دعوای کودکان در خانواده، کلافه شدم!

عادلانه و متناسب با سن و فهم کودک برخورد کنید. رفتار عادلانه لزوما به معنای رفتار یکسان نیست.

چهار گام برای خاتمه دادن به دعوای کودکان با یکدیگر عبارت است از:

قبل از گریه بچه ها دعوا را متوقف کنید. ممکن است نیاز باشد بطور فیزیکی بچه ها را جدا کنید و هر یک را در گوشه ای از اتاق بنشانید.

خونسرد باشید. ممکن است غیر عملی به نظر برسد اما گاهی چنین کاری از بدتر شدن اوضاع جلوگیری می کند. تا حد ممکن سعی کنید انرژی خود را نگه دارید تا بتوانید بازخورد مثبت به رفتارهای مورد پسندتان بدهید.

به کودکان بگویید که بعدا در مورد آن صحبت میکنید. کودکان نیز اغلب در ابتدا ناراحت تر از آن هستند که به حرف شما گوش دهند. پس صبر کنید تا آرام شوند و سپس راجع به موضوع با آنها حرف بزنید. زمان صحبت کردن ممکن است حتی روز بعد باشد.

اقدام کنید. در مورد یک راه حل یا مجازات تصمیم بگیرید. به کودک بگویید که تصمیمتان چیست و آنرا عملی کنید.

دعوا فقط فیزیکی نیست. گاهی اوقات که حرفهای زشت یا صدا زدن بین بچه ها رد و بدل می شود نیز باید دخالت کنید.

نکاتی برای برخورد با دعوا

عادلانه و متناسب با سن و فهم کودک برخورد کنید. رفتار عادلانه لزوما به معنای رفتار یکسان نیست. برای مثال نمی توان با یک کودک 6 ساله و یک کودک 2 ساله بطور یکسان برخورد کرد.

مقایسه منفی نکنید. برخورد با احساسات همراه با تضاد و درگیری برای هر کسی مشکل است. زبان گزیدن برای انتقاد از کودکی که نمی داند کار بهتر چیست یا خطاب کردن دیگری با عنوان" دردسر ساز" کمکی نمی کند و ممکن است کودک احساس آزار یا تنفر کند.

علت دعوا را بفهمید، بنابراین می توانید بهترین راه برای مقابله با آن را انتخاب کنید. برای مثال، اگر یک کودک یک اسباب بازی را از خواهر و یا برادرش گرفته است، باید دخالت کنید. اگر اینکار را نکنید، کودک یاد می گیرد که دعوا راهی برای پس گرفتن وسایلش است. با نظارت مستمر بر رفتار کودکان می توانید دلیل دعوای آنها را متوجه شده و در مورد مجازات آنها بهتر تصمیم گیری کنید.

اجازه دهید قوانین خانواده کار را انجام دهند. اگر کودکان انتظارات شما را درک می کند، بسیار آسان تر خواهد بود که رفتاری پایدار و بر اساس همان انتظارات نسبت به او داشته باشید. به کودکان خود قانون خانواده را یاد آوری کنید.

برای بازی برنامه داشته باشید. همه دعوا ها برابر نیستند. برنامه داشتن مکم می کند که اختلاف نظرهای کوچک تر را همانند دعواهای بزرگ مدیریت کنید. برای مسائل متفاوت مجازات های متفاوت منظور کنید.

استفاده از مجازات

عواقب می توانند شکلی موثر از نظم و انضباط باشند در زمانی که کودکان نتوانند خود مشکلشان را حل کنند و دخالت والدین ضروری شود.

در اینجا نحوه بکارگیری مجازات در زمانی که بچه ها دعوا می کنند شرح داده می شود:

فعالیت یا بازی را با جمله ای مانند " شما می توانید زمانی دوباره از کامپیوتر استفاده کنید که یاد بگیرید هر دو از آن استفاده کنید" یا "چون دعوا کردید تلویزیون برای نیم ساعت خاموش می شود" متوقف کنید.

اسباب بازی و یا اشیا دیگر را بردارید. به عنوان مثال ، "وقتی می توانید دوباره با آن بازی کنید که بتوانید با هم کنار بیایید" .

چیزی که می خواهید انجام دهید را به تاخیر بیندازید به عنوان مثال ،" تا زمانی که دعوا می کنید به پارک نخواهیم رفت"

بچه ها را از هم جدا کنید. مطمئن شوید که هیچ کدام به چیزی که عامل دعوا بوده دسترسی نداشته باشند. برای مثال" کاری که خواستم را انجام ندادید پس ۵ دقیقه باید از هم جدا شوید"

چیزی به آنها ندهید. به عنوان مثال، " از آنجا که دعوا کردید ما قصد داریم که... " .

اگر کودکان همکاری نکردند مجازات را تکرار کنید. مثلا دسترسی به تلویزیون یا کامپیوتر را نیم ساعت دیگر تمدید کنید.

مجازات های کوتاه و بلادرنگ بهترین نتیجه را دارند. نیم ساعت جدایی از عروسک مورد علاقه، یک شب ندیدن برنامه تلویزیونی مورد علاقه، یا چند دقیقه سکوت کافی است تا پیامتان را به کودک انتقال دهید. نکته اینست که انضباط به معنای تنبیه نیست بلکه کمک به درک عواقب مشخص و منفی دعوا کردن است.

اگر دعوا به موضوع دیگر تسری پیدا کرد آرام بمانید. اگر آنها شروع به بحث در مورد اینکه چه کسی مسئول دعوا بود، نمودند، مثلا بگویید " در دعوا بیش از یک نفر دخیل است" اگر شروع به دعوا با شما نیز کردند، مثلا بگویید" همین الان از تماشای تلویزیون برای تمام شب محروم شدید" و چنانچه دعوا ادامه پیدا کرد یک مجازات دیگر در نظر بگیرید.

مراحل بالا برای کودکان سه سال و بیش تر توصیه می شود. کودکان کم سن تر هنوز ممکن است راهی برای کنترل احساسات و رفتار خود پیدا نکرده و عواقب را درک نکنند. با این کودکان، تکنیک پرت کردن حواس می تواند موثرتر باشد.

کنار آمدن با احساسات خود

سطح استرس شما ممکن است در دعوای بچه ها افزایش یابد ولی آرام بودن در این شرایط بسیار مفیدتر است، بسیاری از والدین می گویند که اگر ناراحت شوند دعوا بدتر می شود. اما برخی مسائل ناراحت کننده تر بوده و می بینید که باعث می شوند بسیار زودتر از گذشته کنترل خود را از دست بدهید. به خودتان استراحت بدهید.

در اینجا تمرینی ارائه می شود که در صورت عصبانیت از دعواهای کودکان می توانید برای آرام شدن انجام دهید: صبر کنید، 10 ثانیه بشمارید و سپس اقدام کنید.

آن 10 ثانیه اغلب زمان کافی برای آرام کردن احساسات را به شما می دهد. اگر اینکار کمکی نکرد، می توانید از فرد بزرگسال دیگری برای حل و فصل مسئله کمک بگیرید تا اندکی استراحت کنید.

اقدامات پس از دعوا

آنچه که شما بعد از دعوا انجام می دهید به کودکان یاد می دهد که چکونه مشکلات بین خودشان را حل و فصل کنند. برای نتیجه بهتر صبر کنید که همه چیز آرام شود و کودکان برای شنیدن استدلال آماده شوند.

اجازه دهید بچه ها کلام آخر را بدانند. به عنوان مثال بگویید " من تصمیم گرفتم که هیچ یک از شما از کامپیوتر استفاده نکند تا زمانی که راهی برای جلوگیری از دعوا پیدا کنیم. متوجه شدید؟ خوب ، حالا مایل به حل این مشکل هستید؟ عالیست".

دیدگاه هر یک از کودکان را راجع به مشکل بشنوید.

از کودکان بخواهید که هر کدام نظرشان را راجع به چاره مشکل بگویند. می توانید در ارزیابی انتظاراتشان به آنها کمک کنید. برای مثال بگویید" تگان این عادلانه است که کامپیوتر همیشه در اختیار تو باشد؟"

بطور جمعی فکر کنید. به کودک اجازه دهید تمام راه حل ها را تحلیل کند و بدون اینکه نظرات غیر عملیشان را نقد کنید به فکر کردن تشویقشان کنید. ایده های خود را هم بگویید و همه را روی کاغذ بیاورید.

به ایده ها امتیاز دهید. شروع کنید از کودکان بخواهید که بگویند کدام ایده ها جواب نمی دهند و بدنبال راه حلی با بیشترین مزایا و کمترین معایب باشید. برای مثال بگویید" این راه حل جواب می دهد؟ مزایا و معایبش چیست؟"

اگر راجع به ایده ای نظری ندارید آنرا کنار گذاشته و بعدا دوباره مورد بررسی قرار دهید. می توانید از کودکان بخواهید که با هم روی ایده ها مشورت کنند یا از افرادی که مشکل مشابهی داشته اند همفکری بخواهید. در این راستا وبسایت ها و کتاب های آموزشی تربیتی می تواند مفید باشند.

هنگامی که همه بر یک رویکرد توافق کردید، آن را امتحان کنید و تاثیرش را ببینید. اگر اوضاع بهتر نشد برگردید و دوباره شروع کنید.

چه زمانی کمک بگیریم

اگر پرخاشگری زیادی را در کودکان مشاهده می کنید. وقت آنست که اقدام کنید.

دعوا اگر بدون کنترل، مکرر و شدید باشد یک مشکل جدیست. اینکار باعث افسردگی کودکان و مشکلات آینده در روابط می گردد. در مقابل، روابط حمایت کننده با نزدیکان، خانواده و دوستان به کودکان در انطباق با تجربیات منفی در آینده کمک می کند.

دعوایی که شامل تهدید، زورگویی و یا پرخاشگری فیزیکی باشد قبل از اینکه کسی صدمه ببیند، باید به سرعت متوقف شود. هر قدر که جر و بحث کودکانه طبیعی است پرخاشگری فیزیکی غیر طبیعی است. 3% دعوای خردسالان را پرخاشگری فیزیکی تشکیل می دهد.

بعضی از بچه ها دچار علایم بیش فعالی و عدم توجه، به شیوه های خطرناک عمل کرده و در مدیریت رفتار خود مشکل دارند. اگر احساس می کنید این موضوع درباره کودک شما صدق می کند، بهتر است به مرکز بهداشتی تخصصی تشخیص کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی (ADHD) مراجعه کنید.

اگردر دعوای کودکان احساس ضعف و یا سردرگمی می کنید، بهتر است که کمک بگیرید. شما می توانید با صحبت کردن با خانواده، دوستان و دیگر والدین شروع کنید. اگر بطور فوری نیاز به مشورت دارید می توانید از مراکز مشاوره تلفنی خانواده کمک بگیرید.

خیلی ساده تر است که مشکل دعوای کودکان را از همان ابتدا حل کنید تا وقتی که اینگونه رفتارها گسترش یافته باشند. اگر نگرانی دارید که کودکتان پرخاشگری فیزیکی یا کلامی دارد بهترین راه حل مشورت با یک متخصص خواهد بود.

منبع: سلامت بانک