آیا التهاب پروستات درمان میشود؟
پروستاتیت التهاب غده پروستات است. این التهاب ممکن است بر اثر عفونت و همچنین علل مختلف دیگری ایجاد شود.
پروستاتیت التهاب غده پروستات است. این التهاب ممکن است بر اثر عفونت و همچنین علل مختلف دیگری ایجاد شود. در سطح ایالات متحد آمریکا پروستاتیت سالانه مسؤول ۲ میلیون پذیرش سرپایی در بخش‌های ارولوژی محسوب میشود.
غده پروستات بخشی از سیستم تولید مثل مردان است. پروستات مجرای ادرار را میپوشاند، لولۀ باریکی که ادرار و منی از طریق آن از بدن خارج میشوند. عملکرد اصلی پروستات تولید مایع منی با هدف انتقال اسپرم از طریق مجرای ادرار است.
NIH بر سر تعریف و طبقهبندی زیر در مورد پروستاتیت به اجماع رسیده است:
1. پروستاتیت باکتریایی حاد:
بر اثر یک عفونت باکتریایی ایجاد میشود و به طور معمول به شکل ناگهانی آغاز شده و شامل علایم شبه آنفولانزا است. این نوع پروستاتیت کمترین شیوع را در میان 4 نوع مختلف آن دارد.
۲. پروستاتیت باکتریایی مزمن:
با عفونتهای مکرر غده پروستات متمایز میشود. در فاصلۀ بین حملات، علایم ممکن است خفیف باشد یا بیمار حتی خود را فارغ از علایم احساس کند، به هر جهت درمان موفق آن دشوار است.
3. پروستاتیت مزمن / سندرم درد مزمن لگن:
اغلب موارد پروستاتیت در این دستهبندی قرار میگیرند، و به هر جهت کمترین درک در مورد آن وجود دارد. این نوع پروستاتیت ممکن است بسته به حضور یا غیاب سلولهای دچار تقابل با عفونت در ادرار، منی، و مایع پروستاتیک به صورت التهابی یا غیر التهابی مشخص شود. اغلب اوقات شناسایی یک علت خاص برای آن مقدور نیست. علایم ممکن است بیایند و بروند یا به صورت مزمن باقی بمانند.
۴. پروستاتیت التهابی فاقد علامت:
این اختلال اغلب به صورت تصادفی در طول بررسی وضعیت باروری یا سرطان پروستات تشخیص داده میشود. افراد دچار این شکل از پروستاتیت شکایتی از علامت یا ناراحتی ندارند، اما ممکن است در مایع منی یا پروستاتیک آنها سلولهای تقابل با عفونت وجود داشته باشد.
پروستاتیت ممکن است توسط باکتریها نشت کرده به داخل پروستات از راه دستگاه ادراری (شایعترین علت باکتریایی) و نیز از گسترش مستقیم یا گسترش لنفاوی از ناحیۀ راست روده ایجاد شود. در عین حال امکان بروز آن بر اثر ریزذرات منتقل شده از راه ارتباط جنسی مثل نیسیریا گونورهآ، کلامیدیا تراکوماتیس، یا HIV وجود دارد. دیگر ارگانیسمهای مسؤول عفونت همانهایی هستند که مکرراً در عفونتهای دستگاه ادراری دیده میشوند (مثل اشیرشیا کولی). در بسیاری موارد (مخصوصاً در شکل مزمن پروستاتیت) علت خاصی برای بروز پروستاتیت نمیتوان مشخص کرد.
ریسک فاکتورها
مردان در تمامی سنین ممکن است دچار پروستاتیت شوند اما این بیماری در مردان جوان و میانسال شیوع بیشتری دارد. دیگر ریسک فاکتورهای ابتلاء به پروستاتیت شامل موارد زیر است:
-داشتن تاریخچۀ ابتلا به پروستاتیت
-ابتلاء اخیر به عفونت دستگاه ادراری
-استفادۀ اخیر از کاتتر ادراری یا انجام اقدامات پزشکی ارولوژیک
-بزرگ شدن غده پروستات
-اقدام به انجام مقاربت جنسی مقعدی
-ابتلاء به ناهنجاری ساختاری یا عملکردی دستگاه ادراری
-کمآبی بدن (دهیدراسیون)
-ترومای موضعی لگن یا جراحات ناشی از دوچرخهسواری یا سوارکاری
نشانهها و علایم
علایم مرتبط به پروستاتیت ممکن است بر مبنای علت ایجاد آن بسیار متفاوت باشد. علایم ممکن است به کندی بروز کنند یا به سرعت ظاهر شوند و نیز ممکن است به سرعت بهبود یابند (بسته به علت پروستاتیت و درمان در دسترس) یا ممکن است ماه‌ها ادامه داشته و به صورت برگشت پذیر ظاهر شوند (پروستاتیت مزمن). سرعت و شدت آغاز علایم معمولاً بیشترین بروز را با پروستاتیت باکتریایی حاد نشان میدهد. فهرست زیر نشانگر نشانهها و علایمی است که ممکن است با پروستاتیت بروز یابند:
-دردناک و دشوار بودن ادرار کردن یا تکرر ادرار
-وجود خون در ادرار
-درد کشاله ران، درد مقعد، درد ناحیۀ شکم، یا درد کمر
-تب و لرز
-حالت ناخوشی و کسالت بدن
-ترشحات مجرای ادرار
-دردناک بودن نعوظ یا اختلال عملکرد جنسی
چه هنگامی به دکتر مراجعه کنیم؟
هر فردی که دچار نشانهها یا علایم مداوم پروستاتیت باشد باید برای بررسی دقیقتر به پزشک مراجعه کند. بسته به علایم و پاسخ فرد به درمان، دکتر ممکن است ارجاع بیمار را به ارولوژیست در دستور کار قرار دهد.
تشخیص
پروستاتیت اغلب با آنالیز ادرار و انجام معاینه از سوی پزشک تشخیص داده میشود. این معاینه شامل بررسی راست روده با انگشت پزشک برای لمس و امتحان غده پروستات و احساس ناهنجاریهای احتمالی این غده است. گاهی از اوقات نیز ممکن است پزشک گردآوری و تست نمونۀ مایع پروستاتیک را در دستور کار قرار دهد.
گاهی از اوقات علایم پروستات برای مقایسۀ نمونههای مایع پروستاتیک پیش از مداخله و پس از آن مورد بررسی قرار میگیرد. برای انجام این عمل پزشک در طول معاینۀ انگشتی (دیجیتال) مقعد از ماساژ پروستات استفاده میکند. از آنجا که بر اثر این عمل نگرانی از بابت انتشار باکتری به درون جریان خون وجود دارد، انجام آن در موارد پروستاتیت باکتریایی حاد مورد مناقشه است.
دیگر تستهای مورد استفاده شامل تست شمارش کامل خون (CBC)، تهیۀ پنل الکترولیتها، کشت خون، تست سواب ترشح مجرای ادرار در صورت مطرح بودن؛ و گاهی از اوقات انجام تست بررسی سطح آنتیژن خاص پروستات (PSA) است. تست PSA که به عنوان یک تست غربالگری برای سرطان پروستات به کار میرود ممکن است در پروستاتیت نیز مورد استفاده قرار گیرد.
دیگر تستهای مورد استفاده شامل تستهای یورودینامیک (برای بررسی میزان خالی شدن مثانه و پر شدن آن در صورت آسیب دیدن توانایی ادرار کردن توسط پروستاتیت)، تصویربرداری اولتراسوند، تصویربرداری CT اسکن، سیستوسکپی، و بیوپسی پروستات است.
اگر بیمار دچــار دورههای بازگشت کنندۀ عفونتهای دستگاه ادراری و پروستاتیت باشد، ممکن است نیاز باشد که پزشک از نزدیک وضعیت سیستم تناسلی بیمار را برای تحقیق در ناهنجاریهای کالبدشناختی که فرد را در برابر عفونت آسیبپذیرتر میکنند، مورد بررسی قرار دهد.
درمان
درمان پروستاتیت به علت زیربنایی بروز پروستاتیت و نوع آن بستگی دارد. در صورتی که پروستاتیت بر اثر عفونت باکتریایی ایجاد شده باشد تجویز آنتیبیوتیک در دستور کار قرار خواهد گرفت. تمامی انواع پروستاتیت نیاز به مراقبت حمایت، کنترل درد در صورت نیاز، و پیگیری از نزدیک وضعیت سلامت بیمار از سوی پزشک دارند. در برخی مواقع بعضی افراد دچار پروستاتیت ممکن است نیازمند بستری شدن در بیمارستان باشند. چگونگی درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:
-آنتیبیوتیک برای موارد عفونت باکتریایی
-داروهای ضد التهابی برای کمک به مدیریت درد
-داروهای آلفا بلوکر: این داروها از طریق ریلکس کردن فیبرهای عضلانی اطراف مثانه و غده پروستات، میتوانند علایم ادراری را کاهش داده و به تخلیۀ مثانه کمک کنند.
-حمام نشیمن گرم
-اجتناب از مصرف مشروب الکلی، کافئین و غذاهای تند
-ماساژ پروستات: در برخی مطالعات نشان داده شده است که ماساژ پروستات باعث کاهش علایم در برخی بیماران دچار پروستاتیت غیر باکتریایی مزمن میشود.
-تغییرات سبک زندگی: در صورتی که بیمار سوارکار یا دوچرخهسوار باشد توصیه میشود که این ورزشها را تا زمان بهبود کنار بگذارد.
-درمانهای جایگزین: اگرچه ترکیبات گیاهی متعددی در دسترس است در حال حاضر هیچ شواهد قطعی مبنی بر مفید داروهای گیاهی در مورد پروستاتیت وجود ندارد.
-طب سوزنی: این درمان در مورد کاهش علایم در برخی مبتلایان به پروستاتیت مؤثر نشان داده است.
عوارض
پروستاتیت به شکل بالقوه عوارضی به دنبال دارد که از جملۀ آنها میتوان موارد زیر را نام برد:
-تبدیل پروستاتیت حاد به پروستاتیت مزمن
-انسداد خروجی مثانه یا حبس ادرار
-ناباروری
-آبسه غدۀ پروستات
-گسترش عفونت به جریان خون (باکتریمی / سپسیس) و در موارد نادر، مرگ بیمار
پروستاتیت میتواند باعث افزایش سطح PSA شود. هیچ شواهدی در این مورد وجود ندارد که پروستاتیت به سرطان پروستات منجر میشود. اگر التهاب حاد یا دورههای پروستاتیت رفع شود، سطح PSA معمولاً به میزان پایه برمیگردد.
پیشآگهی
-پروستاتیت باکتریایی حاد اغلب اوقات با موفقیت درمان میشود و پیشآگهی خوبی دارد.
-پروستاتیت مزمن، و به ویژه پروستاتیت غیر باکتریایی مزمن اغلب اوقات در صورت عدم موفقیت درمان دارای علایم درازمدت و ناراحتی است. برخورداری از پیگیری نزدیک توسط پزشک مهم است.
-پروستاتیت باعث افزایش ریسک ابتلا به سرطان پروستات نمیشود.
نتیجهگیری
پروستاتیت ممکن است یک بیماری باکتریایی حاد باشد و اغلب با استفاده از آنتیبیوتیک به سادگی درمان میشود یا ممکن است وضعیتی مزمن و برگشت کننده باشد که نیاز به درمان و مراقبت پزشکی درازمدت دارد.
منبع:
مهرین
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼