بیدار بودن نوزاد در شب، علت

آیا هنوز کودک شما شب زنده دار است و نمی خوابد؟ همۀ مادران این سؤال را تا به حال شنیده اند و از جواب دادن به آن می ترسند. عده ای عقیده دارند که بچه ها وقتی چهل روزشان تمام می شود و یا وقتی به سن سه ماهگی می رسند، باید شب ها آرام بخوابند.
بعضی از پدر و مادرها هم که می بینند فرزندشان به این سن رسیده ولی هنوز شب زنده دار است، نگران می شوند. کنار آمدن با بی خوابی های شبانه، یکی از مهم ترین مشکلاتی است که امروزه والدین با آن رو به رو هستند.
البته ناگفته نماند که عدۀ کمی از بچه ها شب تا صبح می خوابند و بیدار نمی شوند. عده ای از آنها تا ده سالگی شب زنده دارند و بعد از این سن شب ها می خوابند ولی عده ای دیگر تا سن دو یا سه سالگی نیز شب ها راحت نمی خوابند. بیدار شدن در شب برای هر بچه ای با هم متفاوت است و دلایل مختلفی دارد.
یک نوزاد ممکن است شب ها وقتی خودش را خیس کرده باشد، یا وقتی گرسنه است، از خواب بیدار شود. گاهی هم نوزادان غلت می خورند و از خواب بیدار می شوند.
گاهی کودک می خواهد دندان در بیاورد و احساس خوبی ندارد، به همین دلیل شب ها از خواب بیدار می شود، گاهی نیز کودک مرحلۀ رشدش در دورانی قرار دارد که احساس می کند اگر اطرافیانش را نبیند، آنها در این دوران وجود ندارند، بنابراین شب ها از خواب بیدار می شود تا مطمئن شود که پدر و مادرش هنوز کنار او وجود دارند.
در این حالت وقتی پدر و مادر کنار فرزندشان می روند، او آرام می گیرد و می خوابد. بنابراین آنها احساس می کنند که فرزندشان خودش را برای آنها لوس می کند ولی هدف او این است که والدینش را ببیند و خیالش جمع شود که آنها هنوز در کنار او هستند.
علت اصلی بیدار شدن های شبانۀ بچه ها این است که آنها دوست دارند محبت والدین شان را ببینند و والدین شان از آنها مراقبت کنند.
آنها نمی دانند که پدر و مادرشان دوست دارند که شب ها بخوابند و روزها از آنها مراقبت کنند. کودک به محبت پدر یا مادر خودش چه روز و چه شب نیاز دارد.
کنار آمدن با بچه های شب زنده دار به خصوص برای مادران مشکل است. اگر آنها مجبور باشند شب ها پا به پای فرزندشان بیدار بمانند، روزها خسته و ناتوان هستند. تازه دیگران نیز ممکن است از آنها انتقاد کنند و بگویند: اگه بذاری بچه یه کم گریه کنه، خودش خوابش می گیره.
نباید به این مادران این چنین گفت، آنها خودشان شب ها بیدار و خسته هستند و به حمایت دیگران نیاز دارند. عده ای از والدین حتی شب زنده داری های خودشان و کودکشان را از دیگران مخفی می کنند، چون نمی خواهند طعنه و کنایۀ دیگران را بشنوند.
گاهی اوقات هم والدین این دسته از بچه ها به کسانی که شب ها کودکشان می خوابد، حسادت می کنند و می گویند که کودک آنها چه مشکلی دارد که شب ها نمی خوابد.
گاهی نیز والدین خودشان را به خاطر توجه بیش از حد به گریه های کودک مقصر می دانند و فکر می کنند که این کار آنها باعث بیداری های کودک شان شده است. آنها با خودشان می گویند که کاش اجازه می دادند کودکشان گریه کند تا خوابش ببرد تا به شب زنده داری عادت نکرده بود.
پدر و مادرها نباید خودشان را سرزنش کنند. والدینی که شب ها کنار فرزندشان هستند، به او احساس امنیت می دهند و به او نشان می دهند که به نیازهایش توجه دارند.
اگر والدین شب ها کودک را تنها بگذارند تا گریه کند که بخوابد، کودک احساس می کند هیچ کس به او توجه ندارد و او مجبور است که تسلیم شود.
والدین این قبیل بچه ها باید بدانند که بچه های زیادی شب زنده دارند و این مشکل فقط مخصوص آنها نیست. مادری که خودش هر شب در کنار کودکش بیدار بود وقتی به خانۀ همسایه نگاه کرد و دید چراغ خانۀ آنها نیز روشن است، کمی آرام گرفت و متوجه شد که آنها نیز نوزادی دارند و در کنار او بیدار نشسته اند.
اگر کودک شما نیز شب زنده دار است، باید به او کمک کنید که هر چه زودتر این عادتش را ترک کند و شب ها بخوابد. اولاً سعی کنید که نیازهای کودک را برآورده کنید. اگر جای او خیس است، پوشکش را عوض کنید و اگر گرسنه است، به او غذا دهید تا احساس بهتری داشته باشد.
اگر باز نخوابید، برایش لالایی بخوانید. گاهی اوقات کودک با شنیدن لالایی خوابش می برد. شما حتی می توانید صدای لالایی را روی نوار ضبط کنید و برای کودک پخش کنید تا خوابش بگیرد یا می توانید پشت او را بمالید تا خوابش بگیرد.
گاهی نیز می توانید کنار او بخوابید تا او نیز بخوابد. این کار بهتر از این است که شب ها مجبور باشید چند بار از خواب بیدار شوید و به کودک شیر بدهید.
اگر در طول شب خواب کافی ندارید، روزها چرت بزنید و یا شب ها زودتر به رختخواب بروید. به خاطر داشته باشید که به مرور زمان وقتی کودکتان بزرگتر می شود از بی خوابی های او هم کم خواهد شد و شما نیز می توانید شب ها راحت تر بخوابید.