سن تنها خوابیدن کودک، چرا دل نمی کند؟
سه سال اول زندگی کودک، مسئله استقلال، بزرگترین مسئله کودک است. کودک سالم به سمت استقلال در حرکت است.
هرگاه مادران از وابسته بودن ، و غیر اجتماعی بودن فرزندشان گله میکنند اولین سوالم این است: آیا فرزندتان با تماس پوستی میخوابد ؟ و بیشتر از هشتاد درصد جواب مثبت است.
اشتباهات و باورهای غلط والدین
١) گاهی پدر و مادران، از فرزند خود برای پر کردن خلا عاطفی خود استفاده میکنند. آغاز آسیب به کودک از انجا شروع میشود که استقلال کودک از ابتدا فدای وابستگی پدر و مادر شود.
سه سال اول زندگی کودک، مسئله استقلال، بزرگترین مسئله کودک است. کودک سالم به سمت استقلال در حرکت است. بزرگترین شوق و هیجان کودک وقتی است که توان راه یافتن می یابد و هر زمان که استقلالی در کاری پیدا میکند میتوانیم درخشش را در چهره شان بخونیم.
حال کودکی را تصور کنید که توانایی تنها خوابیدن را ندارد. خواب برای او چسبیدن به دیگریست. مانند فرزندی که به دنیا آمده توانایی نفس کشیدن را دارد اما مادر از شدت اضطراب حاضر به قطع بند ناف کودک نیست. دیر یا زود کودک خفه خواهد شد.
٢) گاهی ما کمبودهای خود را در کودکانمان میبینیم و انها را با محبت بی جا خفه میکنیم. کودک، تمام روز نیاز اصلی و حقیقی اش محبت، نوازش، و توجه پدر و مادر است.
مادر تمام روز این فرصت را دارد که به فرزندش محبت کند، اما گاهی احساس تنهایی ما در کودکی موجب میشود، کودک را با محبت بی جا خفه کنیم، غذا در دهانش بگذاریم، در انتخاب و پوشیدن لباسش دخالت کنیم، بر خلاف میلش در حمام کنارش باشیم، و او را در رختخواب کنار خود بخوابانیم. کودک با این روشها اشباع نخواهند شد، خفه خواهند شد.
٣) احساس گناه و عذاب وجدان از عدم توجه کافی در روز بسیاری از پدر و مادران را وادار میکند برای جبران کوتاهی خود، فرزندان خود را شبها به تخت خود بیاورند. این توجه و عشق هرگز جایگزین کمبود توجه به کودک یا غیبت پدر و مادر در وقت مناسب نخواهد بود بلکه با ایجاد وابستگی بیشتر، جای خالی محبت برای انها اسیب زننده تر خواهد بود.
٤) شنیدن این حرف که فلانی تا دو سالگی فرزندش را در تختش نگه داشت و بعد به راحتی قادر به جدا کردن اتاق خوابش شد. کودکان متفاوتند.
آیا کسی که از طبقه دوم افتاده و آسیبی ندیده دلیل موجهی برای ماست تا با اطمینان از عدم وجود آسیب آن آشتباه را تکرار کنیم ؟ قانون راهنمایی و رانندگی هشدار میدهد استفاده از موبایل هنگام رانندگی باعث تصادف می شود. افراد زیادی سالها این خطر را کردند و هیچ آسیبی به کسی و خودشان وارد نکرده ند، اما آیا میشود از استثناها قانون ساخت؟
٥) میترسم فرزندم آسیب بخورد. این نگرانی بسیاری از مادران هنگام جدا کردن فرزندشان است. معمولا بسیاری از پدر و کادرها هنگامی که تصمیم درستی میگیرند و با مخالفت، مانور، گریه های فرزندشان مواجه میشوند کوتاه می ایند و باج می دهند. این روش، بهترین روش برای تربیت کودکی ست که در عوام به آن "لوس" می گوییم.
چگونه رختخواب و اتاق فرزندم را جدا کنم :
بهترین سن برای جدایی اتاق کودک، ٥ ماهگی است یعنی بعد از تبدیل شیر نیمه شب به یک وعده و قبل از شروع اضطراب جداییست. خواب کودک معمولا در چهار ماهگی تنظیم شد ست و کودک تمام شب در تخت خود قادر به خوابیدن است.
اگر کودکان به هر دلیلی تا بعد از یکسالگی در رختخواب شما مانده، حتما باید برای جدایی او اقدام کنید.
- مدتی را در اتاق او، کنار تخت او و بدون تماس پوستی تا صبح بخوابید. هرگز دست مو یا گوش خود را وقت خواب در اختیار کودک قرار ندهید. اگر کودک عادت به تماس پوستی با شما دارد، به بهانه خواندن کتاب، عروسک یا وسیله دیگری را جایگزین کنید.
- کوتاه نیایید. کودک ممکن است دست به هر مانوری بزند تا شما را راضی کند او می‌گوید: «تشنمه»، «دلم برات تنگ شده»، «می‌شه امشب پیشت بخوابم؟»، «من میترسم»، «تو اتاقم صدا میاد»، «من مریضم»، «خوابم نمی‌بره»، «من تو اتاقم تنهام». اگر از تاریکی میترسد، چراغ خواب و چراغ راهرو را روشن بگذارید. اگر شبی ده بار به اتاقتان میاید، هر ده بار او را به تخت خودش باز گردانید.
- از جدول ستاره یا برچسب یا جایزه برای تشویق استقاده کنید. هر روزی که در تخت خودش بیدار شد یک جایزه دریافت کند.
- هیچ گاه از اتاق خواب و تخت خواب کودک برای تنبیه استفاده نکنید. از کودک نخواهید برای تنبیه به اتاقش رفته روی تختش بنشیند و به کار بدش فکر کند.
- هرگز تحت هیچ شرایطی حتی بیماری او را به تخت خود بازنگردانید. در صورت لزوم شب را کنار تختش بخوابید.
- عادت‌های خواب جالب بسازید. مثلا ممکن است خواندن یک کتاب مورد علاقه در محل خاصی از اتاق خواب برای کودکتان بسیار جالب باشد یا دوش گرفتن، گوش کردن به یک موزیک و خوردن یک خوراکی مورد علاقه و سپس مسواک زدن به همراه آواز خواندن، دعا کردن، حرف زدن درباره اتفاقات روزانه و آداب بوسیدن و به آغوش گرفتن همگی می‌توانند بخشی از عادات خواب کودک شما باشند.
ـ جذابیت و آرامش فراهم کنید . یک عروسک خرسی «مامان» یا «بابا» تهیه کنید و به او بگویید آنها مراقبش هستند.
پتو و ملحفه‌های زیبا تهیه کنید. اجازه بدهید کودک خودش پتویش را انتخاب کند.
برای شروع یک هدیه در نظر بگیرید. مثلا برایش یک مسواک جدید بخرید. اگر او توانست یک شب را تنها در اتاقش بخوابد صبح روز بعد یک جایزه کوچک به او بدهید.
- یک مهمانی خواب برگزار کنید. به اتاق خواب کودک بروید و در اتاقش قبل از خواب همگی یک خوراکی خوشمزه بخورید یا باهم آواز بخوانید. اجازه بدهید تا کودک در شب با اتاقش آشنا شود.
- حتما قبل از خواب کودک را کمی به آغوش بگیرید و با جملات مثبت و تأکیدی آرامش کنید. ترس‌ها را از کودک دور کنید و یادآوری کنید که پدر و مادرش مراقب و محافظ او هستند و شبها به اندازه روزها خوب و آرامش بخش هستند.
مضرات ماندن کودک در رختخواب پدر و مادر :
- ایجاد وابستگی شدید در کودک
- احتمال ایجاد اضطراب به خاطر وابستگی شدید
- بعد از سن ٣ سالگی، همانند سازی با والد از جنس مخالف و ایجاد اختلالات شخصیت در بزرگسالی
دوستانی که تصور دارند تا سالها در رختخواب پدر و مادر مانده اند و آسیبی ندیدند حتما با کمک یک روانشناس تمام آسیبها را شناساسی خواهند کرد. همان طور که ما در مورد سلامتی قلبمان نظر کارشناسانه نمیدهیم، آسیب روانی هم زخم روی دست نیست که قابل رویت باشد و نیاز به تشخیص متخصص می باشد.
منبع:
مهکام
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼