برخورد با خواسته های کودکان، چطوری باشه؟

ثبات‌ خلق‌ و ثبات‌ اندیشه‌ و رفتار در والدین‌ ضروری‌ است. به عبارتی والدین باید از قبل، در مورد اینکه فرزندشان مجاز به انجام چه کارهایی است و چه کارهایی را نباید انجام دهد، هماهنگ باشند همچنین باید بدانند، در صورتی که فرزندشان ازحد خود تجاوز کرد چگونه با او برخورد کند که در این مورد نیز نیاز به هماهنگی قبلی دارد. »مدرس دانشگاه آزاد ادامه داد:«زمانی که کودک پا به سه سالگی می گذارد، درک خواهد کرد که هر چیزی را که می خواهد نمی تواند به دست آورد، از این رو شدت واکنش او در قبال شنیدن "نه"کمتر می شود. اما هنوز نمی تواند خودش را کاملاً کنترل کند؛ در این دوره سنی می توان قوانینی را ایجاد و تأیید نمود که با احساسات و نیازهای دیگران مرتبط باشد؛

بطور مثال کودک نباید بدون اجازه کودک دیگر، اسباب بازیهای او را بردارد." والدین باید موضع قاطعی اتخاذ و روشن کنند که چه مواقعی اسباب بازی های جدید برای کودک می خرند (مثل موقع جشن تولد یا عید) و چه مواقعی نمی خرند(مثلاً موقع دیدن اسباب بازی در فروشگاه).»

در این دوره، کودک زمانی کار خود را به بهترین نحو انجام خواهد داد که بداند والدینش از او چه انتظاری دارند. حال این انتظارات می تواند زمان حمام رفتن یا خوابیدن باشد. هر چه این انتظارات سازگارتر و قابل پیش بینی تر باشند، کودک نوپای شما به احتمال بیشتر، انعطاف پذیرتر و دلپذیر تر خواهد بود.

روانشناسان براین باورند که نحوه برخورد و واکنش والدین در قبال خواسته های کودکان، تعیین می کند که کودکی لوس خواهد شد یا نه. بطور مثال، کودکی که ترجیح می دهد تمام مدت در آغوش باشد و اگر به خواسته اش نرسد، قشقرق به راه می اندازد، در چنین شرایطی تسلیم شدن در مقابل خواسته اش به او می آموزد، داد و هوار و نق زدن راه مؤثری برای گرفتن چیزی است که می خواهد. نکته مهم، قاطعیت والدین می باشد و اگر نتوانند در مسائل مهم اصولی را حکمفرما نمایند، کودک را لوس خواهند کرد. بنابراین والدین بایستی بطور مثال در مورد اموری مثل ساعت خواب یا مسایل ایمنی، قاطعانه برخورد نمایند اما در مورد امور کم اهمیت مانند رنگ لباس می توانند کودک را به حال خود بگذارند.»روانشناس کودک و نوجوان خاطرنشان کرد:«وقتی کودک به سن نوپایی(یک تا سه سالگی) می رسد، اوضاع قطعاً مبهم تر می شود و کج خلقی بر سر هر چیزی از پوشیدن جوراب تا خوردن غذا به اتفاقی هر روزه تبدیل می شود. این نشانه یک بچه نازپرورده یا لوس نیست، بلکه بخش کاملاً بهنجاری از رشد کودک است.