اتاق خواب کودکان، مستقل یا مشترک؟

داشتن اتاق مستقل برای هر یک از فرزندان از مسایل مهم پدر و مادر است. این مشکل در قدیم برای خانواده هایی که با چندین بچه در یک اتاق زندگی میکردند مطرح نبود و کسی انتظار نداشت که اتاق مستقلی داشته باشد.
از چند دهه قبل که کار خانه سازی رونق گرفت بعضی از مردم شروع به ساختن خانه هایی کردند که چندین اتاق خواب مستقل داشت و هر یک از فرزندان خانواده اتاق مستقلی برای خود داشتند.
وضع مسکن در سالهای اخیر با سالهای پیش فرق کرده است. بسیاری از خانواده ها در آپارتمان های شهری و مناطقی زندگی میکنند که قیمت مسکن به طور سرسام آوری افزایش یافته است.
برای این خانواده ها تهیه خانه ای با اتاق خواب کافی دشوار و گاهی غیرممکن است . پدران و مادرانی که در زمان کودکی خود با برادران و خواهرانشان در یک اتاق زندگی کرده اند اکنون با مشکل کمبود اتاق یا تقسیم کردن اتاق خواب فرزندشان رو به رو می شوند.
اگر پس از تولد فرزند دوم تصمیم دارید برای فرزندانتان اتاق مشترکی در نظر بگیرید باید با توجه به امکانات و واقعیت ها برنامه خود را تنظیم نمایید. اگر کودک مایل نباشد اتاق خود را با نوزاد تقسیم کند باید او را به نحوی آماده و راضی کنید.
وقتی درباره آمدن نوزاد حرف می زنید به او بگویید که نوزاد با او هم اتاق خواهد شد و نام اتاق او را اتاق بچه ها خواهید گذاشت. سیسمونی ، تخت و کمدی را که برای نوزاد تهیه کرده اید در این اتاق بگذارید.
بهتر است برای تغییر دکوراسیون اتاق کودک و جا دادن تخت و کمد نوزاد با کودک مشورت کنید. کودک ممکن است پیشنهاد خوبی برای این منظور داشته باشد و در ضمن فرصتی به دست آورد تا احساس خود را درباره آمدن نوزاد به این اتاق ابراز کند.
اگر کودک در این مورد مخالفتی دارد به حرف او گوش دهید ولی تابع احساسات او نشوید و به طور منطقی و واقع بینانه برخورد کنید. به او بگویید که به علت کمبود جا و نداشتن اتاق کافی بهتر است اتاقش را با خواهر یا برادر کوچکش تقسیم کند.
نوزاد ممکن است در چند ماه اول با بیدار شدن های شبانه و صدای گریه خود کودک را بیدار کند. اگر خواب کودک سبک است توصیه میشود تخت یا گهواره نوزاد را برای مدتی در اتاق خواب خود بگذارید ولی در هر حال جای تخت را در اتاق بچه ها مشخص کنید تا نوزاد برای خواب های کوتاه روزانه خود جایی داشته باشد.
پس از مدتی کودک با خواهر یا برادر کوچکش انس می گیرد و به تدریج او را به عنوان هم اتاق و همبازی خود می پذیرد و از وجودش خوشحال میشود.
یکی از مسایل مورد توجه والدین در اتاق مشترک هم اتاق شدن خواهر و برادر است. این موضوع در چند سال اول کودکی اهمیتی ندارد ولی پس از چند سال که خواهر و برادر هر کدام برای استقلال به اتاق جداگانه ای نیاز دارند اهمیت پیدا میکند.
یک دختر چهارساله شاید بخواهد بدون حضور برادرش در امور شخصی اش مستقل باشد. بخشی از این استقلال را میتوان با تعیین وقت استحمام جداگانه برای هر یک از فرزندان یا عوض کردن لباس در غیاب یکدیگر و داشتن کمد و اسباب بازی جداگانه برای هر کدام تامین کرد.
به این ترتیب آنها میتوانند بدون اتاق جداگانه هم تا حدی استقلال داشته باشند. برای تامین استقلال بیشتر میتوانید با استفاده از از یک مقسم ( پارتیشن) اتاق را به دو قسمت تقسیم کنید و دو فضای جداگانه برای هر یک از فرزندان به وجود آورید.
باید دانست که برای رشد و تکامل کودکان نیازی به اتاق جداگانه نیست. تجربه نشان می دهد که این روش زندگی در مورد بچه هایی که در اتاق مشترک بزرگ شده اند جنبه های مثبتی دارد.
مشکل هم اتاق شدن را میتوان با ایجاد روحیه همکاری و رفاقت در کودکان از بین برد. در ضمن در مورد اختلاف نظر بچه ها باید گفت که آنها معمولا برای بحث و مشاجره دنبال بهانه ای هستند و اگر اتاق مشترک این بهانه را به دست آنها ندهد بهانه دیگری پیدا خواهند کرد.