سرطان پروستات در مردان، عوامل خطر

پروستات غده­ای به شکل گردو است که بخشی از سیستم تولید مثل مردان را فرا می گیرد و در اطراف مجرای ادراری مردان در راه خروج آن از مثانه پیچیده می شود. مشکلات شایع این سرطان عبارت اند از بزرگ شدن پروستات خوش خیم (غیر سرطانی) که به آن BPH(هیپرپلازی پروستات خوش خیم) می گویند، عفونت حاد و مزمن پروستات (پروستاتیت مزمن و حاد باکتریایی) و التهاب مزمن پروستات که به باکتری مربوط نمی شود(پروستاتیت مزمن، غیر باکتری). سرطان پروستات در مردانی که بیش تر از ۵۰ سال دارند، شایع است. خطر گسترش پروستات با افزایش سن افزایش می یابد.

سرطان پروستات
علائم سرطان پروستات شامل مشکلات مجرای ادراری می باشد که عبارت است از:
کاهش فشار جریان ادرار
شروع دشوار ادرار کردن
نیاز به فشار برای ادرار کردن
توقف یا شروع جریان ادرار( به صورت متناوب)
تکرر ادرار
چکه چکه بودن ادرار
درد یا سوزش در هنگام ادرار کردن
عملکرد نعوظ
انزال دردناک
خون در ادرار یا مایع منی و یا درد عمیق پشت، لگن یا شکم
علائم دیگر شامل کاهش وزن، استخوان درد و تورم اندام تحتانی می باشد.
غربالگری سرطان پروستات شامل آزمایش­های آزمایشگاهی دوره ای است که هر ۱ تا ۲ سال انجام می گیرد که شامل تست آنتی ژن اختصاصی پروستات(PAS) و معاینه دیجیتالی راست روده ای می باشد. غربالگری سرطان پروستات برای همه مناسب نیست و جوانب مثبت و منفی آن باید توسط پزشک مراقبت های اولیه یا اورولوژی ( متخصصی که مشکلات سیستم ادراری را رفع می کند) مورد بحث قرار بگیرد.
نگرانی برای سرطان پروستات زمانی زیاد می شود که آزمایش خون، PAS به طور غیر طبیعی افزایش یابد و یا ناحیه غیر طبیعی پروستات بر روی معاینه راست روده احساس شود.
سرطان پروستات به طور قطعی با برداشتن قسمتی از غده بافت پروستات( زنده بینی پروستات) تشخیص داده می شود که آن ها زیر میکروسکوپ توسط آسیب شناس آزمایش می شود.
درمان های سرطان پروستات ممکن است شامل مشاهده، نظارت فعال، جراحی (پروستاتکتومی ریشه ای)، پرتودرمانی( پرتوی خارجی یا قرار دادن حب رادیواکتیو بر روی پروستات)، هورمون درمانی، شیمی درمانی، ایمنی/ واکسین درمانی و دیگر روش های درمانی می باشد که می توانند بر روی رشد سلول های سرطان پروستات تاثیر بگذارند.
سرطان پروستات عامل اصلی مرگ و میر ناشی از سرطان در مردان است. در بعضی از مردان، شناسایی زود هنگام ممکن است از گسترش و مرگ ناشی از سرطان پروستات جلوگیری کند و آن را به تاخیر بیندازد.

سرطان پروستات چیست؟
سرطان پروستات سرطان غده پروستات است. غده پروستات، غده ای به اندازه گردو است که فقط در مردان به وجود می آید و در لگن بالای مثانه دیده می شود. غده پروستات اطراف مجرای ادراری (لوله ای که ادرار از بدن خارج می شود) می پیچد و در جلوی راست روده قرار می گیرد. غده پروستات بخشی از قسمت مایع منی را که حامل اسپرم ساخته شده توسط بیضه ها است را ترشح می کند.
این مایع برای تولید مثل ضروری است. سرطان پروستات یکی از شایع ترین نوع سرطان در مردان است و در مقایسه با سرطان ریه و سرطان کولورکتال جزء سومین سرطانی است که باعث مرگ در مردان آمریکایی می شود. در سال 2017، انجمن سرطان آمریکا، تخمین زد که 161.360 مرد مبتلا به سرطان پروستات تشخیص داده شده است و 26.730 مرد به دلیلی این مریضی مردند، اگرچه قبل از مرگشان، بسیاری از آن ها سال ها با بیماری زندگی کردند.
برخی از جمعیتی که بیشتر در معرض خطر ابتلا به پروستات هستند، اقلیت آمریکایی-آفریقایی هستند و همچنین مردانی که درجه خویشاوندی نزدیک دارند یعنی، پدر یا بردار هستند و در سنین جوانی مبتلا به سرطان پروستات شده اند.
سرطان پروستات تقریبا همیشه از سلول­های آدنوکارسینوما تشکیل می شود، سلول هایی که از بافت غده ناشی می شوند. سلول های سرطانی نام برده با توجه به اندام­های که در آن ها سرچشمه می گیرند، قرار دارند و این مهم نیست که ما در کجای بدن چنین سلول هایی را پیدا کنیم.
با این حال، اگر سلول های سرطان پروستات در بدن بخش شود و به استخوان ها برسد، سپس به آن سرطان استخوان می گویند. این سرطان پروستات به استخوان ها مهاجرت کرده است یا متاسازی کرده است.
مهاجرت یا متاسازی فرآیندی از سرطان است که در سراسر خون یا سیستم لنفاوی پخش می شود و به اندام ها یا ناحیه های دیگر بدن می رود. سرطان پروستات در متاستاز به غده های لنفاوی در لگن و استخوان ها بسیار شایع است.

چه چیزی باعث سرطان پروستات می شود؟
دلیل دقیق برای سرطان پروستات شناخته نشده است. چندین عامل خطرناک برای گسترش سرطان پروستات مشخص شده است اما اینکه کدام یک از این عامل خطر سلول های پروستات را به سرطان تبدیل می کند، هنوز به طور کامل شناخته نشده است.
برای ایجاد سرطان، باید در مواد شیمیایی تشکیل دهنده DNA، که ژن های موجود در سلول را تشکیل می دهد، تغییراتی ایجاد کرد. ژن ها چگونگی عملکرد سلول را کنترل می کنند. به عنوان مثال، چگونه یک سلول به سرعت رشد می کند، به سلول جدید تقسیم می شود و می میرد، همچنین هر نوع خطایی که در سلول های DNA رخ دهد را اصلاح می کند تا سلول به طور عادی کار کند.
سرطان زمانی رخ می دهد که ژن های خاصی که رشد و مرگ سلول ها را کنترل می کنند، تحت تاثیر قرار بگیرند که نتیجه آن رشد و مرگ غیر طبیعی سلول­ها می باشد. ژن هایی که ارثی هستند ( یعنی از والدین به فرزندان منتقل می شود) و همچنین بعضی از تغییرات در ژن( جهش ژن) خطر ایجاد سرطان را که ممکن است ارثی باشد را افزایش می هد.
برای سرطان پروستات، به طور تقریبی 5% تا 10% از سرطان پروستات به تغییرات ارثی ژن بستگی دارد. چندین ژن ارثی شناخته شده که خطر ابتلا به سرطان پروستات را افزایش می دهد عبارت است از RNASEL, BRCA 1, BRCA 2 ، DNA ژن های عدم تطابق، HPC1 و HoxB13 کوته جرای و همکاران شناسایی کردند که مردانی که دارای جهش ژنتیکی در homebox 13(HoxB13) هستند، بیشتر از حد متوسط در خطر ابتلا به سرطان پروستات قرار می گیرند.
در بررسی های سیستماتیک و متا آنالیز، محققان اظهار کردند که در این مردان با جهش HoxB۱۳، خطر ابتلا به سرطان پروستات تحت تاثیر سابقه فامیلی از ابتلا به سرطان پروستات و همچنین سال تولد آن ها می باشد. تغییرات ژنی نیز ممکن است حاصل شود( در طول دوره زندگی شما گسترش می یابد).
این تغییرات به کودکان منتقل نمی شود. این تغییرات زمانی اتفاق می افتد که سلول به طور طبیعی دستخوش رشد و تقسیم قرار بگیرد. تصور می شود که در زمانی که سلول ها به طور طبیعی رشد می کنند، عوامل خطر ممکن است سلول های DNA را تحت تاثیر قرار دهد.

عوامل خطر سرطان پروستات کدام است؟
عوامل خطر مشخصی که زمینه سرطان پروستات را برای فرد مهیا می کند، شامل موارد زیر است:
سن
شصت درصد از موارد سرطان پروستات در مردان بالای ۶۵ سال است. این مریضی در مردان زیر ۴۰ سال بسیار نادر است.
نژاد یا قومیت
مردان آمریکایی-آفریقایی و مردان جامایکایی از تبار آفریقایی نسبت به مردان دیگر نژادها و قومیت بیشتر در خطر مبتلا شدن به سرطان پروستات هستند. مردان آسیایی و اسپانیایی نسبت به مردان غیر اسپانیایی سفید پوست کمتر در خطر ابتلا به سرطان پروستات هستند.
سابقه خانوادگی
سرطان پروستات در خانواده ها می تواند ادامه دار باشد. مردی که برادر یا پدرش(اقوام درجه یک) سرطان پروستان دارد یا داشته باشد، دو برابر بیشتر از دیگران در خطر ابتلا به این بیماری است. در جوانی وقتی سرطان برای اعضای خانواده تشخیص داده شده است، خطر ابتلا به سرطان پروستات در بستگان مرد بیشتر است. خطر ابتلا به سرطان پروستات با افزایش تعداد بستگان تحت تاثیر قرار می گیرد.
ملیت
سرطان پروستات در آمریکای شمالی، اروپا( مخصوصا کشورهای شمال غربی اروپا)، کارائیب و استرالیا بسیار شایع است. این در آسیا، آفریقا و جنوب وآمریکای مرکزی بسیار نادر است. عوامل متعدد مانند رژیم و سبک زندگی ممکن است مسئول باشد.
عوامل ژنتیکی
جهش در بخشی از DNA که ژن BRCA۲ نام دارد خطر ابتلا به سرطان پروستات و دیگر سرطان ها را در مردان افزایش می دهد. این جهش در زنان فامیل می تواند خطر ابتلا به سرطان سینه و تخمدان را افزایش دهد.
با این حال، موارد بسیار کمی از سرطان پروستات را می توان به طور مستقیم به تغییرات ژنتیکی قابل شناسایی نسبت داد. سایر ژن های ارثی که خطر ابتلا به سرطان پروستات را افزایش می دهند شامل RNASEL,BACA1، ژن های غیر مطابق DNA، HPC1 و HoxB13 می باشند.
عوامل دیگر
رژیم های پر چربی (غذاهای چرب) و رژیم هایی که دارای زیادی گوشت قرمز و غذاهای چرب هستند و میوه و سبزیجات کم دارند، خطر ابتلا به سرطان پروستات را افزایش می دهد. چاقی نیز با افزایش خطر این بیماری در ارتباط است. مصرف زیاد کلسیم و غذاهای لبنی ممکن است خطر ابتلا به سرطان پروستات را افزایش دهد.
سیگار کشیدن، سابقه بیماری های مقاربتی، سابقه پروستاتیت ( التهاب پروستات) و سابقه رگ برداری نقشی در ابتلا به سرطان پروستات ندارند. نقش روغن ماهی در خطر ابتلا به سرطان پروستات در دست بررسی است.

علائم و نشانه های سرطان پروستات چیست؟
بیماری که به سرطان پروستات زودرس مبتلا شده است، علائمی ندارد. با این حال، علائم سرطان پروستات همراه با بزرگ شدن پروستات به دلیل سرطان پروستات است که ممکن است در مرحله اول یا آخر پیشرفت بیماری رخ دهد. این علائم عبارت اند از:
تکرر ادرار در طول روز یا در شب
مشکل در شروع، نگهداری و توقف جریان ادرار
جریان ادرار ضعیف یا منقطع
زور زدن برای ادرار
عدم توانایی در ادرار کردن
از دست دادن کنترل برای ادرار کردن
مشکل در ادرار کردن هنگامی که ایستاده هستید، باید برای ادرار کردن بنشینید.
ادرار و انزال همراه با درد
خون در ادرار یا مایع منی
آزمایش غیرطبیعی راست روده
بسیاری از علائم اولیه سرطان پروستات را می توان به شرایط خوش خیم(غیر سرطانی) از جمله هیپرتروفی خوش خیم پروستات(BPH) یا عفونت در غده پروستات یا دستگاه ادراری نسبت داد.
علائم و نشانه های پیشرفته سرطان پروستات ( مراحل آخر سرطان پروستات) که غده پروستات به هر جایی از بدن پخش شده است (متاستاز سرطان پروستات) نام دارد. علائم آن شامل موارد زیر است:
درد جدید که به تدریج شدت می یابد، درد در استخوان ها به خصوص در کمر
کاهش وزن غیرقابل انتظار
احساس خستگی
کم آوردن نفس هنگامی که فعالیتی را انجام می دهید.
شکستگی استخوان بدون ترومای زیاد و یا آسیب دیدگی استخوان با ترومای جزئی
تورم در پاها مربوط به انسداد بافت لنفاوی توسط سرطان پروستات
خوب است که سرطان پروستات را در مراحل اول تشخیص دهیم و امیدواریم که در جای مبدا خود محدود باشد و به جاهای دیگر سرایت نکند. در این مرحله، درمان ها می توانند آن را تیمار دهند. وقتی که سرطان پروستات گسترده تر یا متاستاز می شود، می توان آن را درمان کرد، اما نمی توان شفاء داد.

چه متخصصانی سرطان پروستات را تشخیص و درمان می کنند؟
در اینجا چندین نوع مختلف از متخصصان وجود دارد که سرطان پروستات را تشخیص و درمان می کنند.
خدمات اولیه (PCP) ممکن است اولین پزشکی باشد که در مورد غربالگری سرطان پروستات بحث می کند و در مورد خطر ابتلا به سرطان پروستات ( به دلیل معاینه راست روده غیر طبیعی و یا بالا رفتن PSA و سابقه خانوادگی برای سرطان پروستات) برادر یا پدر یا اعضای خانواده که در سن 60 سال مبتلا به سرطان پروستات بودند، احساس نگرانی کند، در طی ارزیابی های روزانه یا به دلیل علائم، و برای ارزیابی بیشتر شما باید به متخصص اورولوژی مراجعه کنید.
اورورلوژی متخصصی است که در ابتدا سرطان پروستات را تشخیص می دهد و بیوپسی پروستات را انجام می دهد. براساس درجه و سطح سرطان پروستات در زمان تشخیص، متخصص درگیر درمان شما می شود. ارولوژیست ها درمان های مبتنی بر جراحی را برای سرطان پروستات ( پروستاتکتومی ریشه ای)، درمان های حداقل تهاجمی ( کرایوتراپی؛ براکی تراپی) و تجویز داروها ( درمان هورمونی) را انجام می دهد.
پزشکان انکولوژیست دکترانی هستند که در درمان سرطان تخصص دارند. انکولوژیست ها با استفاده از روش های درمانی مختلف مانند شیمی درمانی، ایمنی/واکسین و درمان هورمون، سرطان پروستات را درمان می کنند.
انکولوژیست تشعشعات کسی است که در درمان سرطان با اشعه یونیزان تخصص دارد. این اشعه می تواند به صورت خارجی (پرتو خارجی اشعه) یا داخلی به این صورت که حلقه های رادیواکتیو بر روی پروستات قرار می گیرد( براکی تراپی) مورد استفاده قرار بگیرد.
اغلب اورولوژیست، انکولوژیست و انکولوژیست اشعه باهم در یک تیم برای بررسی مورد شما کار می کنند و شما برای درمان سرطان پروستاتتان می توانید یک، دو یا همه این فیزیکدانان را ملاقات کنید.

متخصصان مراقبت های بهداشتی برای تشخیص سرطان پروستات از چه آزمایش هایی استفاده می کنند؟
تشخیص سرطان پروستات بستگی به بررسی آسیب شناس از بافت برداشته شده از بیوپسی پروستات دارد. اغلب PSA غیرطبیعی و معاینه دیجیتالی غیرطبیعی راست روده وجود دارد و این ها نشانه های بیوپسی پروستات هستند.
معاینه دیجیتالی راست روده (DRE)
به عنوان بخشی از معاینه جسمانی، پزشکتان انگشتی که روان شده است و دستکش دارد را وارد راست روده شما می کند و آن را در قسمت جلویی بدنتان احساس می کنید. غده پروستات به اندازه گردو یا بزرگتر است که در جلوی راست روده و زیر مثانه قرار دارد.
قسمت پشتی غده پروستات را می توان از این طریق احساس کرد. یافته های این معاینه با یادداشت های مربوط به معاینات دیجیتالی قبلی راست روده بیمار مقایسه می شود.
این معاینه بسیار مختصر است و اغلب به دلیل فشاری که برای بررسی غده پروستات استفاده می کند، غیرماهر و ناراحت کننده می دانند. یافته هایی مانند اندازه غیرطبیعی، توده ها، یا ندول ها( ناحیه سخت درون پروستات) ممکن است نشان دهنده سرطان پروستات باشد.
شبکه جامع ملی سرطان (NCCN) خاطر نشان کرد که معاینه دیجیتالی راست روده نباید به عنوان یک آزمایش مستقل برای تشخیص سرطان پروستات استفاده شود بلکه باید در مردان با PSA بالا انجام شود. NCCN همچنین اظهار کرد که معاینه دیجیتالی راست روده به عنوان تست مبانی اولیه در همه مریضان در نظر گرفته می شود، درحالی که می تواند در تشخیص درجه بالای سرطان همراه با PSA طبیعی به ما کمک کند.
آزمایش خون آنتی ژن اختصاصی پروستات (PSA)
آزمایش خون PSA سطح پروتئین در خون را که توسط غده پروستات تولید می شود را اندازه گیری می کند و کمک می کند تا مایع منی در حالت مایع باقی بماند. اگر سطح PSA افزایش پیدا کرد یا بالا رفت و یا با گذشت زمان تغییر کرد.
آزمایش PSA می تواند افزایش احتمال سرطان پروستات را نشان دهد، اما این تشخیص کامل و قطعی نیست. سرطان پروستات در افرادی که سطح PSA پایینی دارند نیز آشکار می شود، اما احتمال این فقط ۲۰% است. اگر سطح PSA شما بالا برود ( سطح می تواند براساس سن، اندازه غده پروستات در معاینه شما، داروهای خاصی که مصرف می کنید یا فعالیت های جنسی اخیر بالا برود) و یا با گذشت زمان افزایش پیدا کند، آزمایشات دیگری برای جلوگیری از سرطان پروستات نیاز است.
اندازه گیری PSA اغلب به دنبال شواهدی از تغییر است به همین دلیل به مرور زمان انجام می گیرد. مدت زمانی که برای افزایش سطح PSA استفاده می شود، بستگی به سرعت PSA دارد. مدت زمانی که برای دو برابر شدن PSA استفاده می شود، به عنوان زمان دو برابر شده PSA شناخته می شود و قابل پیگیری است.
سرعت و زمان دو برابر شده PSA به پزشک شما در تشخیص سرطان پروستات کمک می کند. وجود نتیجه غیرطبیعی معاینات دیجیتالی روده راست یا ناهنجاری جدید و پیشرونده در آزمایش PSA منجر می شود که به پزشک متخصص مراجعه کنید، کسی که در مریضی های سیستم ادراری (اورولوژی) تخصص دارد و ممکن است آزمایشات بعدی مانند بیوپسی غده پروستات را انجام دهد.
بیوپسی پروستات
بیوپسی به روشی اشاره دارد که نمونه ای از بافت در ناحیه بدن را بر می دارند. سرطان پروستات فقط به طور قطعی با پیدا شدن سلول های سرطان در بیوپسی که از نمونه برداشته شده از غده سرطانی انجام می شود، قابل تشخیص است.
قبل از بیوپسی ممکن است که اورولوژیست مصرف داروهایی را که رقیق کننده خون هستند مانند وارفارین،کومدین، آسپرین، ایبوپروفن، آدویل و موترین و برخی از مکمل های گیاهی را قطع کند. آنتی بیوتیک اغلب برای جلوگیری از عفونت در این روش تجویز می شود.
بعضی از اورولوژیست ها هفته ای یک بار یا بیشتر قبل از انجام این روش، میله ای را درون راست روده شما قرار می دهند تا تعیین کنند که بهترین آنتی بیوتیک برای شما چیست(هدف انتخابی پیشگیری از آنتی بیوتیک است). از شما خواسته می شود که قبل از مراجعه برای بیوپسی، در خانه انما را تمیز کنید و برای جلوگیری از عفونت، به شما توصیه می شود که ۳۰ تا ۶۰ دقیقه قبل از بیوپسی آنتی بیوتیک مصرف کنید.
در روز بیوپسی، پزشک بی حسی موضعی را از طریق تزریق یا ژل به داخل راست روده بر روی ناحیه غده پروستات، وارد می کند. از شما خواسته می شود که به پهلو دراز بکشید و زانوهایتان را به سمت سینه خود خم کنید. گاهی اوقات باید روی شکمتان دراز بکشید. سپس یک دستگاه وراء صوتی در راست روده شما قرار می گیرد. این دستگاه از امواج صوتی استفاده می کند تا از غده پروستات عکس بگیرد و به راهنمایی دستگاه بیوپسی کمک کند.
دستگاه مورد استفاده سوزنی شکل است که به اورولوژیست اجازه می دهد تا هسته های ریز بافت های غده پروستات را از بین ببرد. اغلب، از هر طرف شش تا به دست می آید که در مجموع ۱۲ تا می شود. دو هسته از بخش های بالایی، میانی و پایینی هر طرف از غده پروستات گرفته می شود.
هسته ها توسط دکتر آسیب شناس ( کسی که در بررسی بافت ها برای تشخیص سرطان تخصص دارد) در زیر میکروسکوپ بررسی می شود. نتیجه و جواب آن چندین روز زمان می برد. اگر به دلیل جراحی قبلی، شما مقعد سالمی ندارید، سپس بیوپسی پروستات انجام می شود. در طول این روش، که اغلب تحت استفاده از مسکن انجام می شود، سوزن بیوپسی از طریق پرینه ( ناحیه ای بین کیسه بیضه و مقعد) وارد پروستات می شود.
روش بیوپسی معمولا بدون عارضه است اما درد، بی حسی و حساسیت در منطقه برای مدت کوتاهی وجود دارد. گاهی اوقات، بعد از این روش، در ادرار، مدفوع یا انزال بیمار خون وجود دارد. به طور بسیار نادر، بیمار بعد از این عمل ممکن است دچار عفونت مجرای ادراری، عفونت پروستات و عفونت بیضه شود یا دچار ناتوانایی در ادرار کردن شود. اگر بعد از این عمل، فرد دچار تب شود و خون در ادرار و انزال یا مشکلات ادرار کردن ادامه دار شود، باید برای ارزیابی های بعدی به پزشک مراجعه کند.

نتایج بیوپسی سرطان پروستات
نتیجه تجزیه آسیب شناس از بیوپسی هسته در زیر میکروسکوپ تنها راهی است که سرطان پروستات را تشخیص می دهد. تکنیک بیوپسی پروستات بسیاری از مناطق پروستات را نمونه برداری می کند اما بیوپسی می تواند مناطقی کوچک از سرطان پروستات را در پروستات از دست بدهد.
بنابراین، اگر نتایج اولیه بیوپسی منفی باشد، اورولوژیست براساس نتایج معاینات هنوز مشکوک است، بنابراین تصاویر وارء صوتی دیده شده در طی عمل یا PSA، یا بیوپسی و آزمایش های اضافی ممکن است توصیه شود. گزارش آسیب شناس بر روی بیوپسی نمونه که سرطان پروستات را نشان می دهد شامل اطلاعات جزئی است. اندازه بیوپسی هسته و درصد درگیری هر هسته گزارش می شود.
مهمتر از همه سرطان پروستات امتیاز عددی را به خود اختصاص می دهد که اغلب به صورت جمع دو عدد ( به عنوان مثال ۳+۴) بیان می شود و به عنوان نمره گلسیون تعریف می شود. این ویژگی ظاهر سلول های سرطان را نشان می دهد و به پیش بینی احتمال میزان تهاجمی در بدن کمک می کند.
نمره گلیسون 6 یا کمتر نشان دهنده سرطان پروستات در سطح پایین است درحالی که نمرات 8 تا 10 نشان دهنده سرطان پروستات در سطح بالا است. سیستم درجه بندی جدید سرطان پروستات در سال 2014 گسترش یافته است تا به ارزیابی خطرات کمک کند و یک گروه درجه گلسیون را ایجاد کند. این گروه درجه در نمره گلسیون 7 مفید است، جایی که سلول های نوع غالب باید 4 یا 3 باشند که خطرات سرطان پروستات را بهبود دهد.
گلسیون گروه درجه ۱: امتیاز گلسیون < ۶
گلسیون گروه درجه 2: امتیاز گلسیون 3+4=7
گلسیون گروه درجه ۳: امتیاز گلسیون ۴+۳=۷
گلسیون گروه درجه 4: گلسیون 4+4=8, 3+5=8, 5+3=8
گلسیون گروه درجه ۵: امتیاز گلسیون ۹ و ۱۰
نمره گلسیون و میزان درگیری بیوپسی هسته به صورت درصدی بیان شده، همچنین سطح PSA و وضعیت عمومی سلامت شما و از سوی دیگر تخمین امید به زندگی، همه این ها به پزشکان کمک می کنند تا درباره­ی درمان سرطانتان بهترین توصیه ها را به شما بکنند.

تست PSA چقدر دقیق است؟
تست PSA ابزاری است که پزشکتان از آن استفاده می کند اما این راه کامل و خوبی برای این نیست که بگوید آیا بیمار مبتلا به سرطان است یا خیر زیرا به اندازه کافی حساس و دقیق نیست که همه سرطان های پروستات را بردارد.
این روش به اندازه کافی خاص و ویژه نیست زیرا ممکن است در افرادی که مبتلا به سرطان پروستات نیستند، افزایش یابد، منظور از این افراد کسانی هستند که غده های پروستات آن ها آلوده، متورم وبزرگ شده است اما سرطانی نیستند. سطح PSA تحت تاثیر داروهایی که برای درمان بزرگ شدن پروستات خوش خیم مصرف می شود و یا 5 آلفای مهار کننده ردوکتاز ( فیناستراید، دوتاستراید) قرار می گیرد که با مصرف این داروها به مدت 6 ماه تا 1 سال PSA تقریبا 50% کاهش می یابد.
این همچنین چند روز بعد از معاینه دیجیتالی روده یا انزال افزایش می یابد. با این وجود، میزان PSA موجود در خون را در زمان کشیدن با دقت اندازه گیری می کند. زمانی که تست PSA به دست می آید، سطح PSA در تست های بعدی به اندازه سرعت تغییر PSA (چقدر سریع افزایش می یابد) از اهمیتی برخوردار نیست. تفسیر نتیجه PSA باید با دقت انجام شود. نتایج PSA به عنوان مثال، باید در زمینه سن بیمار تفسیر شود.
مردان جوان ( زیر 70 سال و زیر 60 سال) ممکن است مبتلا به سرطان پروستات تهاجمی تر باشند یا به اندازه کافی ای زندگی می کنند که اثرات جانبی سرطان پروستات کشف نشده یا درمان نشده را تجربه کنند. برعکس، مردان بالای 70 سال اغلب مبتلا به سرطان پروستات کند یا آهسته در رشد و یا دیگر شرایط پزشکی هستند که تهدیدات بیشتری برای زندگی در 10 سال آینده نسبت به سرطان پروستات است و همچنین ارزیابی و درمان با تهاجمی کمتر ممکن است ضروری باشد.
خطر ابتلا به سرطان پروستات با بالا رفتن سن مردان افزایش می یابد. تخمین زده شده است که ۱۶% درصد از مردان ابتلا به سرطان پروستات هستند اما فقط ۳% از آن ها می میرند. بسیاری از مردان وقتی به سن بالای ۶۰ سال می رسند، با گذر زمان سرطان پروستات کوچکی در آن ها پدیدار می شود اما با تخمینی که زده شده است ۳۰% تا ۴۰% دارای سلول های سرطانی در پروستات هستند.
خطر گسترش این سرطان کوچک نیز با بالا رفتن سن افزایش می یابد. بسیاری از این سرطان ها تهدیدی برای زندگی نیستند. آن ها بسیار آهسته رشد می کنند و در استعداد برای بخش شدن غیر تهاجمی هستند به طوری که در طول زندگی مرد کشف نشده و بدون علامت باقی می مانند. تشخیص این سرطان های پروستات ممکن است هزینه بردار باشد و نتایج درمان با عوارضی برای مردان همراه است.
اگر شما ۴۰ سال دارید و دارای سابقه خانوادگی برای سرطان پروستات هستید یا ۵۰ سال دارید و سابقه خانوادگی برای سرطان را ندارید یا اگر از نژاد آمریکایی-آفریقایی هستید، با پزشکتان درباره­ی خطرات و فواید غربالگری سرطان پروستات و تست PSA بحث کنید. نتایج تست باید زمینه اندازه پروستات، سابقه خانوادگی، نژاد و قومیت و یافته های معاینه راست روده را درنظر بگیرد. در ادامه این می تواند به الگوی تغییرات در اندازه گیری PSA فرد نیز توجه کند.
PSA از راه های مختلفی استفاده می شود. بعضی از این ارزیابی ها شامل موارد زیر است:
دو برابر شدن زمان PSA، به اینکه چقدر طول می کشد تا PSA دوبرابر شود، اشاره دارد.
سرعت PSA، به اینکه با چه سرعتی ارزش های PSA در طول زمان تغییر می کنند، نظر دارد.
تراکم PSA، به نتایج PSA نظر دارد و حجم غده های پروستات را در ارزیابی وراء صوتی در نظر می گیرد.
کسری PSA، یک تست دیگر است که میزان PSA آزاد را برخلاف پروتئین PSA در جریان خون اندازه گیری می کند. هر چه درصد PSA آزاد کمتر باشد، خطر ابتلا به سرطان بیشتر است.
بیماران مبتلا به سرطان پروستات کسانی که PSA اولیه آن ها بالا می رود، PSA بهترین ابزاری است که در تصمیم گیری برای درمان و همچنین در طول یا بعد از درمان کمک کننده است. دیگر تست ها که می تواند خطر ابتلا به سرطان پروستات را ارزیابی کند و به بیوپسی نیاز دارند در تصمیم گیری برای درمان استفاده می شوند. چندین حسابگر خطر ابتلا به سرطان پروستات با استفاده از عوامل چندگانه، خطر ابتلا به سرطان پروستات را تعیین می کند. بعضی از این حسابگران شامل Snnybrook، ERSPC و PCPT می باشند.
حسابگران خطر ابتلا به سرطان پروستات را در بیوپسی با در نظر گرفتن عواملی مانند سن، سابقه خانوادگی، نژاد، DRE و PSA مشخص می کنند. این حسابگران نیاز برای بیوپسی را نیز مشخص می کنند اما باید با قضاوت بالینی پزشک و ترجیحات بیمار استفاده شود.
استفاده از MRI (تصویر برداری رزونانس مغناطیسی)، ام ار ای چند قطبی، برای انتخاب کسی که به بیوپسی پروستات نیاز دارد یا برای راهنمایی قرار دادن سوزن در مکان در بیوپسی، جای بحث دارد. در حال حاضر، NCCN ام ار ای را به تنهایی برای اینکه تصمیم بگیرد آیا بیوپسی باید انجام شود توصیه نمی کند و اشاره کرد که ام ار ای منفی نشانگر این نیست که در فردی که برای اولین بار نشانه های بیوپسی پیدا شده است، بیوپسی باید به تعویق بیفتد.
NCCN همچنین به طور یکسان از این مطالعه برای قرار دادن سوزن در بیوپسی پروستات حمایت نمی کند. نشانگرهای زیستی برای کمک به تعریف احتمال به سرطان پروستات قبل از اقدام به بیوپسی گسترش یافته اند. اهداف تست نشانگرهای زیستی، کاهش خطر بیوپسی های غیر ضروری و افزایش احتمال تشخیص سرطان بدون از دست دادن تعداد قابل توجهی از سرطان های پروستات است. تست نشانگرهای زیستی در مردان با سطح PSA بین 3 و 10 نانوگرام بسیار مفید است.
در حال حاضر، NCCN توصیه می کند درصد PSA آزاد، شاخص سلامت پروستات و امتیاز ۴K در مریضان با سطح PSA کمتر از ۳ نیاز به بیوپسی اولیه پروستات ندارند. برای کسانی که حداقل دارای یک بیوپسی پروستات منفی هستند و کسانی که فکر می کنند بیشتر در خطر ابتلا به سرطان هستند، NCCN برای آن ها PSA آزاد، PHI، امتیاز ۴K و ConfirmMDx را توصیه می کند.
انتخاب MDX یک نشانگر زیستی است که می تواند در بیوپسی اولیه قبلی و بعد از بیوپسی منفی مورد استفاده قرار بگیرد. تا حالا، هیچ تستی برتر از تست های دیگر دایر نشده است. توصیه می شود قبل از انجام چنین مطالعاتی اطمینان حاصل شود که شرکت بیمه شما این آزمایشات را تحت پوشش قرار می دهد.

سرطان پروستات چه مراحلی دارد؟
اصطلاح مرحله یک سرطان به این معنا است که زمینه شواهد سرطان را که برای اولین بار در بدن تشخیص داده شده است را بتوان تفسیر کرد. مراحل بالینی سرطان پروستات براساس نتایج پاتولوژی، معاینات جسمانی، PSA و مطالعات رادیولوژیک می باشد.
مرحله سرطان به پزشک کمک می کند تا زمینه سرطان و برنامه درمانی آن را متوجه شود. نتایج درمان سرطان پروستات نمره گلسیون مشابه یافته شده در همان مرحله مشابه است که به دکتر و بیمار کمک می کند تا مهم ترین تصمیم گیری را درباره­ی انتخاب درمان برای توصیه یا پذیرش انجام دهند. مرحله سرطان در ابتدا استفاده از سیستمی که به آن TNM گفته می شود، تفسیر می شود.
T به تفسیر اندازه و زمینه ابتدایی اصلی تومور اشاره دارد. N به وجود یا عدم وجود و میزان پخش سرطان به غده های لنفاوی که ممکن است نزدیک یا دورتر از تومور اصلی باشد، اشاره دارد. M وجود یا عدم وجود جابجا شدن را توصیف می کند. معمولا نواحی دورتر در هرجای از بدن غیر از منطقه غدد لنفاوی که سرطان در آنجا پخش شده است.
سرطان با خصوصیات اختصاصی TNM به مراحل مختلفی تقسیم می شود و سپس مراحل با استفاده عددی که به عدد رومان معروف است افزایش می یابد زیرا میزان سرطان مرحله بندی شده افزایش می یابد یا پیش بینی سرطان بدتر می شود.
پیش بینی در آخر با در نظر گرفتن بیماری که نمره PSA در هنگام ارائه و همچنین نمره گلسیون در انتصاب مرحله نهایی دارد، منعکس می شود.
مراحل سیستم کمیسیون سرطان در آمریکا برای سرطان پروستات به شرح زیر است:
اسم T به خصوصیات تومور اولیه سرطان پروستات اشاره دارد.
T1 سرطان پروستات در تصویر برداری دیده نمی شود و در معاینات قابل احساس شدن نیست. آن ها به طور تصادفی در جراحی که برای مشکلات شروع پروستات انجام می شود یا بر روی سوزن بیوپسی برای بالا بردن PSA دیده می شود.
T۱ به این معنی است که سلول های سرطانی شامل کمتر از ۵% بافت های برداشته شده است.
T1 به این معنی است که سلول های سرطانی شامل بیشتر از 5% بافت های برداشته شده است.
T۱ به این معنی است که بافت دارای سرطان توسط سوزن بیوپسی برای بالا بردن PSA به دست می آید.
T2 سرطان پروستات آن هایی هستند که در معاینات جسمانی غده پروستات (معاینه دیجیتالی راست روده) احساس می شوند و یا در مطالعات تصویر برداری مانند وراء صوتی، اشعه ایکس و دیگر مطالعات دیده می شود. غده سرطانی شامل دو نیم و گوشه است. میزان درگیری این دو گوشه در زیر توصیح داده شده است.
T۲ به این معنی است که سرطان نیمی از گوشه یا کمتر از پروستات را درگیر کرده است.
T2 به این معنی است که سرطان بیشتر از نیمی از گوشه را درگیر کرده اما دیگر گوشه پروستات درگیر نشده است.
T۲ به این معنی است که سرطان در هر دو گوشه پروستات رشد کرده و هر دو را درگیر کرده است.
T3 سرطان پروستات به میزانی رشد می کند که گسترش تومور در بیرون از غده پروستات است. بافت های مجاور از جمله کپسول اطراف غده پروستات، کیسه های کوچک منی و همچنین گردن مثانه ممکن است در تومور T3 درگیر شوند.
T۳ به این معنی است که سرطان فراتر از کپسول غده پروستات و بیرون کیسه کوچک منی گسترش یافته است.
T3 به این معنی است که سرطان به درون کیسه های کوچک منی حمله می کند.
T۴ سرطان پروستات در خارج از غده پروستات پخش می شود و به بافت های مجاور و اندام ها حمله می کند. این ممکن است با معاینات، بیوپسی و مطالعات تصویربرداری مشخص شود. T۴ سرطان پروستات ممکن است عضله کف لگن، اسفنکتر مجرا، مثانه، راست روده یا عضله های بالایی دیواره لگن را درگیر کند.
تومورهای T4 می توانند ثابت بمانند و یا به ساختارهای مجاور به غیر از کیسه کوچک منی حمله کنند. سرطان پروستات پیشرفته، به عنوان بیماری ای تعریف می شود که به طور گسترده­ای فراتر از پروستات، بافت های اطراف و غدد لنفاوی لگن جابه جا می شوند.
با این حال، تعریف امروزی تر شامل بیماران با سطح بیماری پایین تر با افزایش خطر پیشرفت یا مرگ ناشی از سرطان پروستات و همچنین بیمارانی که به طور گسترده مبتلا به بیماری های متاستاز هستند، می باشد. دستورالعمل NCCN برای سرطان پروستات نسخه ۲.۲۰۱۷ موارد زیر را نشان می دهد:
سی تی اسکن در مراحل اولیه برای انتخاب بیمارانی که شامل ویژگی های زیر باشند، استفاده می شود:
بیماری های T۳ , T۴ و بیماری T۱ .T۲ و احتمال ابتلا درگیری غدد لنفاوی برای کاندیدهای CT لگن ممکن است بیشتر از ۱۰% باشد. نانوگرام یک ابزار پیش بینی است که مجموعه ای از اطلاعات(داده ها) را می گیرد و در مورد نتایج پیش بینی می کند.
تکنیک های استاندارد ام ار آی می تواند به عنوان ارزیابی اولیه از خطر بالای بیمارانی که شامل ویژگی های زیر هستند، در نظر گرفته شوند:
بیماری های T۳ , T۴ و بیماری های T۱ , T۲ و ناموگرامی که نشان دهنده احتمال درگیری غدد لنفاوی > ۱۰% برای کاندیدهای ام ار آی لگن است.
اسکن استخوان در ارزیابی اولیه برای بیمارانی توصیه می شود که خطر بالای جابه جایی اسکلت را با موارد زیر دارند:
بیماری T۱ با PSA> ۲۰، بیماری T۲ با PSA > ۱۰، امتیاز گلسیون > ۸ یا بیماری T۳ , T۴ و
هر مرحله از بیماری با علائم جابه جایی استخوان ( به عنوان مثال استخوان درد) وجود دارد.
اسم N به حضور یا عدم حضور سرطان پروستات در غدد لنفاوی نزدیک از جمله مواردی که به هیپوگاستریک، عضله سدادی، ایلیاک خارجی یا داخلی و غده ساکرال گفته می شود، اشاره داد.
N0 به این معنی است که در غدد نزدیک شواهد سرطان پروستات دیده نمی شود.
N۱ به این معنی است که در غدد نزدیک شواهد سرطان پروستات دیده می شود.
NX به این معنی است که غدد لنفاوی نمی توانند تشخیص داده شوند.
M به حضور یا عدم حضور سلول های سرطان پروستات در فاصله با غدد لنفاوی یا دیگر اندام ها اشاره دارد. سرطان پروستات که در سراسر جریان خون پخش می شود اغلب در استخوان ها گسترش می یابد و سپس به ریه ها و کبد می رسد.
M0 به این معنی است که هیچ شواهدی از گسترش سرطان پروستات در بافت ها و اندام های نزدیک وجود ندارد.
M۱a به این معنی است که سرطان پروستات به غدد لنفاوی دور گسترش یافته است.
M1b به این معنی است که شواهدی وجود دارد که سرطان در استخوان ها پخش شده است.
M۱c به این معنی است که سرطان علاوه بر اینکه به استخوان گسترش یافته در اندام های دور نیز پخش شده است.

طبقه بندی سرطان پروستات از نظر شدت خطر
دستورالعمل های NCCN طبقه بندی سرطان پروستات را با خطرات آن به همراه دارد. گروه های خطرناک براساس مرحله سرطان پروستات، نمره گلسیون، PSA و تعداد و میزان هسته های بیوسی مثبت برای سرطان می باشد. طبقه بندی خطر ممکن است در تصمیم گیری درباره ی اینکه کدام درمان برای هر فرد مناسب است، کمک کننده باشد.
خطر بسیار کم
مرحله T۱c، نمره گلسیون < ۶ ، گروه درجه گلسیون ۱، PSA < ۱۰، ۳> بیوپسی پروستات هسته های مثبت برای سرطان، ۵۰% سرطان در هر هسته، < ۰.۱۵تراکم PSA
خطر کم
مرحله T۱- T۲a، نمره گلسیون < ۶، گروه درجه گلسیون ۱، PSA < ۱۰.
خطر متوسط
مرحله T۲b-T۲c، نمره گلسیون ۳+۴=۷، گروه درجه گلسیون ۲ یا نمره گلسیون ۴+۳=۷، گروه درجه گلسیون ۳ یا PSA ۱۰-۲۰
خطر زیاد
مرحله T۳a یا نمره گلسیون ۸، گروه درجه گلسیون ۴ یا گلسیون ۹-۱۰، گروه درجه گلسیون ۵، PSA> ۲۰
خطر خیلی زیاد
مرحله T۳b-T۴، الگوی ابتدایی گلسیون ۵، گروه درجه گلسیون ۵ یا ۴ هسته با گلسیون ۸-۱۰، گروه درجه گلسیون ۴-۵

روش های تحقیق راجع به سرطان پروستات
تراکم بالای تمرکز وراء صوتی (HIFU) رویکردی برای درمان است که درحال حاضر برای استفاده در اروپا مورد تایید قرار گرفته است و در ایلات متحده تحت مطالعه است. این از امواج صوتی با تراکم بالا استفاده می کند که برای داغ کردن غده پروستات بر روی آن متمرکز می شود و درنتیجه سلول های سرطانی را می کشند.
این باید فقط به عنوان بخشی از یک مطالعه تحقیقاتی ( یک کارآزمایی بالینی) استفاده شود. ایمنی، عوارض جانبی و اثربخشی مقایسه ای این روش باید با جراحی و پرتودرمانی انجام بگیرد. کارآزمایی بالینی، مطالعاتی است که برای ارزیابی روش های جدید در درمان سرطان پروستات انجام می شود. این ها شامل رویکردهایی مانند HIFU و همچنین اصلاح تکنیک جراحی و پرتو درمانی و داروهای جدید و رویکرد ایمنی درمانی می باشد.
شبکه جامع ملی سرطان، گروهی که از مراکز مهم سرطان در ایالات متحده تشکیل شده اند معتقدند که بهترین شفاء یک بیمار مبتلا به سرطان مشارکت آن ها در یک کارآزمایی بالینی است. علاوه براین، نتایج درمان شما با دقت به روش ناشناس تجزیه و تحلیل می شود و از نتایج می توان برای کمک به دیگران استفاده کرد.

رویکردهای مراقبت تکمیلی و جایگزین
علاوه بر استانداردهای درمان سرطان پروستات، رویکردهای دیگری نیز وجود دارد که ممکن است بیماران آن را در طول درمان بیماری خود انتخاب کنند. برخی از این درمان ها به عنوان درمان های مکمل خوانده می شوند و می تواند علائم یا مشکلاتی را که بیمار با آن دست و پنجه می زند را کنترل کند.
نمونه هایی از این موارد شامل سوزنی برای کنترل درد، یوگا و تعمق برای استراحت وآرام شدن و همچنین تصاویر راهنمایی کننده، آروماتراپی و سایر تکنیک ها می باشد. در مورد تمام روش های درمانی که درگیر آن هستید، با پزشکتان صحبت کنید.
این روش ها معمولا هیچ ضرری برای شما ندارند و می تواند مفید نیز باشند. دانستن کارهایی که انجام می دهید می تواند به پزشک شما کمک کند تا داروها را بهتر هماهنگ کند. درمان های گیاهی در آزمایشگاه برای اثر گذاشتن بر روی سلول های سرطان پروستات نشان داده شده است، اما در بسیاری از موارد، موثر بودن آن ها از نظر بالینی اثبات نشده است. PS-SPES یک گیاده درمانی است که در گذشته برای سرطان پروستات استفاده می شده است.
این با افزایش لخته شدن خون همراه بود. بنابراین، قبل از مصرف گیاه درمانی یا دیگر روش های درمانی با پزشکتان راجب به آن صحبت کنید. در مورد درمان های جایگزین باید بسیار مراقب باشید. اکثر متخصصان آخرین جایگزین ها را به روز کردند و مایل هستند در صورت سوال پرسیدن بیماران، درباره­ی آن ها تحقیق کنند.
هیچ درمان موثری از بیماران محروم نمی مانند، اگرچه ارائه دهندگان مراقبت های جایگزین می گویند که در تلاش هستند تا آن نوع از درمانی که برای بیمار مناسب است را بفروشند. این درمان های جایگزین می تواند برای بیماران مضر باشد و می تواند در درمان تکمیلی(مکمل) مداخله کند.
به طور منطقی می توان گفت که ارائه دهندگان مراقبت های جایگزین، برای ناامیدی بیماران سرطانی طعمه می زنند. اگر متخصص مراقبت های جایگزین علاوه بر درمان تکمیلی به شما مکمل غذایی پیشنهاد کرد، آن چیزی را که مصرف می کنید را با تمام پزشکان خود در میان بگذارید.
برخی از مواد مغذی می توانند در تاثیر برخی از درمان های تکمیلی سرطان اختلال پیدا کنند. برخی از مواد طبیعی می تواند سمی باشد و منجر به ایجاد عوارض جانبی و مشکلاتی در شما شوند و در این صورت پزشک معالج شما ممکن است تشخیص ندهد مگر اینکه بداند چه چیزی مصرف کرده اید.
بیماران مبتلا به سرطان پروستات، مانند همه بیماران سرطانی ترس دارند. در مورد نگرانی و اضطراب خود با پزشک اولیه، متخصص اورولوژی و رادیولوژی و آنکولوژیست خود صحبت کنید زیرا آن ها روش های زیادی برای کمک به شما دارند.

پیش آگاهی سرطان پروستات چیست؟
ارزیابی مرحله ای برای برنامه ریزی درمان سرطان پروستات ضروری است. ارزیابی مرحله ای اولیه شامل معاینه بیمار، آزمایش خون و بیوپسی پروستات از جمله تصاویر وراء صوتی پروستات می باشد. آزمایشات و محاسبات بیشتر ممکن است برای برآورد بهتر پیش آگاهی بیمار انجام شود و به دکتر و بیمار برای انتخاب روش درمانی کمک کند.
پیش آگاهی به احتمال اینکه سرطان با درمان شفاء پیدا می کند و امید به زندگی بیمار در نتیجه ابتلا به سرطان پروستات چقدر است، اشاره دارد. اگر سرطان بهبود یابد، امید به زندگی شما همان چیزی است که می توانست در صورت عدم تشخیص سرطان پروستات وجود داشته باشد.
اگر سرطان به دلیل متاستاز در نواحی دوردست یا بازگشت موضعی( از جایی که شروع شده) یا در منطقه ای که دیگر قادر به درمان نیست، نتواند بهبود یابد، آن چیزی که احتمال زنده ماندن شما را زیاد می کند، براساس آمار گروهی که در وضعیت شما بودند ،تخمین زده می شود.
نوموگرام ها نمودارها یا ابزارهای مبتنی بر رایانه هستند که از تجزیه و تحلیل نتایج درمانی بسیاری از بیماران استفاده می کنند. آن ها به تخمین زدن احتمال زنده ماندن یک بیمار بعد از بازگشت بیماری بعد از درمان کمک می کنند. آن ها همچنین می توانند احتمال ابتلا به سرطان پروستات یا گسترش آن در خارج از پروستات یا در غدد لنفاوی مجاور را تعیین کند.
پزشک شما به منظور مشاوره به شما در مورد گزینه های درمانی، داده های ارزیابی مرحله بندی شما را به نوموگرام وارد می کند. پیش آگاهی سرطان پروستات بسیار متفاوت است و به مواردی مانند سن، سلامت بیمار، مرحله تومور هنگام تشخیص آن، تهاجمی بودن تومور و واکنش سرطان به درمان بستگی دارد.
میزان بقای 5 ساله در بیشتر مردان مبتلا به سرطان پروستات موضعی یا منطقه ای 100% است. 98% تا 10 سال زنده می مانند. برای مردانی که مبتلا به سرطان پروستات شده اند و به نقاط دیگر گسترش یافته است، میزان بقای 5 ساله 30% است.

آیا می توان از سرطان پروستات جلوگیری کرد؟
برای بیماری که به اندازه سرطان پروستات شایع است، بیماری که فرد در شش سالگی طول زندگی به آن میتلا می شود، بهترین رویکرد این است که از ابتلا به سرطان پروستات جلوگیری کنند. دو کارآزمایی بالینی به عنوان کارآزمایی پیشگیری از سرطان پروستات(PCPT) وکاهش بعدی توسط دوتاستراید از وقایع سرطان پروستات(REDUCE) در دو دهه گذشته انجام شد.
این مطالعات نشان می دهد که هر دو فیناستراید و دوتاستراید هنگامی که در مردان بین 50 و 75 سال استفاده می شود در مقایسه با مردان که دارونما مصرف می کنند، بروز سرطان پروستات را به ترتیب 28 و 23 درصد کاهش می دهد. کاهش شیوع کلی سرطان پروستات قابل توجه بود.
استفاده از این داروها و تایید FDA آن ها برای پیشگیری به دلیل نگرانی طولانی مدت درباره خطر ابتلا به سرطان پروستات در درجه بالا، بسیار کند بوده است. مردان در این کارآزمایی ها اگر با این داروها درمان شوند، کمتر سرطان پروستات می گیرند، اما سرطان های پروستات که به آن مبتلا می شود از درجه بالایی برخوردار بودند(نمره گلسیون بالاتری داشتند) و بنابراین به نظر می رسد که در خطر رفتارهای تهاجمی تر هستند.
مردان با سابقه خانوادگی سرطان پروستات یا سایر عوامل پرخطر و یا همه مردان باید برای استفاده این داروها برای این هدف مطالعه کنند. به منظور پیشگیری از سرطان پروستات، آزمایشاتی بر روی چندین ویتامین ها و مکمل های غذایی و طبیعی که وجود دارد، انجام شده است.
ویتامین E و سلنیوم در پیشگیری از سرطان پروستات موثر نیست. مکمل های ویتامین E ممکن است وقوع سرطان پروستات را افزایش دهد.
لیکوپنه همچنین برای عامل پیشگیری کننده غیرموثر است.
آب انار در پیشگیری از سرطان پروستات معنایی ندارد.
برخی از نتایج اولیه چای سبز حاکی از اثر محافطتی احتمالی بوده و آزمایش بزرگتری در حال انجام است.
ویتامین D و مشتقات آن در سرطان پروستات مورد مطالعه قرار گرفته است. هیچ مدرکی مبنی بر اینکه ویتامین D محافظی برای سرطان پروستات است، وجود ندارد. مشتقات ویتامین D، کلیستریول دارای مقاصد درمانی در برابر این بیماری است و هنوز در حال بررسی است.
سرطان پروستات شایع ترین سرطان بعد از سرطان پوست در مردان است و دومین عامل اصلی مرگ و میر در مردان می باشد. زیست شناسی سرطان پروستات امروزه بهتر از گذشته است. سابقه تاریخی این بیماری و مرحله بندی آن به خوبی تعریف شده است. روش های درمانی بالقوه متعددی برای درمان سرطان پروستات در هنگام موضعی شدن بیماری وجود دارد. گزینه های درمانی برای سرطان پروستات نیز در حال گسترش است. تحقیقات در جست و جوی روش های درمانی سرطان متاستاتیک پروستات ادامه دارد.

مقابله با سرطان پروستات
تشخیص سرطان می تواند اضطراب بزرگی را برای فرد، خانواده و دوستانش ایجاد کند. در بعضی مواقع ممکن است فرد با کنار آمدن تشخیص بیماری، بیماری و درمان آن مشکل داشته باشد. جست و جوی آنلاین برای اطلاعات ممکن است بسیار چشمگیر باشد اما ممکن است بهترین منبع نباشد.
از پزشک یا بیمارستان محلی خود درباره­ی منابع سوال کنید. اغلب، گروه های حمایت از سرطان پروستات وجود دارند که به شما در مقابله با احساساتتان کمک می کنند و منابع محلی را برای آگاهی بیشتر فراهم می کنند. ممکن است در نظر بگیرید که با یک یا چند سازمان زیر تماس بگیرید: بنیاد سرطان پروستات ایالات متحده، بنیاد انجمن اورولوژی آمریکا، مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها، انجمن سرطان آمریکا و مشاوران برای بیماران برای درمان سرطان پیشرفته.
اینترنت دسترسی به تعدادی از سایت ها را که در مورد درمان سرطان پروستات و نتایج آن متمرکز شده اند را فراهم کرده است. موسسه ملی سرطان و شبکه جامع ملی سرطان(NCCN) اطلاعات بیمار را همانند انجمن اورولوژی آمریکا در اختیار دارند.