نحوه برخورد با کودک لوس، چگونه باید باشد؟

روش درست برخورد با کودکی که از نظر دیگران لوس بار آمده است و والدین هر چه کودک اراده کند به او می دهند، چیست!؟ یه مثال زیر توجه کنید:

«اطرافیان حس می کنند پسرم لوس شده است. همه می گویند چرا هر چیزی میخواهد به او می دهید. می گویم، چون اگر ندهیم گریه و داد و بیداد راه می اندازد. تقریبا هرکاری می خواهد بکند اجازه می دهیم البته به جز رفتارهای خطرناک. مثلا غذایش را با کثافت کاری می خورد، گوشتی را که باید در ماهی تابه بیندازم می گذارم او بگذارد، سی دی رو می گذارم او در دی وی دی بگذارد… از طرفی هم شنیدم که تا دوسال و نیم بودن کودک هر چی می خواهد باید به او بدهیم واقعا نمی دانم باید چکار کنم که لوس نشود چون اصلا دوست نداریم بچه ی ما لوس بشود. گاهی وقت ها بی مورد یا اگر کاری که دوست ندارد را بکنیم ما را کتک میزند لطفا راهنماییم کنید که چه جاهایی باید در مقابل خواسته هاش مقاومت کنیم؟ و آیا این اخلاقش ممکن است تا بزرگسالی ادامه پیدا کند؟»

این که شما بگذارید بچه تجربیات خودش را انجام دهد و آزمون و خطا کند خوب و درست است و در عین حال مراقب باشید به خود، سایرین و وسایل آسیب جدی وارد نکند. لوس شدن برای بچه هایی است که همه کارشان را مادر و پدر انجام می دهند یعنی کارهایی را دستور می دهد و آن ها برایش انجام می دهند. استقلال و تکیه بر توانایی های خود متعاقب آن افزایش اعتماد بنفس این بچه بهتر خواهد بود.

برای تکمیل روش تربیتی تان لطفا از این ماه به بعد برای اجابت خواسته او فاصله ای قائل شوید. یعنی وقتی می گوید CD می خواهم بگویید صبر کن ظرف هایم را بشویم بعد. یا صبر کن لباس ها را جمع کنم. اصلا در این مواقع به جر و بحث ها، گریه ها و جیغ و دادی او توجه نکنید، حتی به صورت او نگاه نکنید، مدام توضیح ندهید و اجازه ندهید با شلوغ کاری های خود شما را از خط بیرون کند که وسط کارتان ول کنید باز برید سراغ کار مورد درخواست او. این زمان ها خونسردی خود را حداقل ظاهری نشان دهید. مهربان و در عین حال روی حرفتان قاطع باشید.

سپس طبق قولتان در مورد کار مد نظر او کمکش کنید تا انجام دهد، حتما بگویید: «خب ظرف های مامان تمام شد، بریم ببینم پسر گلم چی می خواهد؟» این یعنی هم به خودم هم به تو احترام گذاشتم و روی قولم ماندم.

در مهمانی ها بهتر است کنترل شده رفتار کنید، فکر نمی کنم حتی خوشایند خودتان باشد که در خانه شما بچه ای بریز و بپاش راه بیندازد. از سن حدودا ۴ ساللگی می توانید به تعداد انگشت های یک دست برای او قوانینی بگذارید، مثلا خونه دیگران غذا روی سفره نریز، داد نزن و…

موقع کتک کاری با جدیت دست های او را بگیرید در چشمانش نگاه کنید و بگویید «کتک نه» تن جدی شما (نه داد زدن و بلند گفتن) بسیار مهم تر از کلام شماست. اگر بعد از این جمله باز به کارش ادامه داد از جلویش کنار روید و به اندازه ۳ دقیقه نه به چشمانش نگاه کنید نه جواب حرف هایش را بدهید ( اما دورا دور مراقبش باشید).