بیماری پریاپیسم چیست؟

بیماری (پریاپیسم) غیر شایعی می‌باشد که آلت تناسلی مرد به مدت طولانی در حالت نعوظ باقی می‌ماند و معمولاً دردناک و حتی بدون میل یا تحریک جنسی می‌باشد.

پریاپیسم بیش از همه در پسران ۵ تا ۱۰ سال و مردان ۲۰ تا ۵۰ سال دیده می‌شود. ۶۰% موارد بدون هر دلیلی و ۴۰% باقی‌مانده همراه با بیماری‌های زمینه‌ای (مانند لوسمی، بیماری سلول داسی، سرطان‌های لگنی و عفونت‌های لگنی)، صدمه به طناب نخاعی، صدمات آلت و یا مصرف دارو می‌باشد. شایع‌ترین علت این عارضه جدی ولی کمتر شایع، تزریقات به داخل جسم غاری برای درمان ناتوانی جنسی در مردان است.

پریاپیسم به دو فرم با جریان کم (ایسکمیک) و جریان زیاد (غیرایسکمیک) خون تقسیم می‌شود. در نوع بیماری با حالت جریان زیاد (غیرایسکمیک) ثانویه به صدمات ناحیه لگن بوده که منتج به آسیب رگ‌های مرکزی آلت مردانه (درنتیجه آن از دست دادن تنظیم خون‌رسانی آن می‌شود) ایجاد می‌گردد. در این حالت بزرگ‌شدگی یک قسمت (آنوریسم) یک یا هر دو شریان مرکزی مشاهده می‌شود. جهت بررسی، آنژیوگرافی در تشخیص کمک کرده و تست‌ها از خون شریانی آلت، سطح بالای اکسیژن و سطح نرمال CO۲ را نشان می‌دهد.

بیمارانی که پریاپیسم با جریان کم دارد (ایسکمیک) معمولاً با نعوظ دردناک آلت که از چند ساعت پیش شروع شده است به پزشک مراجعه می‌کنند.

جسم غاری به علت پرخونی، سفت و در لمس حساس است. ناحیه گلنس و جسم اسفنجی نیز نرم هستند. بیشتر متخصصین دلیل اصلی پریاپیسم را انسداد فیزیولوژیک در تخلیه وریدی می‌دانند که منجر به تجمع خون غلیظ با O۲ کم CO۲ زیاد (همان‌طور که پیش‌تر گفته شد) در داخل آلت نعوظ یافته می‌گردد. اگر این روند برای چند روز ادامه یابد، درنهایت امر منجر به بروز ناتوانی جنسی در بیمار خواهد شد.

پریاپیسم از موارد اورژانسی در حیطه مشکلات ارولوژی است.

تجویز مسکن و تنقیه با محلول نمکی سرد می‌تواند موجب رفع نعوظ شود. از بی‌حسی نخاعی یا اپیدورال هم می‌توان استفاده نمود و با سوزن بزرگی از طریق گلنس، خون موجود در جسم غاری را تخلیه کرد. اضافه نمودن مواد آدنرژیک به محلول شستشوی جسم غاری نیز کمک می‌کند.

بدترین عارضه پریاپیسم، ناتوانی جنسی دائمی است که بعد از پریاپیسم طولانی (چند روز) بسیار شایع است. بزرگترین مشکل درمان نعوظ یا تورم دردناک آلت تناسلی، دودلی و خجالت‌زدگی فرد دچار شده در مراجعه به پزشک است.

نعوظ طولانی بدون رابطه‌ی جنسی (بیماری پریاپیسم) خطرناک بوده، چراکه بافت نعوظی را تخریب و از بین می‌برد. اگر این نعوظ ظرف مدت ۴ ساعت درمان نگردد، مشکلات جدی به دنبال خواهد داشت و حتی اگر بیش از ۱۲ ساعت به طول انجامد، آسیب آن غیرقابل‌برگشت می‌گردد. پس خجالت را کنار بگذارید و فوراً به نزدیک‌ترین بخش اورژانس مراجعه کنید.

با درمان به‌موقع احتمال محفوظ داشتن توان جنسی ۱۰۰% است؛ بدون درمان، احتمال ناتوان شدن دائمی بین ۲۵ تا ۷۵ درصد می‌باشد. در این مورد خوددرمانی نکنید!

منبع: طب پرس