حرف شنوی در کودکان، چطوری ممکنه؟

واداشتن بچه ها به حرف شنوی از والدین می تواند کار دشواری باشد. بچه ها از روزی که متولد می شوند رشد می کنند تا مستقل بشوند. بچه ها به محض این که بتوانند شروع به به چالش کشاندن اقتدار و سنجیدن مرزهایی که برایشان تعیین شده است می کنند. با این روش است که آن ها یاد می گیرند و رشد می کنند. ما به عنوان والدین مسئول آموزش و تربیت فرزندانمان هستیم. به عهده ما است که مرزها را تعیین کنیم و وقتی این مرزها به چالش کشیده می شوند اقتدار خود را نشان بدهیم. این به معنای حکمرانی با خشم و خشونت نیست. نظم و انضباط را باید تمرین کرد چون ما آنقدر بچه هایمان را دوست داریم که نمی توانیم به آن ها اجازه بدهیم رفتار غیر قابل قبولی داشته باشند. همیشه باید با محبت و خلاقیت و متناسب با سن کودک، او را تربیت کرده و نظم و انضباط را برقرار کنیم. در این جا چند نکته تربیتی پیشنهاد می شود. به خاطر داشته باشید که بچه ها و خانواده ها متفاوت هستند بنابراین هرچند ممکن است یکی از این شیوه ها برای یک کودک کارساز باشد، ممکن است همین شیوه برای کودکی دیگر اثر نداشته باشد یا اصلا مناسب خانواده شما نباشد.

بچه های زیر یک سال

محکم "نه" بگوئید

دوباره راهنمائی کنید، حواس بچه را پرت کنید، یا بچه را از موقعیتی که در آن هستید خارج کنید.

کودکان نوپا-پیش دبستانی های ۲-۴ سال

محکم "نه" بگوئید

کودک را به جایی ببرید که در آن مجبور است بی حرکت بنشیند (یک دقیقه به ازای هر سال سن کودک)

کودک را مجبور به عذرخواهی کنید

بگذارید ساعت به کودک بگوید ساعت خواب است؛ این باعث می شود والدین "آدم بد" نشوند

از کودک انتظار داشته باشید ریخت و پاش های خودش را جمع کند

فقط برلی نافرمانی عمدی از تنبیه بدنی استفاده کنید

بچه های دبستانی 5 - 8 سال

کودک را به جایی ببرید که در آن باید بی حرکت بماند

از کودک بخواهید عذرخواهی کند

او را به عنوان تنبیه در خانه نگه دارید یا امتیازات دیگری را از او بگیرید

کار بدنی یا کار فکری اضافه از او بخواهید (برای مثال اگر کودک را به خاطر این که اجازه نداده است دیگران از وسایل او استفاده کنند تنبیه می کنید از او بخواهید در مورد بخشندگی مطلبی بنویسد)

فقط برای نافرمانی عمدی از تنبیه بدنی استفاده کنید

تازه نوجوان های ۹-۱۲ سال

فرزندتان را به جایی ببرید که برای مدتی طولانی اجازه حرکت نداشته باشد. کودک باید بدون هیچ فعالیتی باشد تا به رفتار و نگرش خود فکر کند. جای خسته کننده ای مثل میز تحریر خالی یا میز نهارخوری رو به دیوار را برای این کار انتخاب کنید. کودک را به اتاقش نفرستید چون در آن جا کتاب ها و اسباب بازی ها حواس او را پرت می کنند. هدف این کار از میان برداشتن محرک های محیطی است تا کودک بتواند بر شرایط موجود تمرکز کند)

اجازه بیرون رفتن از خانه به او ندهید یا امتیازات دیگری را از او بگیرید

کارهای اضافی و بیشتری برای او تعیین کنید

از پول تو جیبی او کم کنید (اساسا نوعی جریمه احتمالا برای بد صحبت کردن است)

از کودک بخواهید عذر خواهی کند

نوجوان های 12- 18 سال

اجازه بیرون رفتن از خانه را به نوجوان ندهید یا امتیازات دیگری را از او بگیرید

امتیازی را که کودک دوست دارد داشته باشد به تاخیر بیندازید (گرفتن گواهینامه رانندگی یا خاموشی دیرتر)

از او بخواهید عذرخواهی بکند

از او بخواهید برای پرداخت خسارت یا بدهی کار کند

به او پول تو جیبی ندهید

هر روش تنبیهی را که برای دقیق و خوش رفتار نگه داشتن بچه ها انتخاب کردیم باید به خاطر داشته باشیم که مچ بچه ها را موقع انجام دادن کارهای خوب بگیریم. باید در هر زمان ممکن رفتار خوب بچه ها را تحسین و تقویت کنیم تا کمتر مجبور به اصلاح و تنبیه آن ها بشویم.