سندرم داون در کودکان، آموزش آن ها چگونه است؟

سندرم داون یا منگولیسم، یک بیماری کروموزمی و ژنتیکی است که طی آن، رشد جسمی و روحی فرد دچار اختلال می شود.

سندرم داون، نوعی اختلال کروموزمی در کروموزم شماره ۲۱ می باشد و علل مختلفی دارد که مهم ترین آنها باردارشدن زنان در سنین بالای ۴۰ سال است.

یکی از مهم ترین دلایل خطر باردار شدن بالای سن ۴۰ سال، بروز همین اختلال کروموزمی می باشد.

یک فرد مبتلا به سندروم داون، نمی تواند مانند سایر افراد به راحتی از پس کارهای خود برآید.

والدین کودک مبتلا به سندروم داون، باید آموزش های ویژه ای به او دهند تا بتواند توانایی خود را برای انجام کارهای روزمره اش بالا ببرد.

آموزش کودک مبتلا به سندرم داون

1- والدین به محض این که متوجه شدند فرزندشان به این اختلال مبتلاست، باید از سنین پایین، مداخلات زودهنگام خود را آغاز کنند.

مداخلات درمانی برای افزایش مهارت های کودک مبتلا به سندروم داون می تواند شامل گفتار درمانی، فیزیوتراپی و کاردرمانی باشد، چون اغلب کودکان مبتلا به سندروم داون از اختلالات گفتاری رنج می برند و حتما باید تحت نظر گفتار درمان باشند.

همچنین در برخی موارد، مشکلات شنوایی در این کودکان وجود دارد که باید سریعا به شنوایی‌سنج مراجعه کرد و اقدامات لازم جهت گرفتن سمعک را انجام داد.

2- والدین باید تصمیم بگیرند که آیا کودک خود را به مدرسه عادی بفرستند، یا او را در مدارس کودکان استثنایی ثبت نام کنند. البته این موضوع به سلامت جسمی و عقلی کودک نیز بستگی دارد. اگر کودک بتواند ارتباط خوبی با کودکان دیگر برقرار کند و از لحاظ عقلی نیز مشکل زیادی نداشته باشد، با صلاحدید معلمین مدرسه می توان او را در مدارس عادی ثبت نام کرد.

بسیاری از اهداف برنامه های آموزشی این کودکان، مستقل شدن آنها در اجام کارهایشان می باشد

3- برنامه های آموزشی برای این گونه کودکان معمولا بیشتر از کودکان سالم می باشد، زیرا آنها یک سری از توانایی های افراد سالم را ندارند. بنابراین برای آموزش نباید فشار بیش از حد به آنها وارد کرد، بلکه با دادن وقت استراحت و بازی و در نظر گرفتن تشویق های مناسب، زمینه را برای پیشرفت آنها فراهم کرد.

4- بسیاری از اهداف برنامه های آموزشی این کودکان، مستقل شدن آنها می باشد، مثلا در ابتدا این کودکان برای لباس پوشیدن، غذا خوردن ، راه رفتن و ...، بسیار به والدین خود وابسته هستند، اما با گذراندن آموزش های لازم می توانند این مهارت ها را کسب کنند.

5- هر گونه مشکل جسمی این کودکان را باید در نظرداشت و برنامه های آموزشی را باید طوری تدوین کرد که منجر به بدتر شدن این مشکلات نشود، مشکلاتی مانند ضعف بینایی، ضعف شنوایی، افزایش فشار خون، مشکلات ریوی، چاقی و سرطان خون.

نکته

بهره هوشی کودکان مبتلا به سندروم داون متفاوت است و معمولا بر اساس یک طبقه بندی علمی، آنها را به چهار دسته تقسیم بندی می کنند. دسته اول از همه باهوش ترند و برنامه های آموزشی برایشان بسیار مفید و پر فایده می باشد، اما متاسفانه هر چه به دسته چهارم نزدیک می شویم کند ذهن تر شده و حتی فعالیت های شخصی مثل رفتن به دستشویی را به سختی یاد می گیرند.

بنابراین اگر چنین کودکی دارید، حتما بهره هوشی او را بسنجید و طبق آن، از کودک خود انتظار داشته باشید و بیش از حد به او فشار نیاورید.

منبع: تبیان