آیا سرطان پروستات درمان دارد؟

جراحی پروستاتکتومی رادیکال با احتمال ابتلا به بی اختیاری ادراری و اختلال نعوظ همراه است.

انتخاب روش مناسب درمان سرطان پروستات در یک فرد به عوامل متعددی از جمله سرعت رشد سرطان، میزان انتشار آن به سایر بافت ها، سلامت عمومی فرد و همچنین مزایا و عوارض جانبی آن درمان، بستگی دارد.

آیا سرطان پروستات درمان دارد؟ بله چندین روش برای درمان سرطان پروستات وجود دارد که در ادامه آمده است. برای مردان مبتلا به سرطان پروستات با خطر پایین، ممکن است درمان فوری لازم نباشد. حتی گاهاً بعضی از مردان هرگز به درمان سرطان پروستات نیاز پیدا نمی کنند و پزشکان توصیه می کنند که بیمار تنها تحت نظر باشد.

بدین معنی که حتماً آزمایشات خون به طور منظم، معاینه ی رکتوم (توشه ی رکتال) و بیوپسی ها (نمونه گیری) برای کنترل کردن میزان پیشرفت سرطان انجام شود. چنانچه آزمایشات نشان دهنده ی پیشرفت سرطان در بیمار باشد، ممکن است او کاندید درمان سرطان پروستات به کمک جراحی یا پرتودرمانی شود.

در صورتیکه سرطان پروستات علائمی را ایجاد نکند، سرعت رشد آهسته ای داشته باشد و ناحیه ی کوچکی از پروستات را درگیر کرده باشد، تحت نظر داشتن فرد گزینه ی مناسبی است.

همچنین برای فردی که دارای بیماری خطرناک دیگری است یا سن بالاتری دارد، که در هر دو مورد، درمان سرطان پروستات سخت خواهد شد، فرد باید تحت نظر قرار بگیرد.

جراحی برداشتن پروستات

یحکی از روش های درمان سرطان پروستات ، جراحی سرطان پروستات شامل برداشتن کل غده ی پروستات (پروستاتکتومی رادیکال)، برخی از بافت های اطراف آن و چندین گره لنفاوی است. پروستاتکتومی رادیکال می تواند به روش های مختلفی انجام شود:

۱) استفاده از یک ربات به عنوان دستیار جراحی

در طی عمل جراحی به کمک ربات، ابزارها به یک روبات ماشینی متصل شده و از طریق چندین برش کوچک به شکم وارد می شوند. جراح بر روی کنسول نشسته و از طریق کنترل دستی ربات را برای حرکت دادن ابزار رهبری می کند. پروستاتکتومی (جراحی برداشتن پروستات) روباتیک می تواند با جابجایی دقیق تر ابزار نسبت به روش مهاجم سنتی، به جراح کمک کند.

۲) ایجاد شکاف در شکم

در این عمل جراحی، غده پروستات از طریق ایجاد شکافی در شکم خارج می شود.

با پزشک خود برای انتخاب روش جراحی مناسب برای وضعیت خاصتان مشورت کنید.

جراحی پروستاتکتومی رادیکال با احتمال ابتلا به بی اختیاری ادراری و اختلال نعوظ همراه است. از پزشک خود بخواهید که درباره ی خطراتی که ممکن است با توجه به شرایطتان با آن ها مواجه شوید، نوع روش انتخابی، سن و وضعیت سلامت عمومی به شما توضیح بدهد.

پرتو درمانی

یکی از روش های دیگر درمان سرطان پروستات پرتودرمانی است. پرتودرمانی با استفاده از انرژی بالای سلول های سرطانی را از بین می برد. پرتو درمانی سرطان پروستات می تواند به دو روش زیر صورت بگیرد:

۱) اشعه ای که از خارج بدن شما می آید ( پرتو های خارجی)

در این روش، شما روی یک میز دراز می کشید و یک دستگاه در اطراف بدن شما حرکت کرده و پرتوهای پر انرژی مانند اشعه ایکس یا پروتون ها را به غده پروستات شما می تاباند. معمولاً باید این روش پنج روز در هفته به مدت چند هفته باید انجام شود.

۲) اشعه ای که درون بدن شما قرار دارد (براکی تراپی)

براکی تراپی شامل قرار دادن تعدادی از دانه های رادیواکتیو (که به اندازه ی دانه ی برنج هستند) در بافت پروستات است. دانه های رادیواکتیو در طی مدت زمان طولانی پرتوها را با دوز پایین می تابانند. پزشک با استفاده از سوزن هدایت شده توسط سونوگرافی، این دانه های رادیواکتیو را در پروستات شما قرار می دهد. این دانه ها پس از مدتی خود به خود خاموش شده و نیازی به برداشتن آن ها نیست.

عوارض جانبی پرتودرمانی عبارتند از:

ادرار دردناک و مکرر یا فوریت ادرار، و همچنین علائم مقعدی همچون مدفوع شل (آبکی) و یا درد هنگام دفع. اختلال نعوظ نیز ممکن است رخ دهد.

راه های درمان سرطان پروستات

هورمون درمانی

هورمون درمانی، روشی است که در آن تولید هورمون جنسی مردانه یعنی تستوسترون متوقف می شود. سلول های سرطانی پروستات برای رشد نیاز به تستوسترون دارند. قطع مصرف تستوسترون توسط این سلول ها می تواند موجب مرگ آن ها و یا کاهش سرعت رشدشان شود.

گزینه های هورمون درمانی عبارتند از:

داروهایی که از تولید تستوسترون در بدن جلوگیری می کنند:

داروهایی با عنوان آگونیست های هورمون آزاد کننده ی هورمون لوتئینیزه کننده (LH-RH) باعث می شوند که بیضه ها دستورالعمل های تولید تستوسترون را دریافت نکنند. داروهایی که معمولاً در این نوع از هورمون درمانی استفاده می شود عبارتند از لوپرولید (لوپرون، الیگارد)، گزرلین (زولادکس)، تریپتورلین (ترل استار) و هیسترلین (ونتاس). دیگر داروهایی که گاهاً استفاده می شوند عبارتند از: کتوکونازول و ابیراترون (زیتیگا).

داروهایی که از رسیدن تستوسترون به سلول سرطانی جلوگیری می کند:

این داروها تحت عنوان ضد آندروژن هستند که از دریافت تستوسترون توسط سلول های سرطانی جلوگیری می کند. به عنوان مثال بیسالوتامید (کازودکس)، نیلوتامید (نیلاندرون) و فلوتامید. داروهای انزالوتامید (Xtandi) در مواقعی که سایر داروها موثر نباشند ، می توانند به کار روند.

منبع: دکتر حسین کرمی