اعتیاد کودکان به بازی های رایانه ای، چاره دیگری دارند؟

اعتیاد به بازی های کامپیوتری باید مانند هر نوع اعتیاد دیگری درمان شود. همانند دیگر معتادان گیمرها اغلب در حال تلاش برای فرار از مشکلات زندگی هستند. بازی های کامپیوتری یک راه فرار جذاب به ویژه برای جوانان که دارای ناسازگاری های اجتماعی هستند ارائه می کند. اغلب پسرها جذب این بازی ها می شوند و خود را در جهانی که همه چیز در کنترل آن ها است غوطه ور می کنند.

یکی از مشاوران ترک اعتیاد هشدار می دهد: هنگامی که افراد بازی می کنند، مغز آن ها تولید اندروفین می کند، اتفاقی که توسط قماربازان و یا افراد معتاد به مواد مخدر تجربه شده است. حتی پاسخ معتادان به بازی های کامپیوتری به سوالات در مورد استفاده از بازی های کامپیوتری و اینترنت، دقیقا همانند فردی است که قمار می کند یا معتاد به مواد مخدر است.

اما چالش های بزرگ دیگری نیز وجود دارد، برای مثال وقتی که فرد این رفتار خود را ترک می کند، بیشتر وقت آزاد خود را در شبکه های اجتماعی سپری می کند. نوجوانان و افرادی که اعتیاد خود به دنیای مجازی را ترک می کنند، ممکن است هرگز این توانایی را نداشته باشند که با دیگران به صورت رو در رو ارتباط برقرار کنند، آن ها تمام وقت خود را صرف تعامل و گفتگو در دنیای مجازی می کنند. رو در رو شدن و ارتباط با دیگران در دنیای واقعی برای آن ها سخت و ناراحت کننده است. در دنیای مجازی، زمان برای ویرایش آن چه که فرد می گوید وجود دارد.

بچه های خجالتی یا آن هایی که دارای روابط اجتماعی ضعیفی هستند نسبت به بچه هایی که در فعالیت های ورزشی، فعالیت های اجتماعی دسته جمعی و…. شرکت می کنند بسیار بیشتر در معرض خطر اعتیاد به بازی های کامپیوتر ودنیای مجازی قراردارند.

آیا این سوال را از خود پرسیده اید که اگر فرزندانتان را از کامپیوتر و کنسول بازی دور کنید، آن ها وقت شان را چگونه خواهند گذراند؟ کمک کنید که آن ها تغییر کنند و در این راه احتمالا نیاز به کمک های خارجی خواهید داشت. آن ها به منظور احساس راحتی در دنیای واقعی به حس اطمینان و اعتماد نیاز دارند.

شخصی که سیگار را ترک کرده و یا رژیم غذایی گرفته است، اگر سیگار یا مواد غذایی همیشه مقابل روی او باشد، شخص مورد نظر می داند برای عدم رجوع کار سختی در پیش دارد و همچنین اگر یک نوجوان معتاد به بازی های کامپیوتری برای انجام تکالیف و کارهای درسی خود نیاز به استفاده از کامپیوتر را داشته باشد، دچار وسوسه خواهد شد. در این شرایط برای رفع مشکل چگونه باید عمل کرد؟

یک نوع برنامه درمانی که مختص نوجوانان است با جدا کردن شخص از محیط زندگی فعلی آغاز می شود. برای مثال اردوی تابستانی یا یک برنامه تفریحی در طبیعیت و خارج از شهر که نوجوان را از محیط عادی روزانه خود جدا کند واو را در وضعیتی قرار دهد که دنیای واقعی را تجربه کند. بعد از حضور در فضای جدید، زمان را با فعالیت هایی که از قبل طراحی کرده اید، سپری نماید. فعالیت هایی که در جهت ایجاد و القای اعتماد، توسعه حس شور واشتیاق و پرورش و پرورش مهارت های اجتماعی باشد. البته در این زمینه باید این مسئله را مد نظر داشته باشیم که برنامه ریزی درست و انتخاب های مناسب در این راه حل بسیار اثر گذار هستند. در همین روش، فرستادن نوجوانان به چالش های اجتماعی پرجنب و جوش ویا اردوهایی با محیط رقابتی شدید باعث می شود که این عمل نتیجه عکس بدهد و نه تنها اثرگذاری مثبتی نخواهد داشت بلکه اثرات مخربی از خود بر جای خواهد گذاشت. بنابراین استفاده از اردوهای تفریحی و حضور در طبیعت به نحوی که اگر درست و مطابق با نیازهای شخص طراحی و برنامه ریزی شود می تواند موثر باشد و درمراحل حادتر استفاده از عناصر درمانی با مشورت روانشناسان خبره اثر بخش خواهد بود.