائل نیستی؟
بنابراین در یک ارتباط همسرانه، ما مدام در معرض انتقادات و عیبجویی هایی قرار می گیریم که ممکن است حتی قبلا یک مرتبه هم با آنها مواجه نشده باشیم. متاسفانه اگر انتقادها مدام تکرار شوند و طرف مقابل نتواند به اصلاح اشتباهات و عیوب خود بپردازد، یا میزان انتقاد از حدی قابل قبول فراتر برود باز هم چنین رابطه ای نمی تواند دوام داشته باشد. چرا که در یک ارتباط همسرانه، ما نیاز به حمایت و تعهد دو طرفه هم داریم.
حمایتی که منجر به کوچک شمردن عیب همدیگر و رشد طرف مقابل بشود. چیزی که معمولا در دوستی های ساده و حتی عمیق با جنس موافق، وجود ندارد.
اولین نشانه یک ارتباط همسرانه می تواند، شراکت و همپایی متقابل باشد. این ویژگی به نظر ساده می‌آید، ولی اولین نقطه‌ای‌ست که بسیاری از روابط در آن شکست می‌خورند.

حضور مشترک در یک برنامه تفریحی، یک گردش یا یک بازی، نوعی همپایی است، ولی الزاماً یک ارتباط همسرانه نیست. صراحت و اعتماد همان طور که اشاره کردیم، شراکت، در نهایت یعنی درک یگدیگر در تعامل و تبادل شخصی.
برای اینکه چنین تبادلی بتواند صورت بگیرد، به صراحت و راحت بودن احتیاج هست، یعنی دومین مشخصه بارز همسرانه صراحت، یعنی داشتن جرأت و اعتماد است زیرا برای‌ اینکه دو نفر بتوانند با یکدیگر صریح و راحت باشند، باید بتوانند به یکدیگر اطمینان کنند، به خصوص وقتی که رازی را با یکدیگر در میان می‌گذارند.
کسی که جرأت می‌کند خود را برای دیگری، شخصیت خود را آنگونه که هست نشان بدهد، قابلیت برقراری رابطه همسرانه را دارد.
کسی که تنها خبرهای آخرین موفقیت‌های خود را می‌دهد، اما در باره شکست‌ها و ضعف‌های خود، به خاطر ‌ترس از خراب شدن وجهه‌اش سکوت می‌کند، در واقع یا همسری را نفهمیده یا توان آن را ندارد و البته این صراحت هم نباید با بی ادبی یا گستاخی اشتباه گرفته شود.
همچنین، بسته بودن،یا همان خسیس بودن در دادن اطلاعات، می تواند از‌ ایجاد شراکت جلوگیری ‌کند، همینطور صحبت با نیش و کنایه. جایی که در آن تنها با شوخی و کنایه صحبت می‌شود، افراد با نقاب با یکدیگر رو به رو می‌شوند.
تنها زمانی که صراحت وجود دارد (که البته نباید با نزدیکی بدون حد و مرز اشتباه شود)، امکان درک متقابل فراهم می‌شود. وقتی ما مسائل شخصی خود را با یکدیگر مبادله می‌کنیم، می‌توانیم دیگری را تجربه کنیم آن وقت است که ارتباط متقابل ما ، به ما قدرت می‌بخشد و‌ این اطمینان را می‌دهد که دوست‌داشتنی هستیم.
این سه ویژگی یعنی شراکت، صراحت و اعتماد بقیه مشخصه‌های یک ارتباط همسرانه نسبتا ثمربخش و دوستانه را به دنبال خود می‌آورند.
مشخصه‌هایی نظیر نبودن حس حسادت و رقابت، دانستن ‌اینکه می‌شود روی دیگری حساب کرد، رفتار قابل پیش‌بینی، حس مسئولیت و ... .