آینده کودک من، دست پدربزرگ و مادربزرگشه

در تازه‌ترین تحقیقات انجام شده توسط محققان کالج بوستون مشخص شده است ارتباط هرچه بیشتر کودکان یک خانواده با پدر بزرگ و مادربزرگشان می‌تواند آینده‌ای درخشان برای نسل آینده در جامعه ایجاد کند.

زندگی صنعتی و توسعه شهرنشینی باعث شده تا بسیاری از والدین هر دو شاغل باشند نکته‌ای که در نهایت به استفاده از خدمات مهدهای کودک، موسسات آموزشی و پرستارهای خانگی منجر شده است تا والدین بتوانند برای کسب درآمد و انجام وظایف شغلی خود خارج از منزل روزگار سپری کنند. این درحالی است که تحقیقات انجام شده در کالج بوستون مشخص کرده است کودکانی که در دوران کودکی بیشتر در کنار پدر بزرگ‌ها و مادر بزرگان خود باشند آینده‌ای درخشان‌تر نسبت به دیگر کودکان خواهند داشت.

در این تحقیقات مشخص شده است کودکان دختر در سنین بلوغ و میان‌سازی زندگی نرمالی را طی می‌کنند و مسئولیت‌پذیری پسران نیز بیشتر همنوعان خود که در مهد کودک بزرگ شده‌اند بوده است.

اضطراب جدایی به حداقل می‌رسد

هیلی بورس نویسنده مقالات مختلف نگهداری کودکان در این زمینه می‌نویسد: اولین امتیازی که ماندن کودکان کنار پدر بزرگ و مادربزرگ‌هایشان ایجاد می‌کند کاهش اضطراب جدایی از والدین است.

بورس تاکید می‌کند اغلب کودکان بخصوص در سنین بین یک تا 4 سال هنگامی که برای اولین بار قرار است تنها در مهدکودک بمانند و شاهد دور شدن والدین خود هستند این اضطراب را تجربه خواهند کرد که در نهایت این اضطراب طی سنین بزرگسالی آنها نیز مشکل‌ساز خواهدشد.

به گفته این نویسنده مقالات خانوادگی اهمیت ماندن کودکان کنار پدر بزرگ و مادربزرگ‌ها تنها کاهش این اضطراب نیست چون دستاورد دیگر این ارتباط می‌توان استحکام و اهمیت توجه به کانون خانواده در بزرگسالی کودکان یعنی نسل آینده جامعه باشد.

افزایش سطوح شادی

تحقیقات انجام شده در سال ۲۰۱۵ میلادی بیانگر آن است که حضور کودکان کنار پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها می‌تواند به کاهش سطوح مختلف افسردگی در میان هر دو گروه بیانجامد چون نه تنها کودکان در این شرایط احساس آرامش دارند بلکه مسن‌ترها نیز از اینکه توانسته‌اند کاری مفید برای جامعه و خانواده خود انجام دهند خرسند خواهند بود.

سارا مورمن، جامعه شناس ارشد حاضر در تحقیقات کالج بوستون در این زمینه می‌گوید: اگر توجه کرده باشیم هنگامی که کودکان در منزل پدربزرگ یا مادر بزرگشان هستند دائم مشغول صحبت با یکدیگرند اما نکته اصلی اینجاست که کودکان بیشتر شنونده تجارب و داستان‌های زندگی واقعی پدربزرگ یا مادر بزرگشان هستند که غالبا با سئوال‌هایی از سوی کودکان مطرح شده است.

مورمن این اتفاق را نقطه‌ای طلایی در زندگی آتی کودکان دانسته و می‌گوید: قطعا شنیدن داستان‌های پدربزرگ یا مادر بزرگ می‌تواند روشن‌گر راه آیند کودکان باشد تاجایی که کودکان در آینده می‌توانند دقیقا از تجارب داستان‌هایی که شنیده‌اند برای عبور و غلبه بر مشکلات استفاده کنند.

گسترش روابط اجتماعی

در این زمینه تحقیقاتی مجزا در دانشگاه آکسفورد نیز انجام شده است که در آن محققان به این نتیجه رسیده‌اند ارتباط کودکان با پدر بزرگ یا مادر بزرگ خود می‌تواند به گسترش روابط اجتماعی او در زندگی بزرگسالی اثرگذاری مثبتی داشته باشد. محققان آکسفورد در این ارتباط می‌گویند: دایره ارتباطی پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها با افراد هم سن و سالشان بسیار بزرگ است و معمولا کودکان شاهد این روند هستند بنابراین ناخودآگاه می‌آموزند چطور باید با هم‌نوعان خود ارتباط برقرار کنند و رازهای نگهداری این ارتباط چیست. درحالی که زندگی روزمره حال حاضر جوامع مختلف خلاصه شده در ارتباطات مجازی و استفاده از شبکه‌های اجتماعی که ارتباط میان افراد در آن به صورت حقیقی به حداقل خود رسیده است.

حریمی ایمن

یکی از مهمترین دغدغه‌های والدین بخصوص در دوران بلوغ کودکان امنیت دلبندانشان است درحالی که تنهایی آنها به دلیل مشغله کاری والدین می‌تواند پاشنه آشیل مشکلاتی باشد که بعضا خانواده‌ها را درگیر کرده است. در این زمینه سوزان نیومن، روانشناس اجتماعی توضیح می‌دهد: ارتباط گسترده کودکان با پدربزرگ‌ و مادربزرگشان می‌تواند حریمی ایمن برای دوران نوجوانی آنها باشد.

به گفته نیومن: معمولا کودکان به پدربزرگ و مادربزرگشان اعتماد کاملی دارند و اصولا رازهای زیادی را با آنها درمیان می‌گذارند که بعضا والدین از آنها خبر ندارند بنابراین گسترش این ارتباط می‌تواند عاملی در بهبود ارتباطات اجتماعی کودکان در این دوره باشد.

این روانشناس اجتماعی به والدین توصیه می‌کند اجازه دهند کودکانشان در کانون گرم خانه پدربزرگ یا مادربزرگشان رشد و نمو داشته باشند به این دلیل که خمیرمایه شخصیتی آنها با این ارتباط انگونه که لازم است شکل گرفته و می‌تواند آینده‌ای درخشان را برای نسل آینده تدارک ببیند.