بی اختیاری ادرار در زنان، مهم ترین فاکتورها
بیماران باید در مورد موفقیت جراحی آگاه شوند و بدانند که با انجام آن ضرورتا کنترل کامل ادرار نمی باشد.
بیماران باید در مورد موفقیت جراحی آگاه شوند و بدانند که با انجام آن ضرورتا کنترل کامل ادرار نمی باشد.
جراحی هرگز خط اول درمان بی اختیاری استرسی زنان نمی باشد. دلایل بی‌اختیاری استرسی متعددند و نواقصی که اتفاق می‌افتند نیز تماما توسط بررسی‌ها و آزمایشات پاراکلینیکی کشف نمی‌شود. درمان‌هایی مانند مصرف استروژن، ورزش‌های عضلات کف لگن، استفاده از Pessaries. الکتروفیزیوتراپی، رد بی‌اختیاری motor urgency تقدم بر جراحی بی اختیاری استرسی دارد.
در بعضی موارد Duloxetion به‌عنوان مهار‌کننده جذب مجدد سروتونین- نور ادرنالین ممکن است انتخاب اول دارویی حداقل برای مدتی باشد.
بیماران باید در مورد موفقیت جراحی آگاه شوند و بدانند که با انجام آن ضرورتا کنترل کامل ادرار نمی باشد و چه بسا بهبودی نیز موفقیت محسوب می‌شود.
بعد از شکست درمان‌های محافظه‌کارانه، جراحی به بیمار پیشنهاد می‌شود ارزیابی قبل از عمل، تعیین شدت بی اختیاری، جراحی‌های قبلی، اثرات درمان محافظه‌کارانه، اختلالات ارولوژی و ژنیکولوژی همراه، تاریخچه مصرف داروها را نیز شامل می‌شود و به موارد زیر هم بیشتر باید توجه کرد.
- اثر استروژن کافی روی واژن و پیشابراه
- رد عفونت ادراری
- رد colpitis
- بیماری‌های التهابی پوست ناحیه پوبیس وجود نداشته باشد.
- سونوگرافی پرینه ال جهت بررسی آناتومی. ندرتا بررسی رادیولوژیکی یا MRI نیاز است
- رد بد خیمی‌های ژنیکولوژی
- بررسی اندیکاسیون‌های کولپورافی و هیسترکتومی همزمان
- در موارد بی اختیاری مختلط تمام علل باید بررسی urgency شود و ابتدا درمان دارویی انجام می‌شود در صورتی که این اقدام ناموفق باشد پاسخ به این سؤال که آیا یک اختلال می‌تواند باعث شروع علائم urgency شود ضروری است.
مشکل‌ترین مساله در مواردی که نیاز به جراحی است انتخاب نوع تکنیک عمل است انتخاب درست اغلب تعیین‌کننده موفقیت یا برعکس شکست درمان و ایجاد عوارض جانبی روش انتخابی است.
مهمترین فاکتورها در درمان جراحی بی اختیاری
- تحرک (موبیلیتی) پیشابراه و گردن مثانه
- پرولاپس (ترول) واژینال همزمان: خط وسط قدامی، دیفکت قدامی لترال، دیفکت سنترال، دیفکت خلفی
- دیفکت فیکساسیون پارایوترال (paraurethral )
- نقص اسفنکتر داخلی (intrinsic) (ISD )
- قیفی شدن گردن مثانه
- شلی واژن زیر پیشابراه (homock )
- عمل قبلی بی اختیاری ادراری
- جراحی قبل ژینکولوژی
- تمایلات بیمار
توصیه‌ها
- مطالعه اورودینامیک شامل سیستومتری جهت رد بی اختیاری ادراری urgency
- پروفایل‌های استرسی و استراحت پیشابراه جهت مونیتورینگ ساده تر بعد از عمل. اندازه‌گیری فشار لیک والسالوا نیز ممکن است مفید باشد.
- مشاهده و لمس واژن و کف لگن شامل تست استرس (معاینه با مثانه پر)
- سونوگرافی از کلیه‌ها، شکم و پرینه جهت معاینه حرکت، موقعیت و قیفی شدن گردن مثانه
- واکنش کف لگن به مانورهای استرسی و فشاری
- با توجه به اینکه ویدئواوردینامیک در تمام مراکز وجود ندارد به همین خاطر روش استاندارد در تشخیص بی اختیاری ادراری قبل از جراحی محسوب نمی شود اما به هر حال در بسیاری از موارد اوردینامیک معمولی همراه با سونوگرافی خوب و استاندارد پرینه‌آل یا سیتوگرام لترال اطلاعات کافی را به ما می‌دهد.
- چون MRI یک ارزیابی پیچیده و گران می‌باشد باید محدود به مواردی شود که یافته‌های آن انجام پروسیجر را الزامی می‌کند در حالی که از نظر کلینیکال و سونوگرافی امکان بررسی آن وجود ندارد.
بی‌حسی
جراحی هرگز خط اول درمان بی اختیاری استرسی زنان نمی باشد. دلایل بی‌اختیاری استرسی متعددند و نواقصی که اتفاق می‌افتند نیز تماما توسط بررسی‌ها و آزمایشات پاراکلینیکی کشف نمی‌شود. درمان‌هایی مانند مصرف استروژن، ورزش‌های عضلات کف لگن، استفاده از Pessaries. الکتروفیزیوتراپی، رد بی‌اختیاری motor urgency تقدم بر جراحی بی اختیاری استرسی دارد.
در بعضی موارد Duloxetion به‌عنوان مهار‌کننده جذب مجدد سروتونین- نور ادرنالین ممکن است انتخاب اول دارویی حداقل برای مدتی باشد.
بیماران باید در مورد موفقیت جراحی آگاه شوند و بدانند که با انجام آن ضرورتا کنترل کامل ادرار نمی باشد و چه بسا بهبودی نیز موفقیت محسوب می‌شود.
بعد از شکست درمان‌های محافظه‌کارانه، جراحی به بیمار پیشنهاد می‌شود ارزیابی قبل از عمل، تعیین شدت بی اختیاری، جراحی‌های قبلی، اثرات درمان محافظه‌کارانه، اختلالات ارولوژی و ژنیکولوژی همراه، تاریخچه مصرف داروها را نیز شامل می‌شود و به موارد زیر هم بیشتر باید توجه کرد.
- اثر استروژن کافی روی واژن و پیشابراه
- رد عفونت ادراری
- رد colpitis
- بیماری‌های التهابی پوست ناحیه پوبیس وجود نداشته باشد.
- سونوگرافی پرینه ال جهت بررسی آناتومی. ندرتا بررسی رادیولوژیکی یا MRI نیاز است
- رد بد خیمی‌های ژنیکولوژی
- بررسی اندیکاسیون‌های کولپورافی و هیسترکتومی همزمان
- در موارد بی اختیاری مختلط تمام علل باید بررسی urgency شود و ابتدا درمان دارویی انجام می‌شود در صورتی که این اقدام ناموفق باشد پاسخ به این سؤال که آیا یک اختلال می‌تواند باعث شروع علائم urgency شود ضروری است.
مشکل‌ترین مساله در مواردی که نیاز به جراحی است انتخاب نوع تکنیک عمل است انتخاب درست اغلب تعیین‌کننده موفقیت یا برعکس شکست درمان و ایجاد عوارض جانبی روش انتخابی است.
مهمترین فاکتورها در درمان جراحی بی اختیاری
- تحرک (موبیلیتی) پیشابراه و گردن مثانه
- پرولاپس (ترول) واژینال همزمان: خط وسط قدامی، دیفکت قدامی لترال، دیفکت سنترال، دیفکت خلفی
- دیفکت فیکساسیون پارایوترال (paraurethral )
- نقص اسفنکتر داخلی (intrinsic) (ISD )
- قیفی شدن گردن مثانه
- شلی واژن زیر پیشابراه (homock )
- عمل قبلی بی اختیاری ادراری
- جراحی قبل ژینکولوژی
- تمایلات بیمار
توصیه‌ها
- مطالعه اورودینامیک شامل سیستومتری جهت رد بی اختیاری ادراری urgency
- پروفایل‌های استرسی و استراحت پیشابراه جهت مونیتورینگ ساده تر بعد از عمل. اندازه‌گیری فشار لیک والسالوا نیز ممکن است مفید باشد.
- مشاهده و لمس واژن و کف لگن شامل تست استرس (معاینه با مثانه پر)
- سونوگرافی از کلیه‌ها، شکم و پرینه جهت معاینه حرکت، موقعیت و قیفی شدن گردن مثانه
- واکنش کف لگن به مانورهای استرسی و فشاری
- با توجه به اینکه ویدئواوردینامیک در تمام مراکز وجود ندارد به همین خاطر روش استاندارد در تشخیص بی اختیاری ادراری قبل از جراحی محسوب نمی شود اما به هر حال در بسیاری از موارد اوردینامیک معمولی همراه با سونوگرافی خوب و استاندارد پرینه‌آل یا سیتوگرام لترال اطلاعات کافی را به ما می‌دهد.
- چون MRI یک ارزیابی پیچیده و گران می‌باشد باید محدود به مواردی شود که یافته‌های آن انجام پروسیجر را الزامی می‌کند در حالی که از نظر کلینیکال و سونوگرافی امکان بررسی آن وجود ندارد.
بی‌حسی
آنستزی لوکال برای اسلینگ‌های رتروپوبیک یا ترنس ابتراتور بویژه وقتی که نیاز به تست سرفه حین عمل می‌باشد کافی است. غیر از این موارد آنستزی اسپاینال، اپی دورال و بیهوشی عمومی قابل انجام است. برای روش ترنس ابتراتور که بطور متوسط حدودا ۸-۶ دقیقه در دست جراح با تجربه به اتمام می‌رسد اسپاینال یا اپی دورال بیش از نیاز می‌باشد و Sedation کافی است. برای Burch یا اسلینگ آنستزی ژنرال یا اسپاینال هر دو امکان‌پذیر است.
توصیه‌های درمانی بعد از عمل:
- اگر درن در فضای رتزیوس وجود دارد یا پک واژینال تعبیه شده باشد روز دوم بعد از عمل خارج می‌شود.
- شروع ادرار کردن در روزهای سوم الی پنجم امتحان می‌شود
- کاتتر سوپراپوبیک در صورتی که حجم ادرار باقی مانده بعد از عمل کردن کمتر از 50 سی‌سی باشد خارج می‌شود
- سونوگرافی از کلیه‌ها قبل از ترخیص
- استفاده از استروژن بصورت لوکال (5/0 گرم استریول 2 بار در هفته) حتی در مواردی که سابقه کانسر پستان وجود دارد برای تمام عمر.
- حداقل ۶ هفته بعد از عمل از فعالیت‌های سنگین باید دوری کند.
- دوری از فعالیت‌های زناشویی بر اساس وضعیت ترمیم واژن بین 2 تا 4 هفته
تحرک (موبیلیتی) گردن مثانه و پیشابراه یقینا مهمترین حالت در ارزیابی قبل از عمل به منظور انتخاب صحیح و کاهش عوارض جراحی (انسداد، رتانسیون، ارجنسی) می‌باشد. تصویر برداری جهت تعیین این حالت بسیار مفید است. سونوگرافی پرینه‌آل. سیستوگرام لترال ، MRI دینامیک ارزیابی خوبی از موبیلتی گردن مثانه در زمان زور زدن می‌باشد.
- اگر درن در فضای رتزیوس وجود دارد یا پک واژینال تعبیه شده باشد روز دوم بعد از عمل خارج می‌شود.
- شروع ادرار کردن در روزهای سوم الی پنجم امتحان می‌شود
- کاتتر سوپراپوبیک در صورتی که حجم ادرار باقی مانده بعد از عمل کردن کمتر از 50 سی‌سی باشد خارج می‌شود
- سونوگرافی از کلیه‌ها قبل از ترخیص
- استفاده از استروژن بصورت لوکال (5/0 گرم استریول 2 بار در هفته) حتی در مواردی که سابقه کانسر پستان وجود دارد برای تمام عمر.
- حداقل ۶ هفته بعد از عمل از فعالیت‌های سنگین باید دوری کند.
- دوری از فعالیت‌های زناشویی بر اساس وضعیت ترمیم واژن بین 2 تا 4 هفته
تحرک (موبیلیتی) گردن مثانه و پیشابراه یقینا مهمترین حالت در ارزیابی قبل از عمل به منظور انتخاب صحیح و کاهش عوارض جراحی (انسداد، رتانسیون، ارجنسی) می‌باشد. تصویر برداری جهت تعیین این حالت بسیار مفید است. سونوگرافی پرینه‌آل. سیستوگرام لترال ، MRI دینامیک ارزیابی خوبی از موبیلتی گردن مثانه در زمان زور زدن می‌باشد.
منبع:
زندگی آنلاین
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼