کنترل هوش هیجانی در کودکان، چند توصیه

هوش هیجانی از جمله پارامتر هایی ست که هر فردی در دنیا امروز به آن نیاز پیدا می کند.

هوش هیجانی از جمله پارامتر هایی ست که هر فردی در دنیا امروز به آن نیاز پیدا می کند و سکوت و تفکر از راه های ارتقای آن می باشند.

سکوت همیشه برای کودکان با جملات امری مثل :"ساکت باش !" همراه بوده است و برای همین همواره چیزهای بدی را در ذهن کودک تداعی می کند در حالیکه در واقعیت امر سکوت ابزاری ست لازم تا تمام انسان ها چه کودک و چه بزرگسال با خود خلوت کنند و هیجانات خود را بهتر بشناسند و آن ها را کنترل کنند. تمرین دقیقه های سکوت تمرینی ست برای یافتن هدیه ی سکوت.

دقیقه های سکوت

تخلیه ی هیجانی با سکوت ارتباط مستقیم دارد. برای برقراری سکوت در خانه، مهد کودک یا مدرسه کافی است یک نفر تکلیف کوچکی ارائه دهد که با آن سکوت برقرار شود. این تکلیف یا تمرین بیشتر با طنین صدا ها سروکار دارد و بسیار موثر تر از گفتن جمله ی امری ساکت باشید است.

برای این کار می توان از یک زنگوله یا سه پایه ی ضربی یا هرچیز دیگری که صدایی طنین انداز تولید کند، استفاده کرد. در دقیقه ها یا تمرین های سکوت همانطور که از اسم آن پیداست، باید به صدا گوش داد.

روش اجرای این تمرین بدین گونه است: همه ی افراد چشم هایشان را می بندند ومربی به زنگوله ضربه می زند و به تدریج صدا را آهسته تر می کند. هرکس نتواند صدا را بشنود، چشم هایش را باز می کند، سکوت می کند و منتظر می ماند تا همه چشمهایشان را باز کنند.

البته این تمرین به تنهایی جذابیت خود را بسیار سریع از دست می دهد و دیگر اثر نمی کند.بنابراین اگر بخواهیم ازتمرین دقیقه های سکوت استفاده کنیم باید خلاق باشیم و در آن ابتکار به خرج دهیم.

برای مثال می توان در کنار یک پنجره باز نشست، چشم ها را بست و به صدا ها گوش داد. در این مدت کسی نباید صحبت کند. وقتی زمان سکوت سپری شد، یک نفر شنیده های خود را بازگو می کند تا آنها را جمع بندی کنیم.

از جمله تمرین های دقایق سکوت تمرین دایره ی طنین است که در آن دایره وار روی زمین می نشینیم. چشم هایمان را می بندیم. از یک گوی طنین انداز استفاده می کنیم.البته این کار را می توان با هر چیز دیگر که هنگام غلتیدن صدا تولید می کند نیز انجام داد.

سپس یک نفر گوی را به سمت دیگری می غلتاند و همه گوش می کنند تا تشخیص دهند گوی به کدام سمت حرکت می کند. آنگاه گوی نزد هرکس ایستاد او باید چشم هایش را باز کند و آن را مجددا به سمت دیگری بغلتاند.

تمرین دیگر لمس اشیا در دقیقه های سکوت است. بدین ترتیب که در آن افراد دایره وار روی زمین می نشینند و تعدادی سنگ یا صدف های حلزونی را که از قبل جمع آوری کرده اند در اطراف خود پراکنده می سازند.

سپس یک نفر یک سه پایه ی ضربی یا زنگوله بر می دارد. ابتدا همه چشم هایشان را می بندندو سپس با هر صدا، سنگ یا صدف را دست به دست هم می دهند.

هر کس آن شی را لمس یا احساس می کند و سعی می کند ردی از نیرو یا سکوت را در آن بیاید. وقتی یک دور تمام شد، اشیا را در وسط می گذارند و به آن ها خیره می شوند و سعی می کنند با چشم باز آن ها را تشخیص دهند.

البته در طول تمرین همه سکوت می کنند و آرامش کامل برقرار است. پس از پایان تمرین می توان بلند تر از قبل سرو صدا کرد و درباره ی آنچه گفته شده صحبت و تبادل نظر کرد.